Dag 12 - Na de valse start toch een leuk hotel

Hallo Allemaal,

Deze ochtend werd er veel gemord en gezaagd.

Oei oei…

Zouden beide baasjes met het verkeerde been uit bed zijn gestapt?
Of wat was er aan de hand?

 

In ons hotel was er geen ontbijt voorzien, dus moesten we naar het naburige hotel gaan om ontbijt te halen. 

Slecht was het alleszins niet, maar de feiten van gisterenavond bleven als een baksteen op de maag liggen.

Sandra had toen ik ging slapen nog een mail gestuurd  naar guest services en die had al geantwoord.

Zij zouden contact op nemen met het hotel en alles oplossen.

Alleen toen Sandra met de incheckbalie ging spreken wisten ze van niets.

“En zo erg kon het toch niet geweest zijn.”

Dat was de spreekwoordelijke druppel denk ik.

Want niet veel later waren we uitgecheckt.

 

EUh?

We gingen toch 3 nachten in München slapen.

Waarom checken we dan 1 nacht al uit het hotel?

Toen herinnerde ik me weer hoe arrogant en ambetant het inchecken gebeurd was.

Maar Sandra had al lang plan B opgestart.

De kleerkasten gingen terug in de auto, iedereen stapte in en weg waren wij.

Naar waar zouden we nu toch gaan vroeg ik me af?

 

Nog geen 10 minuten later zag ik plots de herkenbare groene letters.

Oh zou het?

En ja hoor.

Sandra reed de garage in en we stapten uit… 

Het was nog maar pas 11u dus het had geen zin om de kleerkasten uit te halen.

Baasje deed wat vreemd… maar we lieten haar maar doen.

Hey wat doet ze nu?

Ze ging naar naar de dame achter de balie.

 

“Hallo mevrouw Keppens

Ja hoor we hebben jouw reservatie ontvangen.

Als Spire Elite zorgen we dat jij en jouw gezelschap direct in de kamers kan.

Even geduld aub.

Gaat u maar zitten, ik kom direct bij jou terug”

 

En nog geen 5 minuten later kreeg Sandra de sleutels van de 2 kamers.

Amai wat een verschil was dat zeg.

Geen norse vent die niet wou helpen.

Wel een super vriendelijke dame die ook direct vertelde over het ontbijt en de bar.

Het zag er direct naar uit dat we ons hier wel goed zouden voelen.

 

Snel werd de auto leeggemaakt en werd alles in de kamers gezet.

Nadien werd snel overlegt wat we gingen doen.

Dit hotel was op heel dicht bij de oude stad dus we gingen wandelen.

Doortje de volleerde gids loodste ons door de smalle steegjes tot op een groot plein.

 

Oh kijk. Hier is ook een hop off hop on bus.

Zouden we dat nu niet doen?

Zo gezegd zo gedaan.

De tickets werden betaald en we vroegen naar de start van de route.

Deze lag niet zo ver van waar we waren, dus gingen we daar starten.

Eerst dienden we nog door de winkelstraat te wandelen.

Oh ik heb schrik.

Hier zijn zo veel mensen

Hoe kan dat toch

Baasjes.. mondmaskers opzetten aub

Het is hier veel te gevaarlijk.

En ze luisterden.

Uiteindelijk kwamen we aan nummer 1 en niet veel later vertrok het busje.

De leuke tocht begon…

 Eerste stop was een enorm groot kasteel.

We hadden echter al een beetje honger, dus voor we het kasteel gingen ontdekken bezochten we eerst een Biergarten.

We namen allemaal een pint bier (sommmige met , sommige zonder alcohol) en worst of flamkuchen

MMMM

Ik mocht mee-eten met de worst.

nadien was het dan zover : kasteel Nymphenburg.

Nymphenburg was de zomerresidentie van de koningen van Beieren.

Volgens de paaltjes die er stonden was het begonnen in de 17^de eeuw en was een cadeau voor de vrouw van de koning toen zij hem een zoon gaf.

Het kasteel heeft ook een enorm tof park  en oh daar waar veel leuke snuffelbomen.

Mimi en ik mochten even vrij loslopen ..

We renden over en weer en zaten zelfs achter de eenden, ganzen en zwanen.

Oh wat was het leuk.

 Nadien namen we de hopper bus verder.

Het begon langzaam wat kouder te worden dus besloten we het hele parkoer op de bus te blijven zitten.

Oh Sandra riep ik.

Kijk eens in die straat… Er is daar een HRC.

OH ik zag haar ogen fonkelen en wist meteen dat we nu al besloten hadden waar we deze avond zouden eten.

Toen we bij nummer 1 terug kwamen moesten we van de bus.

Maar dat gaf niet.

We wisten immers welke richting we uit zouden gaan.

Links – Rechts – Links – Links of was het hier rechts

…

Uiteindelijk zijn we er geraakt.

Oh wat was ik blij.

Eindelijk kon ik nog eens een LIIT drinken.

Sandra ging nog even naar de shop om de shooters te halen en dan konden we verder.

Na een dikke kilometer waren we dan aan ons hotel terug.

Oh wat ben ik blij dat we hier nu gingen slapen.

Anders moesten we nog eerst een bus of een tram nemen en dan nog ver wandelen.

 

Na deze leuke maar vermoeiende dag besloten de baasjes eens extra vroeg in bed te kruipen.

Ik kreeg nodig 10 min om op de aaaipad te spelen en dan ging het licht uit.

Ik zal dus maar snel afsluiten want anders…

 

LAP
Te laat

Het is nu pikkendonker in de kamer.

Pffff

Ik zal dan maar jullie goede nacht wensen

 

Dada

 

Sloefie

Dag 11 - De te lange rit

 

Goede avond allemaal.

 

Gelukkig heb ik deze ochtend All for love gezongen.

De baasjes dachten eerst dat het de lawaaimaker was.

Maar die bleef onverwacht stil.

Ik vermoed dat ze hem vergeten waren op te zetten.

Dus ik kreeg extra knuffel.

 

Deze ochtend hebben we een laatste keer ontbeten in Dresden.

MMMM

Het was toch echt wel lekker hoor.

Ik kreeg ook een extra brokje.

 

Alle kleerkasten in de tuut geladen.

Maar wij stapten zelf nog niet in.

We gingen nog eerst een wandeling maken.

Blijkbaar had Sandra ticketjes gekocht voor de Opera.

Neen jong, we gingen geen opera bekijken.

We kregen echter een rondleiding.

We leerden bv dat de opera al 2 maal helemaal opnieuw gebouwd werd en dat wat er uitzag als marmer gewoon geschilderde beton was.

Zelf als je er met de loop naar keek zag je het niet.

Ze hadden er dan ook dagen aan gewerkt.

 

Nadien vertrokken voor een lange en doodsaaie rit.

Het regende, het goot, … even bleef het over en dan begon het opnieuw te regenen.

Hierdoor waren er ook heel wat ongelukken en kregen we te make met stoute auto's. (Nvdr of bedoelt Sloefie hier gewoon Stau.)

Onze liefste waze hielp ons om de grootste files te omzeilen.

 

 

Na meer da 6 uur rijden voor zo’n 450 km kwamen we aan in München.

Waren we blij verrast van de vorige hotels, waren we dit niet in het hotel waar we deze avond incheckten.

De meneer aan de check-in was heel onvriendelijk en liet weten dat er geen eten, geen drinken was.

Toen we dan vertelden dat we wel een kamer met ontbijt hadden besteld, liet hij droogweg weten dat we dan maar moesten gaan aanschuiven bij het naburige hotel.

We voelden ons echt niet welkom hier.

 

Normaal hebben de baasjes hier voor 3 nachten geboekt.

Maar de baasjes zijn zo ontgoocheld dat ze er nu spoedoverleg bezig is.

Wat de uitkomst zal brengen zal ik je morgen pas kunnen vertellen.

Ik ga me nu mengen in discussies en nadien zo snel mogelijk slapen.

Want ik ben zoooo moe.

 

Tot morgen

 

Sloefie

Dag 10 - De steen van de koning

Goede avond – goede ochtend lezertjes,

 

Ik zeg het maar alle 2 want ik weet dat sommigen het in de avond lezen en anderen in de ochtend.

En zo zeg ik iedereen dan goede dag.

Vandaag was het een heel leuke dag.

Ook al stond er niet zo veel op het programma, het dagje zat echt vol.

 

De lawaaimaker was netjes op tijd de baasjes aan het wakker maken.

Ik had het al even geprobeerd maar het mislukte.

Ik was dus stikjaloers op de lawaaimaker.

Zou het de muziek zijn die ze wakker maakt?

Ik zal morgen ook eens All for Love blaffen, misschien heeft dat effect.

 

Terwijl Mimi en ik ons snel proper likten, douchten de baasjes.

Hoe zouden onze broer Tayo en zus Honey het stellen vroeg ik me af.

Sinds we in Dresden toekwamen heb ik de 2 beertjes immers niet meer gezien.

Ze gingen logeren bij oma-grootmoeder-meters.

Ik hoop dat ze het daar leuk vinden.

Het is de eerste keer dat ze zonder ons een logeerpartijtje hebben.

 

Tijdens het eten vroeg ik het dan aan Oma Rita.

En die zei dat de 2 zich amuseren op het grote bed.

Blijkbaar hadden ze zich ook al eens verstopt toen oma-grootmoeder-meter binnen kwam.

Ze dacht even dat ze geberennapt waren.

Stel je voor.

Ik mocht daar niet te lang bij stil staan, want het angstzweet kwam al naar boven.

 

Enfin,

Laat me maar verder gaan met mijn verslagje van vandaag.

Deze keer namen we pannenkoekjes als ontbijt.

Mmmmm

Ze waren lekker.

Het is echt wel een lekker ontbijt dat we hier kunnen hebben hoor.

 

Na het ontbijt gingen we nog even naar de kamer achter de sleutels van mijn favoriete tuut en de rugzak.

De klikklak mocht natuurlijk ook mee.

Ah ja, anders kan Sandra geen mooie herinneringen maken voor ons allemaal.

Toen ik bij tuutje kwam, heb ik hem eens goed vastgepakt.

Het was weer even geleden en hij moet dus eenzaam zijn geweest.

 

Vandaag stond de scenic route op het programma.

We reden dan ook. via heel kleine baantjes op en neer.

Soms hadden we ook weer die verveelde Stau, maar in het algemeen ging het wel tamelijk vlot.

 

Plots stonden we naast een heel hoge berg.

Ik dacht “daar geraken we nooit met de auto op” en dat klopte : tuut ging in het Parkhaus en we gingen te voet verder.

HEIN?!

TE VOET ?!?

Waren de baasjes nu helemaal zot geworden.

Maar toen zag ik een treintje staan.

AH OEF.

We namen het treintje naar boven, maar die stopte na zo’n km klimmen plots.

EUH?!?

Auststeigen…

WAT?

We stonden naast een muur van wel 40m hoog.

 

Oh.. zijn we hier?!

Dit herken ik ook weer.

Dit is de berg met de grote vesting er van bovenop.

Koning Stein woonde daar vroeg in de jaren stillekes dacht ik, maar ik had het blijkbaar verkeerd onthouden.

Daar oma-grootmoeder-meter zogezegd heel slecht te been was, mochten we met de supergrote lift naar boven. 

Dank u Sandra om dit weer georchestreerd te krijgen.

Want ik zag dat wel niet zitten om zo hoog te voet te klauteren hoor.

 

Bovenop de berg was een groot plateau waar heel de vestiging op kan. 

Die hadden toch goed gemeten voor ze begonnen te metselen hoor.

Ik wist niet dat ze in de jaren 1200 al zo slim waren omdat gedaan te krijgen.

Eens boven begonnen we op de verdedingsmuur te wandelen.

Het pad was meestal zo’n halve meter breed met hier en daar een uitkijktoren of kanon.

We genoten enorm we van de vele verzichten.

Eenmaal rond begonnen we de stad in de vesting te bekijken.

Er was zelfs een kleine kerk.

 

Toen we alles gezien hadden dat er te zien was begonnen we aan de afdaling.

Pfff zo steil.

Wat was ik blij dat we dit enkel naar beneden dienden te wandelen.

De baasjes hadden toch wel een beetje schrik om te vallen hoor.

Ik heb ze dan maar goed gecoached om zo de grootste putten te ontwijken.

 

Toen we uiteindelijk terug aan de auto waren besloten we langs de andere kant van de Elbe terug te rijden.

Er werd op de kaart gezocht naar de mooiste (en tevens kleinste) wegen, maar al snel bleek dat we weer Umleiting tegen gingen komen.

Pffff

 

Kan je hier ergens parkeren Sandra?

Dan kunnen we naar het Blauw wonder en naar de zweefbaan gaan.

EUH?

WAT?

Blauw wonder? Wat is dat nu weer voor een beest?

Blijkbaar was dat volgens de Dresdenaars een brug die blauw is.

Nu we hadden een kleine discussie hier over hoor.

Oma-grootmoeder-meter vond dat ze eerder groen uitzag.

Sandra vond dat ze er eerste grijs uitzag

En doortje vond dan weer dat er wel hier en daar een azuurblauwtje inzat maar dat toch voornamelijk vuil uitzag.

PFFFF

 

We wandelden ook naar de zweefbaan.

De wat hoor ik jullie al denken.

Wel ja.

De Zweefbaan maar een beetje anders geschreven

HIHIHI

Ik kan het toch zo beter onthouden Zenne.

De Schwebebahn is blijkbaar de oudste lift-spoorbaan van de wereld.

Je stapt erin en na enkele minuutjes sta je bijna 100m hoger.

Vandaar kreeg je een zicht op de nu duidelijk VUILE brug en de Elbe.

We namen er een koffie om op te warmen, want in tussen was het toch wat kouder geworden.

 Nadien gingen we snel terug naar het hotel om zeker te zijn dat tuutje terug veilig kon overnachten.

Het is immers first-come-first-serve in de garage.

Dus als de parkeerplaatsen vol zijn moet je je wagen op straat kwijtgeraken.

 

Op aanraden van de meneer van de balie gingen we voor onze laatste avond gaan eten bij zijn favoriet: Shiki. 

Shiki is een japans restaurant met een moderne toets.

MMMM

De meneer had gelijk.

Het was super lekker.

 

Nu zijn de baasjes allemaal hun kleerkast aan het klaarmaken.

Ah ja morgen rijden we verder.

Maar naar waar?
Plan A was Praag… maar dat werd oranje.

Plan B was München.. maar dat werd oranje.

Plan C was direct naar Elmau te gaan … maar dat is ook net oranje geworden.

PFFFFFF

Ik denk dat het München zal worden.

Maar wie ben ik?!?

 

Ik zal het morgen pas weten…
Dus kan ik nu maar beter ook mijn valiesje klaarmaken.

Want straks gaan de lichten uit en dan moet ik het weer in de donker doen.

 

Slaapwel allemaal

 

Sloefie de babbelende hond.

Dag 9 - Dresden

Hallo lieve wereldburgers,

 

Vandaag heeft de lawaaimaker zijn dienst bewezen.

De baasjes lijken echt niet goed uit hun bed te kunnen.

Snel snel Sandra.

Je moet je klaarmaken voor het super ontbijt

Spring maar snel onder de douche dat je echt wakker bent!!

 

Vandaag  bleef meneer de tuut in de garage.

We gingen immers de stad Dresden zelf verkennen.

Eerst moesten we naar de Singer  gaan. (nvdr Sloefie bedoelt de Zwinger).

Dit is een enorm paleiscomplex met een mooi binnenplein.

Maar voor we er binnen gingen kijken besloten we eerst het busje te nemen.

Het was weer zo een hop off hop on busje

Hopelijk blijven we er er toch enkele stops opzitten.

BRRRRRR 

Het was immers aan het gieten en het was koud.

Wat was ik blij dat we hoog en droog de stad verkenden zonder enige hop off.

Zo worden mijn pootjes niet te moe.

 Toen we helemaal rond waren was de zon volop aan het schijnen.

Oh wat een zalig weertje was het geworden.

We kuierden door de Zwinger en zo de stad binnen.

De jasjes werden opgeborgen en werd ook gesproken van een drankje.

We zagen plots de brasserie Alex en we dachten aan het super buffet.

Na een verkwikkende drankje bespraken we ons volgende route.

 

We wandelden langs de Elbe en gingen op verkenning in de vesting van Dresden.

Dat was  een interactieve rondleiding over hoe de vestigingsmuren gebouwd werden en het leven van wel eer.

Nadien schoven we aan om de grootste kerk binnen te gaan.

Oma-grootmoeder-meter sprak over catacomben.

Maar we mochten enkel de kerk snel even binnen bekijken.

De rest was toe wegens de vieze beestjes.

Pfff

Zijn die beestjes nu nog niet allemaal dood ?!?

 

We zagen een tof terrasje naast de kerk.

Het was happy hour dus net tijd voor het aperitief.

We deden een tijdje aan mensjes kijken.

Eens we het beu waren wandelden we naar een andere kerk.

Wederom hadden we pech : kerk is enkel nog open voor kerkdiensten.

Pfffff

Waar moet ne zondaar met hoge nood nog naar toe?!? (nvdr een bar met internet bijvoorbeeld Sloefie)

 

Na een korte stop in het hotel wandelden we terug naar de singer.

Of is het nu zwinger of swinger of wat!?!

Zo’n moeilijk woord.

De meneer van het hotel had voor ons gereserveerd bij Codo, een Vietnam meneer.

De baasjes hadden alle 3 iets anders genomen, maar ik mocht van elk van hen een beetje proeven

MMMMMMM

Het was heeeeeeeeeeeeeel lekker.

Nu zijn we terug in het hotel.

Nog even wat werken voor mij, nog wat spelen of tv kijken voor de rest.

Ik ga vandaag toch extra vroeg slapen hoor.

Het was een leuke maar oh zo vermoeiende dag.

GEEEEEEUUUUUUWWWW.

Maar nog even genieten van de ondergaande zon ... 

 

 

 

Hoe zou het met Groote Broer zijn?

 

GEEEEEEUUUUUUWWWW.

 

Slaapwel

Sloefie

Dag 8 - Meise dat eigenlijk Meißen was

Goede avond volgers.

 

Ik denk dat we de lawaaimaker mogen buiten gooien.

Elke ochtend zijn de baasjes immers wakker voor hij lawaai maakt.

En elke ochtend zijn we dan zooo moe dat we nog willen slapen.

Maar tja dat mag niet, want we hebben een programma af te werken.

 

Deze ochtend de eerste keer ontbijt in ons nieuw hotel.

Mmmmmm 

Lekker eitje en zo veel mogelijke brokjes.

Tijdens het eten waren we even vergeten dat die vieze beestjes nog bestaan.

Zo veel lekkers dat er op het buffet stond.

Maar plots stond de mevrouw van het hotel er…

“Sorry maar Julie moeten vertrekken.

Binnen 10min komen de volgende gasten en we moeten alles nog ontsmetten”

We overlegden nog even want het regende.

En in de regen is het niet leuk om een stad te ontdekken.

We gingen dus nog maar eens naar een plan B.

Ik vraag me af hoeveel B’kes er nog in de kast zitten.

Pffff

 

We namen de auto en gingen op avontuur.

Plots hoorde ik oma-grootmoeder-meter iets van Meise zeggen.

EUH?!

Gaan we op avontuur naar huis?

Hoe kan dat nu?

We hebben dagen gereden en nu zouden we een over-en-weer doen?!

Zonder onze kleerkasten?!?

Dat kan toch helemaal niet.

Ik begreep er niets van.

Maar ik was te moe om me te veel zorgen te maken.

 

Na een uurtje geslapen te hebben bij oma-grootmoeder-meter’s schoothond, moest ik opstaan.

Euh?

Zijn we al thuis ?!

Ik hoorde baasje zeggen dat we nog een plaatsje moesten zoeken voor de auto en dat we dan Meise konden verkennen.

Ale, hoe dom kan dat zijn !?!

Je eigen gemeente verkennen en dan nog parkeerplaats zoeken?!

 Maar toen keek ik zelf maar eens naar het bord.

Er stond tweemaal een s en een n achteraan.

Dus het was niet Meise maar wel Meißen.

Aha..

Dat kan ik dan weer wel.

Hier waren we met de GFC Ilse op bezoek geweest.

Zouden we hetzelfde parkoers doen ?

En ja hoor…

We bezochten het porselein fabriek van Meißen.

Nu veel heb ik niet kunnen zien, want hondjes mogen niet mee.

We zouden met onze kwispelstaart de bordjes er kunnen afgooien.

Pfff

Ze zullen wel gelijk hebben.

Gelukkig zaten Mimi en ik in hetzelfde kluisje en konden we verstoppertje spelen.

Toen de baasjes terug waren, hadden ze een grote zak mee.

Ik ben gaan piepen maar veel wijzer ben ik niet geworden.

Het is iets wit, een onduidelijke vorm, met heeeeel veel karton rond.

Wat zou het zijn ?

Mimi was in de handtas gaan snuffelen en vond het betaalbewijsje.

Het is blijkbaar een vaas.

Oei

Dan moeten we heel hard opletten waar we nu nog spelen in de auto.

 

Na een drankje gingen we naar de volgende stop.

We parkeerden de auto en gingen naar de Panorama-aufzug.

Dit lift-achtig ding zou ons van beneden in de stad naar boven aan de dom brengen.

Maar zoals zo vele dingen “was hij ausser betrieb” .

Er ging wel een busje die zelfde richting uit.

Nadat we genoten van de uitzichten rond de dom en een godsdienstige rondkijk in de kerk daalden we terug af.

Oh dit was nog zo mooi als vorige keer.

De smalle kasseistraatjes met pittoreske huisjes brachten me helemaal terug naar die tijd.

Daar waren we toen bijna verloren gelopen.

Ik moest en zou dus zorgen dat het deze keer zeker niet gebeurde.

We wandelden en wandelden.

Plots was ik iedereen kwijt.

Ik snuffelde en ja gevonden.

OEF.

Ze waren een winkeltje binnengegaan en waren kleertjes aan het passen.

Gaan die ook nog in de rijdende kleerkast kunnen?!?

Wel mooie en goede keuze hoor maar zaten de kasten al niet vol.

 

Eens we terug naar de auto waren geraakt was er terug topoverleg.

Rijden we direct naar het hotel of gaan we naar die ene winkel nog.

Goh… ze zitten er nu al zo lang over te babbelen…

En ja hoor..

De winkel werd bezocht en weer kwamen ze met een zak voor de kleerkast mee.

 

Deze avond zijn we nog even Dresden gaan verkennen.

Het hotel had enkele restaurants opgeschreven en die gingen we nu zoeken.

Het werd uiteindelijk een typisch Duitse pub.

Nadien werd er terug gewandeld via een andere route.

Met 2 gsm’s hebben ze uiteinde de weg gezocht en gevonden.

 Terwijl mijn baasje en Mimi’s baasje nog iets gingen drinken, is oma-grootmoeder-meter al naar haar bedje.

En ik..

Wel dat zie je …

Ik ben bezig aan mijn dagelijkse blog.

Maar nu ben ik klaar voor mijn nest.

 

Slaapwel 

Benieuwd naar morgen

Sloefie de sleeping dog