Dag 5 : Safari Park 2

Dag alle lieve lezertjes van mij,

Ik zeg vandaag zeker niet “goede morgen” want de lichten hebben me deze nacht te hard gestoord.  Vriendje was goed aan het snurken, Sandra soezelde van de ene droom in de andere… maar ik… ik bleef klaar wakker want ik wou zeker geen beestjes zien.

Vandaag stonden er 2 uitstappen voorzien : we gingen achter de schermen bij de tijgers kijken en dan gingen we  op de eerste lijn bij de cheeta run zijn. JIPIE, ik zie er al naar uit. Hopelijk val ik wel niet in slaap ergens. 

De ‘behind the scenes’ begon bij de verblijfplaats van de dier-ambassadeurs. Deze dieren zijn van bij hun geboorte gewoon met mensen om te gaan, ook al zijn ze niet gedomesticeerd.  Daar zagen we een Gordeldier (Armadillo) .  Ik dacht eerst, die mevrouw is me een blaas aan het wijs maken, want ze had gewoon een bal vast. Maar toen ze de bal wat aaide en  dan neerzette op de grond, had die bal plots een kop en pootjes. 

Toen het gordeldier zijn insectjes opgegeten had, ging het terug naar zijn kooitje en kwam de volgende ambassadeur op bezoek: het stekelvarken.  Het stekelvarken was blijkbaar een zus van het stekelvarken dat we in de zoo gezien hadden. En ik kan verkeerd zijn, maar het leek me alsof ze toch niet zo goed opgelet had in de les.  De verzorgster probeerde haar van alles te laten doen, maar het enige dat echt lukte was het eten van de wortels :)

Toen het stekelvarken alles braaf had opgegeten, vertrokken we met de golfkar en reden we naar de verblijfplaats van de okapi. De gids vertelde ons dat hij normaal nooit verder kwam dan de ingang, maar deze keer werden we vriendelijk verder geleid tot aan de ingang van hun kooi. De verzorgster vertelde ons dat moeder en baby okapi in de ruimte waren en dat het snacktime was. JIPIE we mogen ze terug eten geven.  Mama mocht selder, maar de jonge knaap kreeg nog lekkere bloemetjes.  Het jong was zo blij dat toen ik de foto trok, hij plots mij een kus kwam geven. Na een tijdje vond mama het wel geweest en joeg ze haar zoon weg. Dit was voor ons ook het teken om te vertrekken en verder in het park te gaan kijken.

Op verschillende punten in het park stopten voor fotomomenten, want tot nu toe was de focus steeds op de dieren geweest en de gids vond dat we ook oog moesten hebben voor de omgeving zelf. 

Mijn geduld werd wel heel lang op proef gesteld hoor, Sandra had me immers gezegd dat we naar de tijgers gingen kijken en tot nu toe heb ik nog geen enkele tijger gezien. Het leek alsof de gids me gehoord had, want toen antwoordde hij mij dat ik nog even geduldig moest wachten. We dienden nog even bij de olifanten te gaan kijken en dan was het tijgertijd. Nu, ik moet je eerlijk toegeven niemand was geïnteresseerd in de grote oren… we kwamen immers voor de tijgers.

En toen was het zover. We gingen binnen in het tijgerverblijf. Daar kregen we de uitleg dat Teddy, de man die voor het nageslacht zorgt, binnen zat en wel bij ons zou komen piepen.  We hebben even moeten wachten want eerst had hij geen zin om langs te komen, maar nadien wou hij ons tonen hoe groot en sterk hij wel was. Nadien toonde hij ook wel dat hij een zwak had voor een bal en water, want toen begon hij gewoon ons te negeren en te spelen.

We hadden niet zoveel tijd om bij de volgen afspraak te geraken: de Cheeta run. We werden in een aparte omgeving gebracht zodat we een extra goed zicht kregen om de de cheeta die zijn loopkunsten tonen. Maar als opwarmer kwamen er eerst nog 2 ambassadeurs op visite. Eerst kwam een speciale soort vos : “Fennec Fox” . Een heel klein vosje met super grote oren. Zijn oren waren bijna groter dan ik ben. Nadien kregen we ook een vogel te zien die voor  het eerst in jaren terug in contact kwam met mensen. Hij was een tijdje helemaal alleen gezet want hij was een beetje te zot beginnen doen. Dus deze keer mocht hij enkel over en weer vliegen en dan moest hij terug in zijn kooi.

Nadien was het dan zover : de cheeta run. Vooraleer de Cheeta zijn kunstjes laat zien, komt eerst zijn beste vriend langs: de hond. De hond groeit samen met de cheeta op en toont hem dat hij zich niet ongerust dient te maken. Amai die hond liep snel vond ik.. maar even nadien stoof die cheeta voorbij. 

Nadien dient zo een cheeta wel even bij te komen want als die katjes lopen, verhitten ze snel en moeten ze nadien heel wat water drinken om terug af te koelen. Eens hij wat gerust had, kwam hij bij ons op bezoek. Amai zat ik snel in mijn veilig zakje…

Na deze show vertrokken we terug naar onze ‘vertrouwde’ kamer. Sandra deed haar inspectieronde en besloot dat het veilig was. Terwijl Sandra de foto’s kopieerde, speelde ik even met vriendje. Nadien draaiden ik en Sandra rollen om: ik mocht de blog te schrijven en Sandra speelde met panda.

Nu dat we klaar zijn voor de nacht, gaan we slapen ... ale waken want de lichtjes in de badkamer en zithoek blijven terug aan. Neen, Sandra heeft geen schrik in het donker, maar wel van de diertjes die misschien met de donker eens komen piepen. Ik blijf lekker wakker... en ga die dieren als ze komen allemaal wegjagen.

Tot morgen

De trouwe waakhond,