zaterdag 29 december 2018

T-5 Het begint te spannen

Dag beste lezertjes.

Deden jullie dat vroeger ook? Zo onder de lakens een boek lezen met een zaklamp? Of met een portable?

Nu denken jullie zeker en vast, die Sloefie, die is helemaal gaga.

Nee hoor.

Ik heb gisteren onder mijn pootjes gekregen omdat mijn broer al wel stukjes geschreven had over onze reise en ik nog niet.

En dus heb ik nu de gsm van mijn baasje gegsmnapt om toch ook een stukje te schrijven. En zoals jullie vroeger met een boek en lantaarn onder het deksel kropen, heb ik mij verstopt met de gsm onder de lakens. Een lantaarn is niet nodig, want die gsm geeft licht voor gans de straat. Amai mijn oude oogjes.

Hoe het zit met de voorbereiding van de reis?

Tja. Ons baasjes zijn toch maar rare beestjes hoor. Als er niet een beetje stress is, dan komt het niet in orde. 

Mijn broer en ik hebben al ons warme wollen zwembroek klaargelegd - en voor mijn broer een extra frivole sjaal. Waarom een wollen? Wel we passeren heel dicht bij de zuidpool naar het schijnt - antartantica of zoiets noemt het denk ik. En daar zitten dikke vette pinguïns. En dat vet is tegen de kou. En om warm te krijgen aan het zwembad hebben we gekozen voor een wollen zwembroek. Nah. 

En oh ja, we hebben ook een bestelling gedaan bij mijnheer didier. Naar het schijnt kunnen we vijf keer een lekkere ijsthee gaan drinken op reis. Want we passeren vijf keer een HardRock. En we willen niet eindigen zoals in Stockholm, met het café aan de verkeerde kant van een breed water.

Mijn broer had gisteren trouwens een schitterend idee. Als je een koers met vijf etappes doet, dan moet je goed op voorhand gaan trainen. En dat hebben we gisteren grondig gedaan.

Wij op training met de beste ploeg van ‘T Stad.

De baasjes moeten rijden en krijgen de cola. Hihi. Wij de ijsthee. Hihips.

Of we er klaar voor zijn?

Ja hoor. En broer spreekt al Spaans. Dos té helado, por favor. 

Geen opmerkingen: