Hallo België en verre landen,
Neen geen goede morgen want dat is het dat niet.
PFFFF
Wat een nacht.
Ik ben bont en blauw.
Neen ik ben niet in gevecht gegaan met andere honden....
Maar ik heb gevochten met de boot.
BOINK BOINK
Rollend naar links, Rollend naar Rechts,...
BOINK BOINK
Ik vlieg naar boven, val naar beneden,...
BOINK BOINK
Rollend naar links, Rollend naar Rechts,...
BOINK BOINK
Rond 8u werden we wakker.
We probeerden naar het boompje te kruipen.
Maar zelfs dat was moeilijk.
BOINK BOINK
We vlogen tegen de muur.
Sandra had het wat makkelijker.
Met haar gewicht staat ze iets vaster op haar poten.
Maar ik met mijn pluimgewicht...
Mimi en Honey hadden het zelfde probleem.
Op een bepaald ogenblik lagen we alle 3 op een hoopje.
Doortje en Sandra hadden net hun kleertjes aan.
Maar op een bepaald ogenblik namen ze een goede beslissing.
We mochten allemaal terug in bed.
JIPIE..
Knuffeltijd.
MISPOES... MISPOES...
We moesten terug stilletjes liggen
En oogjes toe doen.
BOINK BOINK
Rollend naar links, Rollend naar Rechts,...
BOINK BOINK
Hopla we vlogen in de lucht en BOINK tegen het raam.
En plots was het 2u later.
En nog vlogen we alle kanten op.
Dan nog maar wat de ogen toe doen.
En eindelijk begon het wat rustiger ter worden.
Het was geen BOINK BOINK meer
Maar enkel nog ROL ROL.
We probeerden nog eens om op te staan.
Ja het lukte beter...
We stonden wat beter op de pootjes.
En toen kwam meneer de kapitein weer door de luidboxen.
We zijn goed opgeschoten.
We gaan om 2u aan leggen in plaats van 4u.
JIPIE ... straks vaste voet aan land.
Oh ik verheug me nu al.
We zien straks mevrouw van oranje terug.
We gingen op het Lido dek om wat te knabbelen.
Doortje nam een boterhammetje en Sandra waagde zich aan een soepje.
Wij kregen een stukje kip.
Niet te veel saus.... maar zo hadden we wel iets in onze leeg maatjes.
Sandra nam al haar medicatiebrol.
Ah ja .. mevrouw mooie-ogen-Tandarts had haar gezegd dat antibiotica diende te nemen. Gisteren had ze dat braaf gedaan, maar vandaag had ze nog niets genomen.
FOEI
Om 2u gingen we van boord.
Eindelijk terug stapjes op vaste bodem.
Oh kijk dacht ik
Daar is mevrouw oranje maar in het rood
Euh... zou ze haar jas gevoerd hebben deze nacht.
En ze was nog even enthousiast.
We bleken de enigste groep te zijn die van boord gingen.
We bleken ook de enigste bus te zijn die vertrok.
JIPIE
Geen pottenkijkers mee
Enkel het hecht groepje GFCers en prinses Rood.
De eerste stop was een speciaal voor Hilde : de Xmas shop.
Naast typische kerstmannen , kerstbollen en kersttrollen waren er ook zwarte katten enzo.
Mijn haren kwamen naar boven ... klaar voor de aanval.
Sandra riep dat ik me koest moest houden.
PFFFF.
Nadien zijn we nog naar de lokale freshmarkt gaan piepen.
Daar proefden we enkele rabarberdingetjes en lekkere chocoladesaus.
Eens buiten gingen we nog eens wensdromen in de wensput.
Ik ga jullie mijn wens verklappen : Ik wenste dat ik mijn tweelingbroer tegenkom.
Ah ja, ik word een beetje oud en zoek naar een waardige opvolger.
Oke, ik heb Mimi die heel hard haar best doet.
Maar die dient ook haar baasje te helpen.
Iedereen aan boord, werd geroepen.
Nog even de post in de postbus stoppen en dan hopla de bus in.
Daar werden we op de verhaaltjes van Simone in Red onthaald.
We gingen op pad.
Een uurtje reden we langs de mooie kustlijn.
OH sneeuw
We reden langs de sneeuwbanen.
Oh we kwamen aan een mooie waterval: Gooafoss.
Ook al hadden we regen terwijl we reden, eens we uitstapten was het droog.
Oh ik mag op de foto.
Alleen op de foto.
Na een korte wandeling kwamen we aan de koffieshop.
In theorie dienden we nog de andere kant te bezoeken, maar de baasjes hadden geen zin meer.
De eerste druppels verschenen, er was watersnood en dus...
Een warme chocomelk, een americano en 3 melkjes aub
Ahja we kregen ook een zoetje : limoncello cake in disguise.
Na enkele kwartiertjes was de rest ook terug.
Iedereen kreeg de tijd om op te warmen en wat op te drogen.
Wij waren toch lekker droog gebleven.
Baasjes zijn soms toch heel slim hoor.
Eens terug aan boord van de bus reden we terug.
Lady in Red wou nog geen afscheid nemen en zorgde voor een citytour.
We reden langs oude huisjes, rode draakjes en mooie fonteinen.
Ik wil terug.
Ik wil naar de bubbeltjes.
Ik wil naar de warmte
JIPIE..
We zijn aan boord.
We zijn even nog balletjes gaan eten in den Dutch.
Ah ja.. dat is de dagelijkse gewoonte geworden.
Snel snel snel.
We moeten ons klaarmaken.
Ale Sandra ... je kleertjes aan doen ..
Je mooi maken.
Het is tijd Sandra.
Ah iedereen is klaar.
We gingen gaan eten in het specialiteiten restaurant van Rudy of is het Rudi.
MAAAR Wacht eens.
Rudi - dat was toch maar na de boot.. ?!?!
Is die nu plots op de boot gesprongen ?!?
En kan die plots super koken?
Ikke niet begrijpen hoor.
Enfin..
Terug naar de les.
We gingen naar het zout van de zee had baasje mij uitgelegd.
OEI.. zou alles dan met zout gemaakt zijn?
Dat wil ik niet eten hoor.
Toen vertelde baasje mij dat het allemaal visjes waren dat we konden eten.
HEIN?!
Dat moet ik vis eten vanavond.
HONDJES ETEN GEEEEEEEEEEN VIS.
Hoeveel keer moet ik dat nu nog vertellen.
Ik eet beentjes, brokjes, kipjes, boutjes, ...
Geen graten!
PFFFFFFFF
Weer geen eten.
Sandra ik wil hier weg!
NU wil ik echt wel naar lieve Rudi..
Die zal aan mij gedacht hebben en zo geen vieze beesten voorzien.
Sandra sloeg me op de pootjes.
Jij krijgt straks beentjes.. nu eerst de mensen rustig laten eten.
Dan krijgen jullie iets.
Oke.. ik zal heel braaf zijn en zwijgen.
De 2 baasjes kregen een tafeltje apart.
Een kop-aan-kop was voorzien door Hilde.
Love is in de zee.
De andere mensen van de groep zaten aan een andere tafel.
We zaten net naast elkaar.
En toch zaten we apart.
ZALIG
Een schotel van 2 hondjeshoog met allemaal kleine en grote visjes op.
Oh.. ook nog van die dingen die Doortje niet graag eet.
Sandra was blijkbaar in haar nopjes.. Alle Oesters waren voor haar.
Er werd geruild .. Een Krabbepoot meer voor Doortje.
Kleine schelpjes, Grote Schelpjes. Lange staarten, Korte staarten,...
Alles kregen ze op.
Zo’n grote rode beesten hun staart lag op hun bord.
Hoe gaan ze dat nu nog opkrijgen?
NIET DUS
Gelukkig zat de groep naast ons.
De laatste staart sprong als een vis van de ene tafel naar de andere.
Hopla op het bord van den Didier.
Toen we de rekening vroegen, kregen we nog een zoetje.
Een aardbeien-in-chocolade-boom.
Ook daar kregen we niet alles op... zelfs ik kreeg een stukje.
De boom werd ontworteld en werd verkast.
...
...
Naar de andere tafel.De andere GFC’ers vonden dat niet erg hoor.
Die smulden alles lekker op.
Nu...
Ik voel me bedrogen!
We zijn niet meer naar de beentjes gegaan.
De baasjes waren gewoon te moe om nog iets te doen.
Ze gingen rechtstreeks naar de kajuit.
Terwijl ik begon te tikken aan dit verslagje... werden de slaapkleertjes in stilte aangedaan
Tandjes werden gepoetst en ze kropen in stilte in bed.
Ze zijn duidelijk allemaal dooooodmoe.
Zal ik maar verder werken.
PPFFF wat een hondenleven.
EINDELIJK ik mag ook gaan slapen.
Mijn werk is gedaan.
TOT MORGEN
Sloefie
De bloggende reishond
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten