Na een lekker ontbijt en een goeie Starbucks koffie voor de road, beginnen we aan een ritje langs de kust. Vandaag gaan we zo dicht mogelijk bij de kust blijven rijden en dus kwamen we in contact met de 17mile drive. Is eigenlijk een privebaan maar mits een 10$ te betalen mag je mee genieten ven de schoonheid van het schiereiland. Samen met de zeer zonnige dag en een lekker warme temperatuur, kan je enkel genieten van wat de natuur te bieden heeft …
Na enkele kilometers langs de kust en even een stukje in het binnenland, zei Sandra plots dat de auto moest stoppen en ze sprong uit de wagen. Ze wandelde recht op doel af… tot er een auto naast haar komt gereden. “wat ben jij van plan mevrouw”, “wel, er is een mooi wilde vogel in die boom en ik ging die gewoon even trekken”… “Mevrouw, je staat op een van golfclub. Een club waar jij zeker geen lid van bent en ik wel.. En dus wil ik dat jij nu direct terug naar de wagen gaat en vertrekt”. Sandra heeft dus geen roofvogel mogen trekken en heeft een een uurke zitten bokken in de wagen.. Want ze vond het niet kunnen… Diene roofvogel was toch ook geen lid, dus waarom mocht ze diene nu niet trekken.
Wat bleek nu, Sandra had zich op een van de zijstraatjes van een van de bekendste (en duurste) golfbanen van de wereld begeven : Cypress Point (zie Amerika, najaar 1994). En die rijke golfers hebben liever niet dat een gewone mens weet wat er allemaal gebeurd. Even later draaide de baan zich terug langs de kust en stopten we aan het uitkijkpunt Lone Cypress. Zoals de naam al doet vermoeden staat er een Cipres helemaal eenzaam op een klein eilandje juist voor de kust… Magisch mooi.
Even later kwamen we aan de Bixby Creek Bridge, de toegangspoort tot het wildere gedeelte van Route One. De brug werd in 1932 gebouwd en was toen de langste betonnen brug ter wereld. De oude kustweg volgt de rand van de rivier om bij Andrew Molera State Park weer aan te sluiten op Route One.
Iets verder passeerden we Big Sur (naar El Pais Grande del Sur: het grote stuk ten zuiden van Carmel), de beboste vallei van de Big Sur River. De naam Big Sur wordt gebruikt voor het hele stuk kust tussen Point Sur Lighthouse en Hearst Castle. Van de hele westkust van de Verenigde Staten die eigenlijk overal de moeite waard is, vormt dit wel het spectaculairste gedeelte, met de bergen die meer dan vijftienhonderd meter uit zee rijzen, waarin de weg lijkt uitgekerfd.
Hoe meer we naar het zuiden reden, hoe meer mist er opkwam. De vuurtoren en zijn schiereiland kregen iets spookachtigs met de mist .. En de mist bleef verder opzetten en verdreef zowel de warmte als de zon. Op minder dan 10 minuten daalde de temperatuur van een dikke 20 naar een mager 8 graden.. En hoe verder we reden, hoe minder we nog zin hadden om ons nog buiten te begeven.. We reden dan ook maar gewoon tot aan het hotel.
Toen we het hotel boekte, bleken er niet veel keuze mogelijkheden meer te zijn. Je kon een kamer dicht tegen de oceaan hebben of gewoon geen kamer. En nu wisten we ook waarom ..de Best Western leek wel een garage van allemaal Corvettes te hebben. Blijkbaar was de Amerikaanse club van Corvette eigenaars daar neergestreken om zoals wij naar Hearst Castle te gaan kijken.
En dat ze met velen waren dat was duidelijk… Het restaurant zat vol en wie echt iets wou eten moest een dikke 30 min willen wachten. En dat was nu net wat Sandra niet wou doen, dus staken we de straat over en gingen we in de sportbar opzoek naar eten. Wij kregen nog tamelijk vlotjes eten, terwijl mensen die zo’n 10min later binnen kwamen te horen kregen dat ze naar het restaurant van de sportsbar moesten gaan, want dat door de drukte de bar geen eten meer serveerde.
Eens terug op de kamer, hebben we nog snel de kaartjes van de foto's gekopieerd alvorens we de oogjes toe deden.. .Ja vandaag kruipen we extra vroeg in bed.. .DE mist heeft ons beide doodop gemaakt.
Dus… Slaapwel wel Lieve lezertjes….
Zaza & Tis
PS. Going South.
Betekenis 1) in zuidelijke richting gaan;
Betekenis 2) de mist ingaan, om zeep gaan;
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten