Hier is de kwade hond. Ik ga mijn verslag wel schrijven want heb ik ruzie met baasje en we moeten elkaar steunen in deze moeilijke tijden... Ik zie jullie ongebrijpbaar kijken, dus laat me maar beginnen bij het begin.
Onze lawaaimaker stond om 7u maar Sandra was al voor 6u op. Na een likje en een wasje hebben we de 3 valiezen (een van mij, de rijdende kleerkast en de trolley) dicht gegooid. Eens klaar trokken we naar buiten en kon ik een boompje zoeken..
Na het ontbijt was het snel snel .. de bus vertrekt ... snel snel. “Allez Sandra sneller.. straks is de bus weg..”
Uiteindelijk was baasje niet de laatste op de bus, maar wat was dat zeg. Iedereen wou plots achteraan zitten. Gelukkig vonden we nog twee zetels naast elkaar. En toen begon de 2u durende busreis.
Plots kwam er een luidsprekermeneer vertellen dat we er waren. “Allen ousteigen”. We stonden in Meißen stad.. Eerste stop het porseleinfabriek. Veel kan ik jullie er niet over vertellen want zak en ik dienden in de vestiaire te wachten... pfff weten die mensen niet dat ik een geleide hond ben. Normaal duurde het bezoek 2u maar Sandra kwam me na een klein uurtje al bevrijden.. Soms kan ze toch wel lief zijn he.
Na het bezoek kropen we terug de bus op..Volgende stop was 300m verder in de andere straat, net naast de buitenlift. “Welkom in Meissen” en toen was de oortjesmevrouw iets aan het zeggen dat ik totaal niet begreep. Volgens omstaanders was het Frans met cheveux op. Snel besloten we een andere oortjesmevouw te kiezen en die bleek Inglish te spreken. Oef dat begrijpen we.
Per 15 mensen namen we de schuine glazen lift naar boven. Daar wachtte ons een andere wereld. Als ik de auto even wegdenk was ik precies terug in de oude tijd : kasseibaantjes, een groot plein met oude gebouwen, in het midden een Dom en niet te vergeten de Aelbrechtsburcht. Zou Sandra haar meter hier dan veeeel vroeger gewoond hebben?!?! Ik heb maar niet gevraagd. De mooie en in perfecte staat verkerende burcht wordt gezien als het eerste kasteel in Duitsland dat niet in de eerste plaats als vesting, maar als residentie werd gebouwd.
We kregen de keuze door de straatjes naar beneden dwalen of terug met de lift. Het was mooi maar fris weer, dus waren we moedig genoeg :) We dwarrelden door de middeleeuwse steegjes en zagen achter elke hoek een mooi fotostopje. Onze klikklik had heel werk maar deed het met veel plezier.
We waren bijna terug aan de bus toen het plots begon te regenen. Baasje nam de kawee voor de rugzak en plots zag ik het leven door een roze bril. Moest ik daarvoor al sinds deze ochtend met een jasje op uitkijk zitten !?!
Snel renden we naar de bus die ons naar de overkant bracht. Daar kregen we in een super de luxe hotel met zicht op de burcht een lekker buffet voorgeschoteld. Niam Niam.
En toen ... dienden we terug in de bus ... voor een 3 u lange busrit naar de andere boot. Saai saai saai ... en iedereen was een beetje aan het zagen en klagen tegen elkaar.
Plots kwamen we aan de boot.. Het leek als 2 druppels water op de eerste boot allen met andere kleuren en andere mensen. Eens we onze kamerkaart hadden, werden we begeleid naar onze kamer. Daar zag ik onze valiezen terug.
De boot vertrok en we werden aangespoord om op het bovendek plaats te nemen om de brug te zien... en even nadien dienden we terug naar beneden voor de veiligheid (anders zouden de mensen hun hoofd verliezen heb ik me laten vertellen). En na een kwartier mochten we terug naar boven .... met wie zijn pootjes zijn ze hier aan het spelen :(
Na een half uurtje varen zag ik rare dingen : we vaarden op water - so far so good - maar dwars op onze vaarrichting onder ons was ook een schip aan het varen ( Allez aan de kade liggend ) Hoe kan dat nu? Sandra vertelde me dat dit een waterbrug was .. raar hoor.
Toen was het plots tijd om aan tafel te gaan. De tafels stonden anders en dus werd het terug een plaatsje zoeken. Het eten was denk ik iets lekkerder dan op de vorige boot. Nadien gingen we nog iets drinken in de bar en was tijd voor de oogjes en pootjes wat te laten rusten.
Terwijl baasje de valiezen leegmaakte heb ik snel dit verslagje geschreven.. We zijn beide zo ongeveer klaar en dus doen we de lichtjes uit
Slaapwel
De busreiziger
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten