Dag 6 - Lutherdag

Goede avond lieve lezertjes,

Deze ochtend was het weer van hetzelfde… voor 6uur stond Sandra al klaar voor op het bovendek te gaan. Ja u leest het goed….  Ze was gewassen en gepoetst en was me aan het afjagen dat ik me klaarmaakte.

Wat voor een hondenleven is dat nu? “Ik moet hier vroeger opstaan dan we gaan werken. Alles dat klopt toch niet. Straks even aan Ilse vragen hoor.” Dat waren de gedachten die in me opkwamen.

Nu voor dat ik verder gaan met het verslag van de dag.. moet het van mijn hondenhartje. Ik krijg van velen de vraag “allez Sloefie, waarom ben je zo boos? Je bent toch op verlof... dan is alles toch zen”  Hoe kan nen hond nu minder kwaad worden van de situatie…  Baasje had me beloofd met bootje rond te varen en af en toe een uitstapje te doen “rechtstreek van op het schip de stad in”. Buiten de eerste dag in Praag is dit nog nooit echt het geval geweest. Elke dag moeten we in die verdomde bus kruipen en moet ik me stilletjes houden :( Geen plaats om rond te rennen, geen boompjes om te snuffelen, … neen steeds weer datzelfde stofje bekijken. En door dat we alle uitstappen met de bus moeten doen is het steeds hetzelfde … Vroeg op staan en de bus op en dan na een lange wandeling in groepjes met de luidsprekersmadammen. Pas tegen 6u terug aan de boot zodat we zelfs geen bruinvelleke kunnen krijgen.  

Ilse blijft er wel moedig en (meestal) vriendelijk bij hoor, maar tjonge jonge wat is iedereen, bibi inclusief, malcontent.   Ah ja iedereen had een boottochtje besteld en we kregen een busreis.  Ilse kan er ook niet aan doen en als vertegenwoordiger van GFC krijgt ze al het gemekker... Maar ze moet het niet zo persoonlijk nemen.. Maar is misschien wel makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik weet nog niet goed wat ik nu weer ga moeten zeggen tegen mijn  collega-honden. Straks gaan ze  me terug op den buro vragen “hoe was het verlof” en dan moet je zo zeggen “ah tof.. we hebben veel gezien en buiten een dag altijd goed weer”  om toch maar niet te liegen … Pfff  … 

Maar laten we terug naar de orde van de hondendag gaan. Sandra wou snel naar boven en ik was nog maar net wakker. Ik heb me maar snel wat likjes gegeven en me op het juiste plaatsje in de zak gezet. Maar wat bleek!?!  Het ontbijt was pas om 7u en de bus ging pas vertrekken om 8u.  Dus ben maar uit de zak gekomen.  Na het ontbijt mochten we direct naar de bus voor een rit van iets meer dan 2u.  Ik heb even naar buiten gekeken, maar het was een beetje te saai.  Terwijl Sandra wat zat te Netflixen heb ik nog wat slaap ingehaald.

Om 10u stopte de bus voor het huis van Luther. Neen, niet dat van Martin Luther King, maar dat van Martin Luther. Hij was een monnik, priester die het katholicisme niet zo leuk vond en belangrijk persoon werd in de Protestantse reformatie. Luther zou blijkbaar in dit huis, vroeger deel van de universiteit van Wittenberg, lang gewoond hebben. Nu is het een museum geworden.  We kregen een nieuwe luidsprekersdame mee. Ze deed heel hard haar best en ze wist blijkbaar heel veel. 

Na een kwartiertje in de eerste zaal te zijn gebleven, vertelde ze dat we een stoeltje konden meenemen om de rest van de zalen te bezoeken.  Oei, als we een stoel mogen meenemen, dan gingen we wel veel moeten luisteren. Ik moet toegeven dat zag ik niet zitten en dus nam Sandra me mee naar buiten. Jipie ik mocht even vrij rondlopen .. Lekker snuffelen en ontdekken.  Na een halfuurtje was ik moe en kroop ik dicht tegen baasje aan.  

Na dat de groep uit het museum was vrijgelaten gingen we rond in de stad.. Het is een leuk ouderwets stadje met rare winkeltjes. Naar oude gewoonte gingen we natuurlijk ook 2 kerken binnen en toen we allemaal genoeg hervormd waren was het tijd voor de lunch.  Ook daar hadden we geen echte verrassing: we aten in een brouwerij.  Deze keer werden we niet in een kelder geduwd, maar mochten buiten in het zonnetje eten.  Na de lunch was het tijd voor terug naar de bus te wandelen en terug veeeeeeeel te lang in de bus te zitten.

Terug aan boord is Sandra met mij nog wat gaan wandelen. Jipie ik mocht weer rond lopen en deze keer kon ik achter de eendjes hollen. Nadien was het baasje haar beurt om wat te genieten.  Baasje genoot in alle rust zonder enige stoorzenders van haar G&T, met zicht op de rivier. Ik kroop heel stilletjes in haar zak, zodat ook ik haar niet kon storen. Soms heeft ze van die momenten dat je haar rustig moet laten. Vanavond was duidelijk weer zo een dag. Dan valt ze als het ware stil.

Ik ben dus nu maar in alle stiltje dit verslag je aan het schrijven en dan dodo

Tot morgen

Sloefie de stille hond