Dag 9 - Op zee

Vandaag stonden er geen grootse dingen gepland. Het zou een rustige dag worden, dolce far niente.

De eerste inspanning van de dag, de eerste beslissing van de dag. Gaan we met de trap of de lift? Het was buiten al drukkend warm en de zon stond al enkele uren te branden. Je moet je inspanningen dan ook goed doseren. Het werd dan toch de trap om van dek 8 naar 10 te klimmen.

De tweede inspanning en beslissing van de dag. Welk ontbijtbuffet? Amerikaans? Omelet? Aziatisch? Wafels of pannekoek? Fruit? Pfff. Zo veel keus, zo weinig tijd.

Wat nu? Aha, de cruise is bijna halfweg. Tijd om eens aan kaartjes te denken. Zo gezegd, zo gedaan. We daalden af naar de donkerste geborgten van de boot, de winkelgalerij. Kredietkaarten hadden we niet mee, dus alles is safe zou je zeggen om deze gevaarlijke plaatsen te bezoeken.

Sweathers, t-shirts, petten zijn de minst gevaarlijke verlokkers op dit dek. Alles einde reeks mevrouw, 20 % korting, behalve onze "nieuwe" Alaska lijn. Gelukkig hoeven we daar niet naar toe.

Wil U weten hoe laat is? En hoeveel karaat hebt U daarbij nodig kwestie dat U ook gelooft dat het nu al zo laat is? En als het stuk gaat mag U het ons de komende 3 maand terugbrengen - je moet dan wel een roeibootje huren want we verstoppen ons achter elke ijsschots van hier tot Anchorage.

Of wou U soms een mooi stukje canvas aan de muur hangen? Van wereldvermaarde artiesten, mijnheer. Een goeie investering, nog beter dan Lernhout en Houspie. En mocht het wat minder gaan, dan kan je het nog altijd als antidiefstal investeringen opgeven voor uw belastingen. Want van zo iets lelijk gaat elke inbreker lopen.

Maar postkaarten? Wel dat was een ander paar mouwen. We vonden wel geboortekaartjes en huwelijkskaartjes maar postkaaten? Waar je bij Holland-Amerika Lijn boeken en foto's en kaarten in alle maten en soorten vond, was onze oogst mager. Buiten een deftige foto van het schip op zijn maidentrip, waren er enkel wat verbleekte foto's van het interieur.

Met onze buit stevig in onze handen, waagden we ons terug in de grote winkelruimte. Maar helaas. Was ons hart tot nu toe doof gebleven voor de positieve boodschappen van de verkopers, het twijfelde bij de roep van "goud aan de lopende meter". En zoals al beloofd was in het oude en nieuwe testament, het vlees is zwak. De uitgebreide keuze, de democratische prijzen, de flexibiliteit van de variabele lengte, ... pols of hals of enkel. U zegt het maar. En laat U vooral niet afschrikken door de rij wachtende kopers, we zijn hier nog tot vanmiddag. En morgen kan U uw persoonlijke lengte al rond Uw hald, pols, enkel, navelbuik leggen. Ach wie zonder zonden is, hij kent noch plezier noch boete.

Ondertussen was het wel al mooi voorbij de middag en shoppen maakt moe en hongerig. We hielden het maar gezond met een klein crockje en veel fruit. De Hemoglobyne 1A laat groeten.

De namiddag werd anders. Eerst hyperactief. Waar vinden we twee plaatsen op de zwembaddek, niet te veel zon en toch niet te weinig? Moeilijke opdracht want veel mensen komen voor 7 uur al hun ligstoel reserveren voor de rest van de dag. Maar, zie, het geluk zat mee en na een beetje onderhandelen kon Sandra er twee op de kop tikken. Het volgende kwartier hielden we ons bezig met het insmeren van alle rode en witte huiddelen tot op de voetzolen toe. Mocht je het willen weten, het was warm en heet en de zon roosterde elke stukje mensenvlees dat ze kon vinden. De bar was gelukkig niet ver en de XXX Zero vloeide rijkelijk.

En zo tikten de uurtjes voorbij. Om vijf uur zat de dagtaak voor de meesten erop. Alsof iedereen dringend een trein moest nemen, was in minder dan 10 minuten 3 op 4 zetels onbezet. Enkel de jeugd had nog niet gedaan met werken. Maar die gingen ook niet in smoking op cafe of restaurant. Maar om zes uur zat ook de late shift erop want Jeezeke deed boven het licht uit (lees de zon moest gaan slapen want morgen ging het terug vroeg dag zijn).

En zo zat er alweer een dagje op. Nog een beetje gaan eten in het buffetrestaurant (dat kunnen de Nederlanders van HAL toch veel beter) en dan is het tijd voor het bedje. Morgen om 7 uur wacht een busje op ons aan de pier van Puntarenas.

Daaag