Dag 6 : Verkenning op zee

Hallo lieve mensenvriendjes,

Vandaag gaan baasje en ik een andere richting uit dan de rest van de groep. Zij vertrekken op uitstap en wij gaan de boot besnuffelen. Ik dacht dus "ik ga niets zeggen en haar zeker niet wakker maken... en dan kan ik even in de kajuit rond snuffelen". Maar dan dacht ik aan het vorige verlof waar mijn poep enkele dagen zo pijn deed. Ik ben maar snel bij Sandra terug gekropen. Lang heeft het soezelen niet geduurd, want voor 8 uur was baasje al wakker. Ik begrijp er niets meer van, we zijn toch op verlof!

Na het douchke en het hondenwasje waren we klaar voor het ontbijt. Sandra ging eerst een glas vers geperst fruitsap halen en een muffin en spek en ik kreeg lekkere brokjes en beentjes... mmmm die hebben gesmaakt.

En dan was het zo ver : de verkenningstocht op de Splendid .. oops Splendour. Het bootje was van grootte een beetje te vergelijken met de Oosterdam. Beide schepen hadden 11 verdiepingen maar de Splendour was maar 264m lang (de Oosterdam was 285m lang). Het grote verschil zat hem echter in het aantal passagiers ten opzichte van de bemanningsleden. Op de Splendour konden meer dan 2000 passagiers mee en die worden bediend door zo'n 750 crewleden. Op de Oosterdam daarentegen zaten geen 2000 mensen maar hadden er wel meer dan 800 mensen die iedereen wouden helpen. En dat verschil merkte je wel heel goed in de service aan boord.

We keken een beetje rond en ik dacht "Vandaag gaat het gebeuren.... we gaan naar de spa en gaan ons laten verwennen". Maar niets daarvan. Ook al waren er dames in de spa die ons wilden vanalles aansmeren, om de een of andere reden had Sandra geen zin. Tweede keer dat ik van Sandra niets begrijp. Zou ze ziek zijn?

Na de wandeling waren we wel moe en gingen we op zoek naar zetels. Op het beneden dek vonden we niets, dus we zochten verder op het bovendek. Na wat rond te kijken hadden we dan toch onze zetels gevonden en dan zijn we wat beginnen lezen. En na een tijdje waren we verdorst... Ze wou en zou niet van haar zetel weggaan en hoopte op een "ober". Derde keer dat ik ze niet begreep "allez dat kan toch niet meer". Sandra die zonder (fris)drank kan voort kan … "Nog een keer en ik roep de hulpdiensten..." En dan kwam daar plots een lieve jongen langs en Sandra bestelde haar dan maar drie drankjes : een melkje voor mij en voor haar tja... moeten we het nog zeggen een frisse cola light in haar drinkbeker (die kreeg je de eerste dag) en haar dagschotel de LIIT. Na nog een half uurtje wachten kwam hij dan toch terug... Met een bijna correcte bestelling : alle dranken waren er maar oops de drinkbeker ontbrak. Tja wat nu.. De jong bekeek ons eens en begreep het blijkbaar niet zo goed. Sandra toonde de bovenkant van de beker (want die diende je bij jou te houden) en toen was het plots "Oopsie …" en hij was.. Gelukkig had hij wel eerst de drankjes afgezet want dorst dat ik had. Tegen dat hij terug was, was mijn melkje al uit en vroeg ik al een nieuw. Als het altijd zo lang zou duren diende ik mij erop te voorzien hé.

Na de middag kwamen er plots bekenden in onze buurt. Vriendje Giraf was terug van de uitstap... Ah ja. misschien heb ik dat nog niet verteld maar ik heb ene nieuwe vriendje. Hij heet giraf en komt uit het verre Beerse. Heb baasje al gevraagd waar dat ergens ligt, maar tot nu toe heb ik het antwoord nog niet gekregen. We hebben al even met elkaar kunnen praten, maar als Giraf zo ver woont zie ik hem misschien ook wel nooit meer terug … (WOEF WOEEF ☹ ) Terwijl de baasjes met elkaar aan het tateren waren, hebben Giraf en ik nog wat verder over de diertjes en beestjes gepraat die we al tegenkwamen op de boot. Daarna moest Giraf mee met zijn baasjes op zoek naar een zonneplaatsje. En we hadden wat geluk. Giraf lag net onder ons en toen er beneden nog een zetel vrijkwam mocht ik ook al naar beneden... En toen kwam er net naast ons nog een zetel vrij en dan kwam Sandra ook af.

Wij hebben plezier gehad Giraf en ik met de baasjes... er was immers wind opgekomen en telkens ze zich even recht durfde te zetten vloog de achterrug toe en dienden ze hun handdoek terug goed te leggen. En dan konden ze zich weer even leggen tot de volgende keer dat ze hun rug rechtte... HIHI we hebben zitten lachen. Giraf en ik hadden er geen problemen mee hoor. En zo ging dat de hele namiddag door... Langzaam kroop de zon echter ook achter de wolken en bij elke zonnestraal die verdween leek de temperatuur ook een graad te verliezen... Op het laatste was het echt brrrrrr en wou ik naar binnen.

Na enkele keren te klaagzagen was het dan toch gelukt... We dienden ons klaar te maken voor het volgende speciaal restaurant... Chops Grill. Dit is een een steak en vis restaurant waar je voor een hond ook een super groot been kan krijgen. Mmmm ik zag er al naar uit. Dus snel snel Sandra, haast je wat riep ik in de terwijl ze in de douche stond. Wat duurde het toch lang …. Uiteindelijk was ze dan toch klaar... EINDELIJK

Sandra heeft eerst een voorgerechtje genomen en daarna wat een super lekker dikke New York strip leek. Jaja jullie lezen het goed.. LEEEK.. Want ik weet het allemaal niet zo goed .. en weten jullie waarom ? Wel ik ben in de zak moeten blijven. Ze had schrik dat ik me te hard ging laten gaan.. Pfff. Geen beentjes dus voor mij.

Nadien ben ik al bokkend aan mijn verslagje begonnen.. Want ze had me nochtans een stukje beloofd. Nu dat ik gedaan heb ga ik slapen .. Hier op de laptop. Neh.. Ze kan alleen in het grote bed gaan liggen.. Het gaat wel wat harder liggen dan een zacht bedje.. Ik ga dit afsluiten en nog wat nadenken of ik nu echt op het keyboard ga slapen...

Slaapwel

Sloefie (de kwade hond)