Dag 24 - For a fistfull of dollars

Dag lieve lezertjes,

Nog een laatste dag cowboy en indiaan spelen?

Neen, de laatste dollars uitgeven.

Paniek? Neen, de economie moet toch ook draaien!

En onze auto ook eens een dagje rust gunnen. Morgen nemen we afscheid van elkaar na bijna 3500 mijl van lief en leed, asfalt en zand.

We passeerden o.a. op het forum (Caesars Palace), Bellagio, Miracle Mile (voor een koffie), Monte Carlo. Ondertussen deden we ook een gokje op de automaten (1) en we verloren al ons geld (1$) want kwartjes lustten ze niet. Hoezo kwartjes? Wel Sandra had haar best gedaan om alle kwartjes die we terugkregen bij te houden en op de laatste dag te vergokken. Nada dus.

Wat er wel genoeg te vinden was - en betaalbaar met kwartjes - waren de t-shirts. In alle maten, soorten en kleuren waren ze te krijgen. En we hadden nog veel plaats in onze valiezen ... later meer hierover.

Van al dat shoppen wordt je moe en dus gingen we nog een beetje uitrusten in het hotel. Maar onze kamer was nog niet klaar. In half engels, half spaans kregen we te horen dat het zeker nog een half uur ging duren. We probeerden de lounge (met ingebouwd zwembad) dan maar maar dat was betalend en al ons geld was op. Dus maar de bar uitgekozen. Volgens Sandra is de Long Island Iced Tea beter bij Hard Rock. En een Corona smaakt altijd.

Terug op de kamer wachtte er een voice mail op ons. Met de uitleg dat onze kamer niet kon gekuist worden. Maar die was wel gekuist. Mysterie.

We hadden een kort diner en een kort valiezenpakken gepland zodat we vroeg konden gaan slapen.

Maar dat liep anders. Het Resto duurde wat langer - maar zo hadden we wel een serieuze korting van 20% vandaag (Sandra was zogezegd verjaard). We zijn nu wel levenslang lid van de Hard Rock Club maar op een korting van 5% en dadelijk tafel na, hebben we nog geen nadelen kunnen vinden. Op de terugweg passeerden we nog een paar winkeltjes maar ook hier was er een zekere moeheid te bespeuren.

Terug in het hotel vroeger we maar of we een early checkout konden krijgen. Want morgen waren we rond half vier weg (hopelijk). De laatste rekening werd betaald en we waren vrij om te gaan.

Het was al na acht wanneer Sandra aan het pakken sloeg.

Overgewicht of niet?

Allebei meer dan 60 pond.

Na enig herschikken 55 pond.

Fout!

Valiezen mogen maar 50 pond zijn. We gingen nog eens met de fijne kam door alles door. Verhuisden zware dingen naar de handbagage...

Een onder de 50, een boven de 52.

En een primeur, Sandra geeft het op... Ze kan het niet meer lichter krijgen. Is ook al plots 9u... (normaal duurt pakken maximum 20 min)

Oeioeioei. Tijd voor een interventie van VN Blauwhelmen of moeten we toch een bijkomende valies kopen?

Hoeveel gaat ons dat kosten?

Nog maar eens de grote en kleine letters gelezen.

Ah! Hier staat dat medaillon members 70 pond * 2 valiezen mogen hebben.

Ben je daar zeker van?

Euh! Dat lijkt nogal vrijgevig - CRM op zijn best als dat waar is. Je verwacht zoiets eerder voor gold members, niet voor het voetvolk.

Bel eens naar het call center.

Een volledig automatische IVR met Lernhout en Hauspie technologie. Maar uiteindelijk gebruik je toch optie 9 - met een mens spreken.

Neen, we zijn fout. Het is 50.

Ja, maar op het web staat 70.

Effe wacht, ik vraag het na.

...

70.

Alle emotie en transpiratie van de afgelopen uren voor niets!?!

Alles mag terug in de valies. Sandra deed nog een efforke. Ze kon alles mooi verdelen, 60 – 60 (pond)

Wekkertje gezet. 3.15. Dat is binnen minder dan vijf uur.

Steven deed de ogen dicht – en startte ongetwijfeld de motorzaag. Sandra niet. De stress van het pakket was er teveel aan.

Kalmerend chatje gedaan.

En dan ook boompjes zagen.

Tot zzz.