Dag 2 : San Diego Zoo 1

Hallo lieve mensenvriendjes,

De Jetlag zit een beetje in onze beentjes.  Om 2u was ik klaarwakker en wou ik met Sandra spelen, maar Sandra zag dat niet zo zitten. Ze vertelde me dat het nog veel te vroeg was en dus moest ik terug gaan slapen.  Om 6u zijn we dan toch maar opgestaan en hebben we ons heel langzaam klaargemaakt.  Tegen iets na 7 waren we klaar en mocht ik naar buiten om mijn pootje op te heffen. Sandra wou me uitlaten want ze had zin in een Starbucks koffie.

Vandaag is het onze eerste dag van het verlof en we gaan naar de San Diego Zoo. De zoo gaat om 9u open maar Sandra en ik hadden afspraak om 8u30 om te helpen de Panda's wakker te maken.  Met zo’n 9 mensenvriendjes mocht ik mee op  visite.  We kregen uitleg over de geleende panda's want blijkbaar kan je geen panda's meer kopen of vinden maar leen je ze voor een periode van 7 jaar van de Chinese overheid.  Babytjes die geboren zijn in een niet-Chinese zoo worden normaal rond hun 5j ten laatste teruggeroepen door China om zeker te zijn dat de jongen goed verzorgd worden .

De panda's waren nog niet te  lang wakker want ze hadden duidelijk nog niet echt door dat ze met hun gezicht naar ons moeten zitten en hun mooie vacht moeten tonen. De gids reed rustig  verder en vertelde ons  van de bedreigde en minder bedreigde diersoorten die we voorbijreden.  We stopten aan het rusthuis van de olifanten want alle olifanten die in de zoo wonen zijn immers tussen  35 en 55 jaar oud.  Daar kregen we uitleg over de hoe ze de olifanten helpen met hun oude dag , maar een olifant zagen we niet van dichtbij.

Nadien reden we verder met als einddoel de giraffen. Daar was immers een baby giraf een van de eerste dagen buiten aan het lopen en de mevrouw vond dat we dit zeker moesten bekijken. Normaal gingen we ze ook wat eten geven, maar ze hadden geen honger. We hebben daar enkele minuten staan schilderen met onze lekkere blaadjes in de hand maar het hielp niets. Nadien namen we afscheid van de gids.

De volgende tour dat Sandra voor ons had uitgezocht was de ‘Discovery Tour’. Hier kregen we in een uurtje tijd een overzicht over alles wat in de zoo te vinden was. Het was als het ware een sappige kluif om je nog meer zin te doen krijgen om terug te komen.  Tijdens de tour zagen we sommige dieren terug  die we deze ochtend ook al hadden gezien, maar toch was het weer net iets anders.  Zo zat de beer nu wel buiten en amuseerde hij zich met de waterval in zijn tuin.

Om 2 u hadden we dan afspraak diep in de zoo om achter de schermen te kijken. Daar werden we ontvangen in een soort theater. We kregen een  heel lief stekelvarkentjes te zien. Ik had een beetje schrik van zijn stekels, maar volgens de mevrouw die de  uitleg gaf mocht  ik me geen zorgen maken over die dingen .. Het waren immers gewoon haren en daar had toch niemand schrik van.  Ik heb me toch heel goed weggestoken want je weet maar nooit.

Nadat Mijnheer Stekelvarken weg was, mochten we naar de privé vertrekken van Mijnheer Neushoorn. Jaja, je leest het goed.. we wandelden gewoon het buitenverblijf van Mijnheer De Neushoorn binnen. We moesten onze pootjes goed ontsmetten en dan mochten we hem als we dat wilden wat appels geven : je hand goed openhouden en een tikje geven tegen zijn bovenlip. Dan begreep hij dat wat hij tegenkwam, mocht opeten. Beetje te griezelig vond ik dat.  Nu dat hij een snackje rijker was, kreeg hij van iedereen ook nog een rugmassage en werden we op de foto gezet.  

En dat hij dat leuk vond zie je wel op de fotos.

   
Nadien wandelden we de straat over op zoek naar een springend beest. Mevrouw De Kangoeroe had veel zin in snoepjes en deed dus uitermate haar best om haar kunstjes te tonen : rustig wandelen op de voorpoten, eens springen in de lucht, helemaal je uitrekken, ….. Als ik dat nu in het vervolg zou doen..zou ik dan ook snoepjes krijgen?

Mevrouw Kangoeroe zegden we vaarwel en toen mochten we op onze plaatsen terug gaan zitten.  Eens het stil genoeg was kregen we het bezoek van nog enkele angstaanjagende beesten : eerst kwam de witte wolf bezoek.  Ze wouden hem vanalles laten doen, maar mijnheer zei steeds ‘ik heb geen zin en daar op die rots ga ik nu zitten. Doe jullie eigen show maar’. Daarna kwam een Australisch knaagdier waar Sandra op de foto meeging, maar waar we momenteel de foto niet kunnen tonen… (HIHI,  ik sta er niet bij dus ik heb de boel even gesaboteerd).

 

Oei wat was dat… een jonge tijger.. ‘Sandra mag ik die als  speelkameraadje?’  Deze tijger was nog heel jong en vond het leuk om in dozen te springen , op palen te kruipen en … om met zijn pluchen pinguïn te spelen. ‘Sandra schrap dat idee maar van speelkameraadje, want ik wil niet in zijn bek belanden”. 

Toen kwam er plots ene hond op het toneel… en dat betekent meestal dat er ook nog een ander katachtige op komst is… en ja hoor we kregen een Cheeta te zien, een jachtluipaard dus. Ook die bekeek me steeds alsof ik zijn volgende maaltijd ging zijn. Ik ben direct onder Sandra haar arm gekropen, want dan ziet hij me lekker toch niet. We kregen uitleggen over de rustgevende hond en zijn speelkameraadje..  oké, die hoef ik ook niet als kameraadje want ze zijn al met 2.

Na deze zeer leuke show, zijn we nog wat in de zoo gaan wandelen op zoek naar fotogenieke dieren, … en naar een speelkameraadje voor mij . Maar buiten wilde katten, tamme herten en wat leuke koalas was er niet veel meer te zien.

Sandra vertelde me dat de zoo tamelijk vroeg sluit om dat de beestjes tegen dan al heel moe zijn en eigenlijk direct in hun bedje kruipen.  Ik mocht toch nog lekker opblijven .. hihi  ik heb toch een lieve Sandra hé.. ( maar ik zou toch ook graag een vriendje hebben)

Toen de zoo zijn deuren sloot, zijn we de wagen in het hotel gaan afzetten en dan zijn we wat gaan wandelen in San Diego City.  Het leek eerst alsof we verdwaald waren, tot ik plots iets herkende… Het was iets waar we gisteren dachten te gaan eten maar waar er zo geen eten was .. jaja jullie hebben het juist : een “Hard Rock Café”.  Deze keer hebben we ons eens geen nachos besteld want we hadden geen zin en we hadden juist geleerd dat we enkel moeten doen waar we zin in hebben.

Na onze LIIT en onze Combo mix (want Sandra kon niet kiezen) zijn we langs een andere weg terug gewandeld. Nu zit Sandra de foto's op de pc te kopiëren en ik zit ondertussen de blog te schrijven. We hebben beide onze taken .. ieder een deel zo gaat het lekker snel. Eens onze taakjes gedaan zijn, is het tijd voor de tram naar hondendromenland…

Tot morgen..