Dag 5 - Montego Bay, Jamaica

Vandaag meerden we voor de eerste keer aan en het was Jamaica die mocht met de eer gaan lopen. Iets voor 9en, dus precies op tijd meerden we aam in de mooie maar kleine haven. Volgens de cruisekrant die we elke avond krijgen, zouden we zo'n 780 zeemijl hebben afgelegd.

Na de security check van het schip mag je aan wal (= eacard (de betaalkaart, toegangskaart, .. de manus-van-alles-kaart) en foto-id tonen). Daar Toen we aan wal kwamen werden we direct naar een terminal geleid, waar zo'n 30 bordjes werden omhoog gestoken. En de eerste moeilijke opgave van de dag kwam er aan : zoek het juiste bordje. Na een kleine 10 minuten hadden we prijs. In totaal waren we met 15 mensen die deze uitstap hadden gekozen "Dolphin touch experience & Dunns River Falls with lunch". Toen we allen het bordje gevonden hadden, gingen we naar het busje met airco, want het was er doef.

De begeleidster sprak vloeiend Engels en heeft ons enkele woorden Jamaicaans geleerd : "Ja man", " Irie Man", "No problem man". We zijn zeker dat jullie geen vertaling hoeven, want wij hadden er toch geen problemen mee :-) Ze heeft ons iets meer dan een uur bezig gehouden met over het land, de cultuur, het educatie-systeem, .... en dan zei ze plots en nu zijn we er bijna. Eigenlijk hield ze ons bezig om ons niet te hard te laten concentreren op het typische jamaicaans verkeer: links rijden en lekker voorbijsteken over de middenlijn.

Toen we aankamen in Dolphine Cove mochten we van de bus en kregen we een korte uitleg : eerst we een wandeling door het oerwoud om ons te kunnen tonen waar we rond een uur diende te wachten op haar. Nadien gingen we op onze passen terug en werden naar de dolfijnen gebracht. De kleine groep werd in 2 groepjes verdeeld en elke groep had zijn persoonlijke dolfijn die ons gezelschap kwam houden. We dienden schoenen, kousen, ringen, armbanden, fototoestellen, ... goed op te bergen. Zowel Steven als ik hadden de raad opgevolgd, maar hielden wel onze short en t-shirt aan. Een beetje gesplash kan toch geen kwaad? Een van de andere koppels is nog even naar de soevenierswinkel moeten lopen want die hadden een kostuumbroek en een lange jeansbroek aan.. en dat kon echt niet vonden de mannen van de dolfijnen... Niet iedereen op de cruise begrijpt dus Engels want er stond dat je ging nat worden. Toen iederen uiteindelijk klaar was voor de dolfijnen mochten we met de voeten in het water op een platform gaan staan. Daar heeft Missy (de dolfijn) met haar begeleider haar kunsten getoond en haar laten aaien. Natuurlijk zijn we enkele keren gedoopt geweest, maar dat hoorde bij de game .. no fun no gain :-) Na een afscheidskus van Missy mochten we de foto's en het filmpje gaan bekijken, wat veel te duur was. De lunch was eenvoudig maar wel lekker (Ale de kip dan toch)

Na een korte busrit waren we beland bij de Dunns River Falls en adviseerde de begeleidster alles buiten badpak en schoenen achter te laten. De bus komt in aktie : T-Shirt worden uitgetrokken, shorten verdwijnen, ... en wij blijven rustig zitten, want wij zijn er helemaal klaar voor in t-shirt, short en wandelshoenen. "Dus we hoeven geen geld mee" "Neen, ze zullen wel mee tot aan de bus komen" "Mogen we een camera meenemen?" "Persoonlijk zou ik dat niet doen want je wordt heel nat" "Mag ik mijn pet ophouden?" "Als je die nog na deze uitstap nodig hebt, zou ik die niet mee nemen" Zowel Steven als ikzelf beginnen ons af te vragen wat voor een uitstap er nu op ons afkomt. We wouden de watervallen zien, maar moet je daarvoor niets meenemen? Sandra stelt voor haar geldbeugel en het klein foto toestelletje mee te nemen... Het toestel had de Maid of the Mist in Niagara ook overleefd dus dat moet wel lukken.

We krijgen twee speciale begeleiders mee die de watervallen van binnen en van buiten kennen, dus dat moet wel lukken... Maar waarom zegt die plots "we hebben een schuif-af en een bubbelbad in de watervallen, dus dat wordt heel leuk". We gaan maar verder mee en dalen af tot aan de zee. We gaan een toilet voorbij en Sandra vraagt of ze even binnen kan springen? Andere dames hadden haar idee al gevolgd en waren juist voor haar... dus zij moest wachten... Toen ze buiten kwam, kwam Steven haar te gemoet.. "Zeg, geef je me al je geld, je fototoestel en alles wat in je zakken zit,... ik zal het wel bijhouden want ik ga niet mee" Ik ging gewoon verder tot ik ook zag wat hij al zag. De groep was een lange slinger geworden en ging beginnen aan de klim IN de waterval. Iets verder zagen we ook een andere slinger die tot het midden in het water stond en een voor een een duik diende te nemen om verder te kunnen. Na even overleg besloten we beide het padje terug naar boven te nemen en langs de kant te genieten van de waterval. Sandra is op 2 plaatsen wel even in het water geweest om haar zelf wat te verfrissen, maar helemaal nat is ze nooit geworden. Volgens haar was het water wel 'heel verfrissend en niet koud". Na zo'n 40 minuten waren onze moedige avonturiers boven en hebben we - vergezeld van nog zo'n 4 mensen die het niet zagen zitten - hen binnen gehaald als overwinnaars... Een voor een waren ze tevreden dat ze boven waren geraakt. De rit terug was een heel stuk stiller, want de watervalwandelaars lagen allemaal in slaap.

Aan boord hebben we een douche genomen om wat af te koelen en dan hebben we met zicht op de haven een heerlijk dinertje op ons laten afkomen.