Dag lieve lezertjes en lezerinnetjes,
Sloefie heeft me de laatste dagen wat zitten jennen - dat is wat broers doen he - omdat ik nog geen stukje geschreven heb. Ik heb, met een modern woord, writer’s block. Maar broer wil daar niet van weten.
Om eerlijk te zijn, ik vind me de laatste tijd wat overbodig. Sinds dat vuil vies beest uit china iedereen is beginnen ziek of bang maken, heb ik eigenlijk niets meer om handen.
...
oei dat heb ik vorig jaar al geschreven!
In het eerste jaar van de vieze beestjes waren de baasjes van plan om een grote toer te doen in de sneeuw bij de ijsberen.
Sloefie en ik waren zo teleurgesteld dat er geen ijsberen zitten op de Zuidpool. En dus mochten we in 2020 naar de witte beren.
Alleen was dat ook het jaar van de vieze beestjes uit china. En van de grote mensen moesten we allemaal thuis blijven en zeker niet op een vliegtuig of cruiseboot stappen.
Zucht.
We zijn dan wel lekker twee weekjes gaan wandelen op wat Oostenrijkse weiden maar dat is toch niet het zelfde hoor. Daar lopen enkel Milka koeien rond.
Maar we gingen zeker volgend jaar naar de ijsberen. Beloofd.
Dag Jan.
De vieze beestjes waren niet van plan om te vertrekken.
De baasjes kregen wel een grote dikke spuit in hun ... maar het mocht niet baten, we mochten nog altijd niet over de plas. En de enige witte wilde beesten waren losgeslagen koeien.
Maar we gingen zeker volgend jaar naar de ijsberen. Beloofd.
En dus bleven we opgesloten voor de rest van het jaar.
En dan kwam de lente. En we mochten van de baas terug een dagje per week samen met beemer naar het werk rijden. Eindelijk terug wat werk voor mij.
Niet dat ik veel werk had als geleidehond. De meeste mensen bleven toch thuis werken.
De mensen van de keuken waren wel blij dat we kwamen werken. En we mochten ook wat vaker komen. Zo hadden ze elke dag toch wat te doen. En ik ook.
En zo stilletjesaan waren wij hondjes aan het hopen dat we dit jaar dan toch witte beren zouden kunnen zien.
Niet dat ons baasjes ons op de hoogte hielden hoor. Neen. Als een echte Sherlock moesten we overal gaan snuffelen naar aanwijzingen. We telden de zakjes van AS Adventure. We besnuffelden al de sportdrankjes.
Hmmm.
Dan hoorde Sloefie discussie over valiezen. Aha.
Dan begon baasje ook wandelhemden uit de kast te halen. Aha.
En dan kwamen er ook dikke lange onderbroeken boven water. ahoeioei.
En dan kwam ook de grote gele rugzak boven water. Oeioei.
Allez alles tezamen lijkt het er wel op dat er iets op til is.
En vanmorgen kwamen ook de duffelbags en inpakzakjes naar beneden.
En ja hoor alles kan er in.
Nu ga ik zelf nog beginnen pakken. Oei.
Nu nog uitvogelen wanneer we echt gaan vertrekken.
Arrivederci,
of hoe zeggen ze dat in Alaska?
Gr. Br.
Posts
