Dag 6 : Safari park 3

Goede morgen allemaal,

Vannacht is het hier rustig geweest. Ik heb geen vreemde beestje gezien en ook een beetje mijn oogjes toegedaan. Vandaag zijn we voor de laatste maal in het safari park.. De laatste keer dat ik al die lieve en minder lieve dieren zie. En kijk eens wie kwam piepen vanuit de trolley... Jaja vriendje.. Langzaam maar zeker gaan we hem/haar meer buiten zien komen. :)

Eerst en vooral wou ik de apen even bewonderen. En ik had geluk want er was er eentje die zich amuseerde met poseren voor iedereen.  Ik heb Sandra gevraagd om een foto van dichtbij te nemen van de voeten en de kop. Na enkele pogingen had ze de perfecte foto vond ik:

Op weg naar het eerste avontuur hebben we de tijd genomen om de nieuwe ladies bij de cheeta te ontmoeten. Ze zijn nog maar enkele weken oud, maar oh zo cute. Eentje lag nog goed te slapen, maar de andere was zo actief. Ze was de grote plushe panda aan het onderzoeken …

We hadden nog even tijd vooraleer we op de afspraak dienden te zijn, dus ik heb aan Sandra gevraagd of we eens bij de leeuwen gingen kijken. Ik had immers goed geluisterd naar iedereen en had gehoord dat in de ochtend uren de 4 kleintjes met mama buiten liepen. En we hadden geluk, de kleintjes waren niet aan het slapen en sommige vonden het leuk om mama bezig te houden.

En dan begon de voorlaatste tocht met een golfkarretje. We reden door Afrika. Eerste stop waren de roze flamingo’s die voornamelijk wit zijn in het park. Blijkbaar krijgen ze de roze kleur van de garnalen die ze in de vrije natuur vinden.  Nadien zakten we af naar de neushoorn met haar jongen die we vorige keren ook al konden bewonderen.

Een volgende stop was een speciale. We mochten zelf niet uit de golfwagen, de gids echter wel. Ze waren de zebra's aan het leren dat mensen geen moeilijke mensen zijn en geen dingen zijn waarvan je schrik hebt. Toen we aan de volgende stop halt hielden voor de speciale berggeiten zagen we eerst en vooral grote vogels in de lucht. Ze waren op zoek naar een goede prooi. Toen ik dat hoorde heb ik me heel diep weggestoken.   Ik wou niet dat ze mij aanzagen als hun prooi.

Nadien gingen we terug opzoek naar Luke, de omgekeerde steenbok. (Herinner je alles wat wit was bij de normale soortgenoten was zwart, en omgekeerd). Iedereen was hard aan het zoeken tot Sandra plots zei ‘ik heb hem gespot. Hij zit net onder de boom’.

Een ding wat ik wel geleerd heb in dit verlof is dat je nooit te groot bent om nog te zogen. Ook bij de waterbuffels is dat het geval.

 

We hadden ook plezier met de plots drang tot lopen van enkele peuter giraffen. Mama was een beetje verder gaan staan en de kids hadden het niet direct door. Toen ze plots hun mama niet meer zagen, zetten ze het op een lopen.

Als afsluiter van deze safari kregen we een sneak preview van de nieuwste neushoorn Petunia. Ze was maar enkele dagen oud en mama had haar heel de tijd al goed weggestoken gehouden. Je merkte haar bijna niet  op bij de rotsformaties. Maar door een spel van het licht, viel ze plots op.

Omdat het zo warm was, hingen er overal watermachines omhoog. En als je daar dan doorwandelde kreeg je zo een fris windje over jezelf. Het was wel mooi om te zien, want je liep als het ware als gorilla’s in de mist.

Vooraleer aan de laatste tocht door het park te beginnen, zijn we eens nog even gaan piepen bij de leeuwen. Daar zaten nu de 2 pubers.  Je zag zo dat ze wat volwassener waren met dat tikkeltje speelsheid. Omdat het licht zo ambetant zat, zie je het glas waarachter ze zitten heel duidelijk.

De laatste tocht was de “achter de schermen” met als hoofdthema leeuwen. De eerste stop was zoals bij de vorige achter de schermen het verblijf van de ambassadeurs.  Eerst kwam een soort van grote muis op bezoek bij ons.. Hij was zo groot als een konijn, had de snoet van een muis en de pootjes van een graver. 

  
Omdat dit wezen eigenlijk liever in zijn huisje zat dan bij ons, was hij heel snel weg. Dit gaf ons wel de tijd om de andere ambassadeur wat langer te wonderen.  De Victory duif was helemaal gesteld op mensen. Ook al had ze het nooit gezien, ze was gewoon zot van de mens.
 

De tweede stop was een bezoek bij de ‘verstotene’ .Het is niet echt dat hij er niet bij hoort, maar er zijn al voldoende mannelijke neushoorns in het park dat als hij in contact zou komen met vrouwtjes er wel eens verkeerde genencombinaties zouden kunnen zijn. Vandaar zijn ze op zoek naar een nieuwe zoo  voor hem. Maar tot  de zoo gevonden is, zit hij helemaal alleen. Zolang hij zijn dagelijkse portie aandacht krijgt, lijkt onze neushoorn gelukkig.

Nadien was het tijd voor de leeuwenkooi. Daar we wisten dat de 2 pubers buiten zaten, was de kans groot dat de kleintjes samen met mama in de te bekijken kooien zaten.  Mama was echter zo slim, dat geen van de kleintjes komen paraderen is. SPIJTIG.

We zegden de zoo en het park vaarwel en vertrokken richting San Dimas. Daar was het hotel voor een nacht We dienden nog een dik uur te rijden maar het werd wel bijna 2u door de vele opstoppingen die we tegenkwamen.  We checkten in  en  kregen dan wat uitleg over de lokale eetgelegenheden. Sandra vertelde de mevrouw dat het lang geleden was dat ze nog een pintje bier had gedronken. De mevrouw aan de receptie glimlachte en vertelde haar dat er een ‘local brewery’ was en dat ze lekker bier hadden. We zijn daar dan maar even gaan kijken en iets gaan eten. 

 

Nu zijn we terug op de kamer geraakt. Sandra heeft haar foto’s al veilig op de harde schijf staan, dus ik mag deze job ver beginnen afronden.

Tot morgen voor de lange tocht.

Sloefie en vriendje