maandag 8 februari 2016

D-2 : Was dat even verschieten



Dag – 2 :
Hallo mensenvriendjes,

Eerst en vooral wil ik mij en mijn baasje verontschuldigen dat we het weer een hele tijd geleden was dat we elkaar schreven. Maar nu ben ik er weer voor een tijdje... Ik hoor jullie grijze hersencellen al denken “die gaan weer op verlof”. Wel jullie hebben goed geraden. 

Ik kon jullie echter niet veel vroeger schrijven dat we op verlof gingen, want zowel baasje als ik weten het nog niet zo lang of ze heeft het me nog niet zo lang verteld.  Maar wat ze me vertelde. ... het heeft me doen dromen.... We zouden op verlof gaan naar een warm plaatsje.. Ja, echt waar en deze keer bestond er geen mogelijkheid dat we eerst nog zouden bevriezen of dagen op een luchthaven doorbrengen. 

Sandra heeft me toen uitgelegd dat we deze keer van uit Brussel rechtstreeks naar de juiste locatie zouden vliegen en dat het er wel heel lekker warm zou zijn. Ik dacht direct dat ik mijn zwembroek moest gaan snuffelen, want ik kon dus zeker wat aan mijn kleurtje werken.  Baasje vertelde dat ik wel een dikke chansaar was want dat ik geen zwarte muts en sjaal zou moeten  aan doen.  Zeg jong, het is niet omdat ik nu een maagvergroting van haar cadeau heb gekregen, dat ze me er telkens moet aan doen denken hoe blij ik wel mag zijn met baasje. Ik begreep er toen helemaal niets meer van ... lekker warm en toch muts en sjaal?!  En mijn verbazing werd nog groter  : We gingen samen met een groep opstap.

Twee dagen, jaja vriendjes jullie lezen het goed, pas 2 dagen voor het vertrek kreeg jullie liefste viervoeter het verhaal.  En kijk ... diezelfde avond zit ik met mijn pootjes te tokkelen op het klavier ... Voor ik het vertel, hebben jullie al kunnen raden waar we zouden naar toegaan binnen 2 dagen?
We nemen het vliegmachine van de gekke hoedjesdames om naar een Doebaai te vliegen. Ik heb het een beetje moeilijk want daar had ik nog niet echt iets over gehoord. Maar Sandra vertelde me dat we samen naar een reportage gingen kijken over Dubai en hun bekendste hotel..  Voor we naar het tvtje keken vertelde Sandra dat ik een zetel voor mezelf zou krijgen op beiden vluchten want ik was al een flinke jongen geworden. Jipie, ik zou dus mijn eigen zetel krijgen op dat vliegmachine. Uit de reportage werd het duidelijk ‘Te veel is trop en trop is te veel”. Ze hebben in Dubai een 5 sterren hotel waar ze vanalle rare dinge doen : een aaipad van goud kan er gekocht worden, je kan er op “High tea” gaan en  lusters met een laagje goud dat ze elk jaar op nieuwe dienen te leggen,...  

Ik kan je niet meer details vertellen, want ik ken er momenteel ook niets van. Maar tja.. hondjes zijn wel heel getalenteerd en we kunnen bijna steeds het verhaal begrijpbaar vertellen.  Maar ook hondjes moeten wachten. Dus ... momenteel kan ik jullie enkel zeggen : ik ga nu op zoek naar mijn zwembroek en bandjes... De eerste keer terug in het zwembad na de maagvergroting.. Als dat maar goed komt!

Woef  woef

Geen opmerkingen: