Goede namiddag,
Nu dat mijn kater weg is, kan ik het echte verhaal schrijven .
Wel grappig dat een hond een kater kan hebben.
Hihi
Gisteren dus….
De aaaaaipad deed alle moeite om de baasjes wakker te krijgen
Na een kwartiertje was het hem uiteindelijk gelukt.
Het ochtendritueel ging in een sneller tempo dan normaal.
Uiteindelijk waren we mooi op tijd beneden voor het ontbijt.
We aten lekkere broodjes, een harten-eitje, wat fruitjes en wat charcuterie.
Nadien werd er overlegd wat we gingen doen.
Een lage wandeling, een hoge wandeling, een mengeling,….
De beslissing was gevallen we gingen in de hoogte.
Om 11u vertrokken we op onze berg wandeling.
Eerst moesten we met een treintje dat geen treintje meer was maar wel een gondel naar boven.
Wow wat een zicht
Overal bergen
Geen wolkje aan de lucht
Zalig warm.
Hier en daar een kunde koeien die lagen te luieren.
Wat kan het leven het leven mooi zijn.
Toen begon het volgende overleg:
Wandelen we een stuk naar beneden of wandelen we naar die andere chalet daar zo in de verte.
Voor mij was alles goed want ik werd zoals mijn vriendjes gedragen.
Er werd gekozen voor de hut.
Oh spannend
Er werd geklommen, gedaald en weer geklommen.
We gingen op een bergpadje van 40 cm breed door de zon en nadien door een bosweggetje.
En nadien kwamen we aan wat een autostrade voor koeien leek het.
We lieten de meute door.
De laatste was duidelijk wat kwaad op Sandra want ze kwam met haar snoet tot aan de wandelstok.
Sandra dacht even ik geef ze een aai maar duwde snel de stok tegen de snoet.
Uiteindelijk ging de koe door.
Na de lunch gingen we in 2 groepen verder :
· oma-grootmoeder-meter ging de gondel aan het bovenpunt naar beneden om zo in Scheffau toe te komen.
Dan kon ze langs de weg terug naar het hotel.
Ze had al enkele keren over Scheffau en de herinneringen die ze daar had met opa Vic.
· De baasjes keerden terug op hun stappen en wandelden maar de gondel van Elmau.
Voor we de “trein” naar beneden terug namen aten we nog een ijsje.
Eenmaal in het hotel gingen we direct naar de “kamer” van mijn baasje.
Groote broer en zijn baasje zaten op hun gemak op het terras met een drankje en een chipje.
Neen geen alcohol… allemaal alcohol freie djngen.
Groote broer vroeg aan mijn baasjes of we mochten blijven slapen bij hem.
Jipie
We mogen als we braaf zouden zijn en goed naar Steven zouden luisteren.
Oh tof hè.
Alle pelouchen terug samen … gisteren mocht groote broer bij ons blijven slapen en nu mochten we allemaal bij Steven.
Terwijl we de kamer van Steven verkenden, maakten de baasjes zich klaar voor een uurtje rust en kalmte.
Ah ja…
Ze kregen een duo massage.
Ik weet niet of ze er helemaal van genoten hebben want blijkbaar was het begin rustig en relaxed. Maar blijkbaar zijn ze zwaar aangepakt op het rug gedeelte.
Als ze morgen maar niet te veel blauwe plekken vertonen.
Tegen 7u was iedereen mooi klaar voor het buffet.
Zouden we vandaag weer zoveel moeten eten als gisteren ?
Die 7 gangen vond ik toch wat veel van het goede.
Ah oef.
Het menu van de avond gaf er slechts 5.
Wij pelouchen zijn stilletjes van tafel geslopen.
Groote broer had de sleutel bemachtigd en dus we konden al ik de kamer.
Nu…
Veel moet ik niet vertellen over wat toen allemaal gebeurd is, want dat hebben jullie al gelezen in de vorige blog…
Tot de volgende keer
Sloefie die maar een klein beetje kats is.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten