Hey daar,
Oh wat heb ik goed geslapen vandaag.
Wat een rustige nacht.
Ik heb zalig geslapen.
Echt waar.
Oh dat deed deugd.
Ontbijt zou om 6.30 toegekomen.
We hadden ons opgelikt tegen dan.
Maar geen TOK TOK..
Niet om 6.30, 6.45 zelfs niet 7.00
De baasjes werden onrustig.
We hadden allemaal honger en er was niets.
Aiaiai dit komt niet goed.
Om 7.30 diende we klaar staan voor Princes Oranje.
7.12 TOK TOK
Eindelijk dacht ik.
De baasjes hadden eigenlijk geen zin meer in het ontbijt.
Sorry sorry sorry
Me late... me wrong time
Sorry Sorry Sorry
Maar ze hadden honger dus aten ze in super tempo.
Snel nog langs den Dutch voor een Americano en een melkje
Dan waren we klaar voor de uitstap.
HALLO iedereen.
HIER ben ik weer.
Het is mistig maar het gaat optrekken hoor.
En toen vertelde ze ons dat ze iets speciaals had voorzien voor vandaag.
Daar we gisteren al een groot deel deden, gaan we nu naar het actiefste gebied van het land.
Neen zelfs Hilde en Didier hebben het nog niet gezien.
En weg waren we.
We passeerden de waterval van gisteren, maar we reden verder.
Ik dacht dat mevrouw oranje wat te veel uiensoep at, want ik rook iets.
Ik zal maar niets zeggen dacht ik, want het is toch wat gênante.
OEI
Er moeten nog mensen zijn die uiensoep hadden gegeten.
PFFFF
Gelukkig reden we verder en de protjes minderden.
We klommen hoger en hoger de bergen in.
Overal kwam stoom uit de grond.
Langs de zijkant lag er zelfs wat sneeuw.
Uiteindelijk stopte we aan de meeste actiefste krater.
Oh zo mooi...
Toen we uitstapten begon het spijtig genoeg te gieten.
Dus het was bus uit - 10 m wandelen - foto’s nemen - 10 m terug - bus in.
Amai wat een verschil van temperatuur.
Zalig in de bus.
Ik kom niet meer uit de bus.
We waren net weer op weg en de protjesgeur was terug.
Hier gaan we iets langer stoppen want het is gestopt met regenen.
En toen vertelde ze dat we overal kraters zouden zien.
PFFF
Zo stinken dat het er deed.
Ik weet niet hoe het daar heette maar ik heb het zelf een naam gegeven.
“Welkom tot het Stinklandschap met spuwende bergen”
Zolang bleven we niet rondlopen hoor.
De geur was immers niet te harden.
Sommige deden een grote wandeling, maar de meesten keerden snel terug.
Goed weggestoken in de bus wachtte we op iedereen.
Iedereen die terugkwam van de lange wandeling had iets vreemds.
Ze hadden allemaal hetzelfde geurtje en allemaal hadden ze vuile pootjes.
Als ik zo zou proberen in huis te komen, zou het mijn beste dag niet zijn.
Maar blijkbaar mochten zij dat allemaal.
PFFFF
Wat een hondenleven heb ik.
We reden verder.
Prinses Rood die over-nacht terug Prinses Oranje was geworden kwam rond in de bus.
We dienden van een specialiteit te proeven.
Nu het was niet slecht maar het had een gesmoord reukje.
DANK U mevrouw Simone.
Volgende stop was het trollenland van Dimmuborgir.
Voor we de wandeling begonnen werden we getrakteerd door mevrouw Oranje.
Weet je op wat?
Op een beurt boompje gaan.
RAAR HE.
Toen begonnen we aan de expeditie : de trollentocht.
Overal waar je wandelde zag je trollen.
Soms waren ze klein, maar soms waren ze eigenlijk wel reuzen.
Oh wat had ik een plezier.
Oh kijk Sandra, een lachende troll.
Of daar de dumbo troll.
“Ma zie na wie we hier tegen komme”
HEIN
Die stem herkende ik.
Maar we zijn zo ver van België... dit kan toch niet.
Het was Katrien van Proximus die plots voor onze neus stond.
Blijkbaar was zij met haar gezin en een lokale gids op pad.
We namen een paar foto’s samen en toen zwaaiden we elkaar uit.
DAAAAAAG KATRIEN.
Hopelijk zien we elkaar sneller terug.
We reden verder tot aan het hotel waar we gingen middagmalen.
We kregen een lekker soep met stukjes vlees.
Nadien was het rare vis hoor..
Het stonk uren in de wind.
JAKKES
Snel iets anders dan maar.
Nadien konden we nog naar de overkant van de straat naar de valse kraters gaan.
Maar de 2 baasjes twijfelden.
Ik had het veeeeeeeel te koud dus ik opperde om binnen te blijven.
Voorstel aanvaard werd geroepen.
Ik blij.
DAAAAAAAG
Dag lieve mevrouw Simone.
Tot binnenkort hoop ik.
Ik heb heel veel geleerd.
En vanaf nu
TETTERETTEKET
Om 14u waren terug aan boord.
De eerste stop was dit keer geen Dutch of Lido, maar de officiële mannekes.
We dienden onze onkostennota’s binnen te leven aan mevrouw de douane-madam.
Alles was goed ingevuld dus aanvaard.
TUUT TUUT TUUT
De boot vertrok.
We gingen snel naar het terras van de kajuit.
Nog geen half uur hielden ze het vol.
Het was te koud.
Dus snel naar binnen.
Ze bleven met hun 2 neuzen - afgekeken van ons - tegen de venster geplakt.
Ook dat konden ze toch niet zo goed hoor.
Wij honden zijn er op getrained.
Onze neus staat zelfs in de venster.
Ze leken echt verkleumd te zijn.
Dus ik stelde voorzichtig voor: doe jullie badpak aan en ga wat bubbeltjes maken.
Ze keken elkaar aan en bedankte me.
JIPIE.. ik ben een flinke hond.
Toen ze terugkwamen, verwachte ik een echte knuffel.
Maar ze hadden geen tijd.
Snel badpak uit - kleertjes aan..
En weg waren ze.
HEIN
Waar gaan ze nu weer naar toe?
Iets voor 8u kwamen ze terug aan.
Ze zagen er anders uit.
Ze hadden verf aan hun pootjes.
Oei..
Hadden ze de werkmannen geholpen?
Ik kreeg een snelle knuffel.
JIPIE
In speciale tenue met verf aan de pootjes gingen ze naar de 2de gala.
Na enkele uurtjes kwam ze moe maar voldoen terug.
Nu dat Sandra terug was, was haar aaaaaaaaipad terug.
Eindelijk kon ik aan mijn werk beginnen
Het is toch een hondenleven hoor.
Elke keer als zij kunnen gaan slapen moet ik beginnen werken.
PFFFFFFF
Ik heb maar niet te veel tegengeprutteld.
En snel doorgeschreven dat ik ook in bed kon.
SLAAAAAAAAAAAAAAAAAAPWEL
Tot morgen
Sloefie de reizende blog-ster
Posts
