Dag 8 : Hop on Hop on in Abu Dhabi

Goede avond lieve mensenvriendjes,

Wat ben ik moe, maar ik wil jullie toch nog even snel mijn verslagje van de dag meegeven. Deze ochtend heb ik Sandra om 7u al wakker gemaakt. Ze was duidelijk niet blij en wou dat ik haar met rust liet. Ik ben haar blijven likjes geven tot ze opstond want dat had ze me gisteren duidelijk opgedragen (denk ik). Sandra sprong snel de douche in en maakte haar klaar, terwijl ik mijn hondentoilet maakte. Rara, wie was eerst klaar?

Vannacht was ons bootje tot Abu Dhabi gevaren en deze ochtend stonden we met een mooi zonnetje klaar om de stad te verkennen. Neen, we gingen vandaag niet met de groep Go For Cruise op stap, want we wilden eens iets onder ons tweetjes doen. Ik was super tevreden dat ik eens 100% aandacht van Sandra ging krijgen… Neen we zijn de groep niet beu, maar waar we de vorige verloven bijna steeds met ons tweetjes op stap waren, zouden we nu bijna elke dag met de groep op stap zijn. En zij die Sandra een beetje kennen weten dat dit niet altijd een goed idee is ☺ En daar ik mijn baasje ook goed ken, hadden we samen beslist om niet alle uitstappen met de groep te doen. Dit was zo een dagje.

8u45, mooi op tijd stonden we op het opstappunt van de bus die ons in een halve dag de stad zou laten zien… Allez dat was ons verteld. Sandra wou wel de stad zien, maar wou wel geen ganse dag weg zijn. Ze wou immers genieten van het mooie weer en misschien ook wat extra schaapjes tellen…

Toen we voor ons beide een zetel samen boven op het dak vonden, zagen we net de groep uit de terminal komen. Zij zagen Sandra en we zwaaiden naar elkaar. Ilse deed even mee en nadien begon ze naar haar telefoon te zoeken. Het leek of er een probleempje was: waar was hun bus en hun gids. Wij keken even rond en zagen nergens een bus buiten de BigBussen, maar konden van op bus niets doen. We hebben dan maar nog wat zitten zwaaien en een foto van de groep genomen. Om 9u was de BigBus vol geladen en konden we weg. GFC stond nog steeds aan de ingang te wachten.

We hadden een koptelefoontje gekregen om zo naar de uitleg van de gekke meneer te luisteren en Sandra leek zeer aandacht te luisteren en hier en daar foto’s van te nemen. Maar ik begreep er niet veel van. Het leek me allemaal chinees te zijn ☺ Na 10 minuutjes met het plannetje te spelen en naar gebouwen te kijken zonder te begrijpen wat ze waren, ben ik dan maar beginnen blaffen dat ik het niet leuk vond. Sandra keek me een beetje kwaad aan maar snel begreep ze waarom ik zo deed. De meneer die in mijn oortjes praatte sprak geen taal dat hondjes verstonden. Tja, hoe kan een hondje nu weten dat hij aan zo’n knopjes moet draaien om een andere gekke meneer te krijgen? Nadien begreep ik het toch een beetje beter ook al waren er af en toe rare namen.

Wat ik snel doorhad was dat we niet zo snel terug op het bootje gingen terug geraken. Er waren 2 routes met de bus : een rode (de stads rondrit ) en een blauwe (de Yas Island rondrit). We zaten op de rode bus en die had zo'n 16 stops. Ik zag het helemaal zitten tot ik beseft dat we niet snel terug op het bootje zouden geraken. Op het plannetje stond dat je voor de rode tour snel 1,5 u diende te rekenen, maar als ik zag dat we nog maar 3 stops hadden gedaan op een half uur en dat er zo'n 16 stops waren ... aiaia. Baasje gaat niet content zijn.

We reden in een gezapig tempo voorbij het WTC gebouw (met zijn eigen winkelcentrum), een historisch fort dat ze volop aan het restaureren waren en stopten ook aan het strand. Maar stel je daar maar niet te veel bij voor hoor. Er is een apart strand voor de vrouwen, zodat ze gerust kunnen genieten van het zonnebaden in hun burka. Daarnaast is er ook een familiestrand waar zowel mannen, vrouwen als de kindjes op mogen. Maar ook daar geen zonnebaden zoals wij het kennen :( We reden voorbij het lokale Bokrijk en hielden even halt voor het Marina winkelcentrum. Plots verdween de chauffeur. Maar allez, het winkelcentrum is nog niet open, dus waar gaat hij naar toe? Zo'n 5 minuten later kwam hij dan afgesloft met zijn handen aan zijn broek afstrijkend. Die was natuurlijk een boompje gaan zoeken ☺

Toen we uiteindelijk aan een super mooi wit gebouw kwamen, vertelde Sandra dat ik me diende klaar te maken : oortjes mooi oprollen, en dan in de zak duikelen. Eindelijk dacht ik, want ik was in tussentijd ver bevroren. Ook al was het mooi zonnig weer, boven op de bus leek het wel te vriezen. Eens van de bus en wat opgewarmd ben ik terug naar buiten gekropen en kon ik van dat grote gebouw genieten. Sandra vertelde me dat het de 'Sheik Zayed Grote Moskee' was en dat het de grootste moskee ter wereld was. Amai, die was mooi. Maar snel was ik ook wat ontgoocheld : we mochten niet binnen:( Hondjes mochten niet binnen en dus zou Sandra helemaal alleen moeten gaan zijn. Daar ik niet alleen wou blijven, stelde Sandra voor dat we eerst de blauwe route zouden doen en dan zien hoe laat het was.... Baasje is toch super lief hé.

Toen de rode bus met blauwe route kwam, zijn we terug boven op het dak gekropen. Ik heb een lekker warm plaatsje opgezocht in de zak, maar wel zodat ik alles nog kon zien. Sandra leek het ook wel koud te hebben, maar die kan niet in de zak hé … Het Yas eiland is gekend voor enkele dingen : het grootste waterpretpark ter wereld, het Ferrari pretpark en … het F1 circuit. We genoten van de uitzichten maar hadden het terwijl oh zo koud. Sandra was steeds iets blijer toen de bus even stopte en ze kon opwarmen. Maar niet lang nadien was het terug zoooo koud.

Iets na 2u kwamen we uiteindelijk terug aan die grote meneer zijn moskee. En daar de boot om 5u vertrok, konden we geen risico's nemen en besloot Sandra maar niet binnen te gaan. Op de terugweg met het vervolg van de Rode bus met de rode route zagen we nog mooie enkele winkelcentra en stopten we aan het lokale Guggenheim museum. Maar ook daar bleef Sandra op de bus zitten.

We reden verder, en toe zag ik de boot voorbijkomen. "Hey meneer de chauffeur, wij moeten hier wel af hoor" blafte ik. Maar ik vermoed dat mijn geblaf in de wind niet hoorbaar was en Sandra leek me niet te bezorg. Okay... Baasje zal een plan hebben. Uiteindelijk stapten we af aan het winkelcentrum van het WTC. Sandra vertelde me dat we een shuttle diende te nemen naar de boot en dat deze binnen een half uurtje er zou zijn. Ik heb Sandra dan maar verteld dat ik kou en honger had gekregen van een hele dag op de bus te zitten zonder eten en jasje. We zijn dan het shoppingcentrum ingetrokken op zoek naar warmte en eten.

Sandra verraste me ☺ We zijn bij de Mexicaan mijn favoriete chipjes gaan eten... mmmm en met het lekker drankje warmde ik snel op. Na dit kleine festijn zijn we mooi op tijd aan de shuttle gekomen en die bracht ons terug tot aan de boot. Het kleine uitstapje had dus 8u geduurd en we hadden er kou van gekregen. Sandra was duidelijk niet al te blij... Ze heeft in een snel tempo van kledij gewisseld en dan snel naar de poolbar gewandeld.

Na een half uurtje tokkelen op het klavier, zijn mijn vriendjes en vriendinnetjes van GFC ook toegekomen. Bij enkele LIITs hebben we dan de verhalen vergeleken en Sandra is toen denk ik stilletjes tot de conclusie gekomen : was ik maar met de groep mee geweest ☺

Vanavond ging er slechts een kleine groep eten naar de grote mess, en daar Girafje er ook ging zijn, gingen we ook nog eens mee. De andere groep mocht bij de grote chef gaan eten, daar waar wij de tweede dag gaan eten waren. Het leek wel een beetje grappig : 2 grote tafels met slechts enkele personen per tafel. Dus snel werd er beslist van samen aan de kleinste tafel te gaan zitten en de twee obers te gebruiken. De Service was deze avond dus super snel en ook wel heel leuk. Voor het eerst op de boot werd ik ook behandeld zo als het hoorde . Ik kreeg ook een menu, ook al was deze nu net iets te groot voor mijn pootjes. Ik kan nu al heel wat Mensentaal maar wat er daar allemaal opstond begreep ik toch niet zo goed. Maar met een beetje hulp van de ober (voor het gidsen naar zijn suggestie) en Sandra (voor de vertaling) is het prima gelukt ☺ En amai.. Wat was ik content met mijn keuze : ik kreeg een SUPER GROOT been met wat vleesjes aan. Wat er allemaal nog aan tafel is gebeurd weet ik niet zo goed meer want ik had wel veel belangrijkere dingen te doen.

Na het diner zijn we allemaal naar de kajuiten teruggekeerd, heb ik Girafje nog een grote knuffel gegeven en aan het verslagje begonnen. Nu ben ik wel heel moe en vallen mijn oogjes toe. Daar baasje oh zo gezorgd heeft voor mij, moet ik ook niet meer op het toetsenbord slapen.

Slaapwel lieve mensenvriendjes


Sloefie