Dag 9 - Extra lange dag Berlijn

Goede avond lieve lezertjes,

Deze ochtend waren we eens extra vroeg wakker gemaakt door wakkermuziek.  Sandra wou nog eens de opgaande zon trekken van op het dak, dus we maakten ons snel klaar en gingen naar het bovendek. Alleen hadden we niet gerekend op de hoge gebouwen die de zon zouden blokkeren.
PFFFF.....

Iets na 7 gingen we voor de laatste maal ontbijten aan boord : ik kreeg lekkere beentjes en baasje nam een spiegeleitje met toast. MMMM, het was lekker.

Terwijl iedereen van boord begon te gaan, mochten we nog wat aan de bar zitten. Onze bus kwam pas tegen 9u30 ons oppikken.

BIEPBIEP

BIEPBIEP

BIEPBIEP

En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.  Baasje had tot nu toe heel flink geweest, maar nu was het duidelijk over. De Groene gsm was opgezet en het resultaat was hoorbaar.

BIEPBIEP

BIEPBIEP.

Sandra zet het geluid af want het is niet omdat jij wil werken dat anderen ook mee moeten genieten.

Ze las een paar e-mails en gooide haar groene gsm bruusk op tafel. Ik ben even snel naar groentje gegaan om hem te troosten, want hij kan er toch ook niet aan doen dat die rare Engelsen zo ambetant doen. Hij is slechts een postbode.

We zaten nog maar net in de bus en ze kreeg telefoon van Chris. Chris had dringend goedkeuring van iets nodig en daarvoor diende ze wat dingen te bekijken. Ik was een beetje trots op haar toen ze hem duidelijk maakte dat het zou moeten wachten tot vanavond. Hij was blijkbaar niet echt happy, maar begreep het wel.

In tussentijd waren we aan onze voorlaatste busstop (ah ja ... de laatste is de luchthaven hé) en vandaag had Ilse ons gewaarschuwd : wandelbottinen aan, spieren ingestreken en iets luchtig aandoen.  Dat hadden we dan ook gedaan.  De bus liet ons uitstappen aan de Brandenburger Tor.  Dit is één van de belangrijkste en bekende bezienswaardigheden van de stad.  De stadspoort - waarom is het dan toren begrijp ik niet zo goed - is de enige poort die de wereldoorlogen overleefde en is dan ook het symbool van (het herenigde) Berlijn.

Na wat foto's wandelden we naar de volgende toeristentrekker : Het holocaust monument. We zagen het gisteren vanuit de bus, maar nu konden we het bezoeken. Het monument bestaat uit een groot aantal betonnen blokken waar je doorheen kunt lopen. Toen ik tussen de blokken liep kreeg ik een zeer beklemmend gevoel. Blijkbaar was dat net wat het diende te doen : we dienden het gevoel  krijgen wat de joden hadden in de concentratiekampen: de smalle paatjes, eindeloze gangen, en hoge blokken geven laten je gedesoriënteerd voelen. Alsof je geen uitweg vindt.

Baasje en ik werden heel stilletjes van die blokken. Maar na even bij deze afgrijselijke periode in de menschheid stil te staan gingen we verder op zoektocht : De Gendarmenmarkt. Dit is één van de bekendste pleinen van Berlijn gelegen in het district Mitte. Het plein wordt gekenmerkt door twee identiek lijkende kerken aan weerszijden van het plein.  Het was een mooie omgeving en de groep werd in kleine groepjes gesplitst om op eetzoektocht te gaan. Ilse gaf ons 90 min om iets te eten en te drinken .. Dit was ruim voldoende en ons groepje eindigde bij een Steakrestaurant.  Bibi kreeg de beentjes van allemaal :)

Nadien passeerden we  langs Checkpoint Charlie en wandelden we verder. We kwamen aan we aan een stukje muur. Neen het was niet de muur, maar het waren wel de restanten van het het hoofdkwartier van de SS en de Gestapo : Topographie des Terrors".  Het is een documentatiecentrum in Berlijn over de nazi-misdaden. Er liep een gratis tentoonstelling met een chronologische beschrijving van de Nazi terreur. (Nvdr. het duitse woord Tor is geen Toren Sloefie, dat is een deur of poort. Daarom noemt het de Brandenburgse Poort.)

BRRRRR.. ik ben dieper in de zak gekropen. Zo angstaanjagend en erg indrukwekkend. Ik was er echt niet goed van. Sandra was ook heel stilletjes geworden toen het echt doordrong wat er allemaal heeft plaatsgevonden.

Na deze back in the past was het tijd voor mooie en plezante dingen. We wandelden over een brug en kwamen aan bij de Reichstag.  Het gebouw is sinds enige tijd de zetel van het Duitse parlement. Maar Sandra had geen oog voor het gebouw, maar wel voor de fontein net voor de deur. Het was zo warm dat we even de groep loslieten en snel even heel dicht bij het pletsende water kwamen.

We gingen nog wat verder de stad in, maar toen bleek iedereen meer zin te krijgen voor een drankje dan voor  vertelster Ilse. We vonden een goed compromis : eerst gingen we nog naar een heel speciaal shoppingscenter kijken (jaja. kijken mag, aankomen en aankopen niet) en dan gingen we allemaal samen op een terrasje zitten.

We wandelen later terug op ons eigen tempo en de bus bracht ons naar de luchthaven. Nu luchthaven is het wel volgens de definitie, maar oh zo gezellig dat het er was. Mijnheer van de incheck was duidelijk niet echt blij en iedereen die hem iets vroeg, kreeg een beet terug.  Ik maakte me al klaar voor in zijn enkels te bijten want bij elke woordenwisseling werd hij het meer en meer beu. Ilse vertelde net op tijd dat we per 4 ingecheckt waren en dus dat we misschien het beste samen bij de meneer kwamen.

Sandra was heel lief en sprak rustig.. ik viel bijna uit mijn zak van het verschieten.
Die meneer antwoordde vriendelijk en ze gingen een normaal gesprek aan.
Het inchecken in super vlot en snel bij hen.
Bij de andere was hij het al vergeten dat hij ook vriendelijk kon zijn.

We kregen wat honger want het was al bijna 8u, dus we spraken af na de check op verboden wapens iets kleins te eten. Wel het is heel klein geworden want na de controle was er NIETS buiten een koffiebar en een duty free voor drank en parfum. En dan bleek dat er nog vertraging was.  PFFFF. wat een reis is dit toch.  De busreis rond de Elbe en Moldau zal wel nog een tijdje in het geheugen blijven hangen.

De meeste zijn  met honger op de mechanische vogel gestapt en na een dik uurtje vliegen stonden we dan in Brussel terug. Dan ging het snel :  bagage van de band - bus op - bus af - bagage uit de bus.  Grote Broer en zijn baasje stond al klaar om taxi te spelen.

Terwijl ik dit laatste aan het tokkelen ben op de aaaaaipad heeft baasje al de vuile was gesorteerd en de eerste was opgezet. Morgen eerste werkdag ... een hele dag met mijn vriendjes van den buro. Ik ben wel een beetje benieuwd hoe het vorige week met die Engelsen afgelopen is, want Sandra weet dat ook niet . Ah nee, na die enkele mails en het vliegen van Groentje heb ik hem goed veilig bij mij gehouden. Dus morgen staat haar wel nog wat literatuur te wachten.

Maar dat is voor morgen...

Tot volgende verlof

Sloefie de busreiziger