Doel van de dag een stukje rijden… Niet te ver, maar toch een beetje. We waren tamelijk vroeg wakker maar staan op rond de 9en. De tijd ertussen werd gevuld door surfen en blog schrijven. Want we zouden het immers spijtig vinden dat jullie te lang geen nieuws krijgen over ons. Jaja… we houden dus effectief rekening met de opmerkingen van vorige blogperiodes.
Na een verkwikkende douche en een ontbijtje (met verse gebakken) pannenkoeken, startte onze trip, richting… Starbucks.. ik hoor jullie al denken ‘hein?’ Ja tuurlijk… Jullie verwachten toch niet dat Sandra rustig kan blijven zitten zonder haar portie cafeïne binnen te hebben gekregen. Dus gingen we eerst achter nen extra large cafe latte voor mevrouw en nen medium voor meneer.
Eens op de snelweg om sommige plaatsen 6 vakken breed, werd het een beetje te eentonig. Maar daar was Sandra – met goedkeuring van Steven – al op voorbereid. In plaats van gewoon naar de baan te gapen, startte ze haar laptop op en begon ze verder te schrijven aan de blogs. Op die manier staan ze klaar voor publicatie en moest er nog enkel nagelezen en verbeterd worden en konden ze online.
Na een dik uurtje rijden, verlieten we de meer stadszichten en begonnen de zeezichten op te duiken. En na zo’n 30 min later stonden we in Monterey aan de Holiday Inn Express. Weeral een HI? Ja, deze reis wordt zwaar gesponsord door de Intercontinental Group waarvan Holiday Inn en Holiday Inn Express deel van uitmaken. Sandra heeft al jaren een ledenkaart bij deze hotelketen en ze had er toch wat veel punten gespaard. Dus nu is ze wat punten aan het opgebruiken… Het hotel in Napa Valley, het hotel in Monterey werden op die manier volledig gesponsord door de hotel keten zelf :-). We waren nog iets te vroeg om in te checken in de kamer, maar mochten de auto al wel in de garage laten staan.
Monterey is voornamelijk gekend voor zijn mooie kuststreek, voor zijn aquarium en voor… whale watching.. Dus mochten die 3 dingen zeker niet ontbreken op de planning. In de reclame blaadjes in het hotel vonden we dat we bij de hotels een “2 dagen voor de prijs van 1 dag” konden hebben. Ook al betekende dit dat we wel cash dienden te betalen, maar dat leek ons wel een heel goed voorstel. Even de fotozakken uit de auto nemen en dan richting het Aquarium. Op weg er naar toe kregen we toch wat honger – was dan ook al bijna 2u en we kwamen voorbij een Brewery… Belgen hebben toch iets met brouwerijen en dus besloten we dat eens van dichterbij wat te bekijken. Amai wat een mogelijkheid aan bieren op tap en op fles. De bekendste / lekkerste Belgische bieren ontbraken ook niet op de lijst en het ‘heimwee’ gevoel kwam even de kop opsteken. Maar dat was snel over na een lekker biertje van eigen brouwerij en een lekkere kippenburger. We besloten ook als we niet weten wat we doen morgen avond, dan komen we hier nog eens langs.
Eenmaal aan het aquarium, leek het wel heel groot te zijn. We waren al tevreden dat we een tweedagen ticket hadden gekocht (en nog meer toen bleek dat het effectief de prijs was voor 1 dag). De dame die de ticketjes afscheurde vertelde ons dat we geluk hadden… De grote massa was een beetje voorbij… Er was nog veel volk, maar je kon rustig kijken (en dus foto’s nemen).
Vooraleer in de kleine aquariums te gaan piepeloren, konden we het ‘leven in en rond het zeewier’. Dat was een 2 verdiepingen hoog speelterrein voor een grote school sardientjes, enkele Leopard haaien en heel aantal visjes van alles formaat die het leuk vinden om door het zeewier te zwemmen. Eerervaring je van deze eerste ervaring bekomen bent, kan je genieten van de verschillende soorten octopussen die er bestaan. Om aan te tonen dat in de Baai van Monterey ook verschillende vissen (braaf en gevaarlijk) zitten hebben ze er een tamelijk grote bassin aan gewijd. Het aquarium heeft ook een deel in buitenlucht of effectief buiten tentoongesteld : de vogeltjes die je daar zit – gelukkig niet te veel – zijn allemaal gewonden van de het strand. De sectie Penguins had wel iets. De voederperiode was juist voorbij toen we daaraan kwamen maar de mannetjes bleven heel actief. De vrouwtjes vonden dat ze beter even konden gaan dromen.
Toen we even buiten gingen genieten van het zicht op de oceaan kregen we de kans om onze lenzen eens ten volle te testen : Na enkele zeehonden van wat dichter bij te kunnen schieten, viel Sandra haar oog op iets anders. En daar gingen we dan : massaal fotokes trekken van die beestjes die regelmatig eens uit het waren op springen … Juist ja.. onze vrienden de dolfijnen. Echt dichtbij zaten ze niet, maar met de lenzen kon je toch op een mooie foto te pakken krijgen.
Toen we zo’n kleine twee uur binnen aan het rondkijken waren, kregen we wel wat dorst. Dus het plan was om even een korte pauze in te lassen en iets te drinken in de cafetaria. Mis poes, het was na 5u en ook al is het aquarium open tot 6u, je kon er niets meer krijgen. Gevolg, beide hadden geen zin meer om nog verder te kijken dropen af.
Eenmaal aan het hotel terug begon het gesleur met bagage. We zaten op de 3de verdieping en er was een lift, leuk zou je zeggen. Wel dat dachten we ook tot we buiten de lift geconfronteerd werden met 8 trapjes. Oké, het was naar beneden, dus dat was nog doenbaar.. but what goes down should come up.. Juist voor onze kamer kregen we terug te maken met 8 trapjes maar nu omhoog… Dat noemen ze dan een hotel met een lift.
Eens alles in de kamer gekregen besloten we naar Old Fishermanswarf te trekken op zoek naar een bootje dat ons morgen kan meenemen op Walvis en Dolfijnen zoektocht. De eerste locatie was dicht, de tweede was niet aantrekkelijk en dus kozen we voor de derde “Princess Whale Watching”. We kregen duidelijke instructies : tegen 9u30 hier, zorg dat je iets warm meehebt, en genoeg kaartjes…. En als we bij uitzondering geen walvissen of dolfijnen zien … dan krijg je een voucher voor de volgende keer..
Eens de betaling geconfirmeerd kregen we nog enkele vouchers voor locale restaurants op de pier. Sandra zag het wel zitten om eens een kreeftje of krabbetje te eten en zo vers uit zee dat kan toch niet anders dan super lekker zijn. Maar bij wie ? We hadden 3 vouchers om een gratis aperitief, gratis voorgerecht of gratis drankje… Om de keuze te beperken, ging het een van deze 3 worden… Laten we dan maar het menu als criterium 2 gebruiken. Steven had geen zin op vis (geen nieuws), dus moest er ook wat vlees geserveerd worden. We gingen dus al niet kunnen genieten van een gratis drankje want dat hadden ze er niet. De andere twee hadden het wel, laten we dan het extra criterium maar gebruiken : kreeft of krab in huis hebben.. Oei, beide hadden dat… Dan maar zeer ordinair beslissen : hebben we zin op nen aperitief? Neen niet echt… Dus hadden we beslist.. En weet je wat het rare is aan het verhaal : dit specifieke restaurant bleek eigendom te zijn van de zelfde familie als de whale watching… Moet je kunnen hé.
Na een HEERLIJKE krab en een lekkere New York Strip (= een stukje dikke maar lekker biefstuk), gingen we terug naar de kamer… zonder natuurlijk die laatste tussen stop te vergeten : een Decaf Café Latte voor de dame.
We gingen eens vroeg gaan slapen, want we dienden toch zeker om 7u wakker te worden Maar we waren beginnen kijken naar een aflevering “ I shouldn’t be alive” (ik zou niet meer in leven mogen zijn) op een National Geographic. Het ging over een koppel met 2 kinderen (de ene was amper 4 maand) die in een sneeuwstorm verdwaald geraakten tussen 2 grootsteden aan de westkust. Ze hadden zich vergist van afslag en waren op een weg geraakt die tijdens de winter dicht is. De vrouw met de kinderen zijn terug gevonden na 10dagen in en rond de auto te dwalen zonder eten en zonder verwarming. De echtgenoot was na 8 dagen op zoek gegaan naar help en is na 12 dagen dood teruggevonden. Hij was tilt geslagen door de extreme kou en de onderkoelingsverschijnselen dat dit met zich meebrachten.
Met de kaartjes allemaal leeg gemaakt en de aflevering eindelijk gedaan, was het al tegen 11en en was het dringend tijd om de oogjes toe te doen…
SLAAPWEL lieve lezertjes, tot mogen….
Zaza & Tis
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten