Dag 15 : Naar huis ... of toch nog niet

Goede avond iedereen,

Deze ochtend was het weer van dat.

TUUT TUUT TUUT

Die lawaaimaker was er weer op een onmogelijk uur.

JA...echt waar

ONMOGELIJK UUR.

Het was zelfs nog geen werk uur en we diende op te staan.

PFFFFFFF

Wat een hondenleven.

Maar weet je wat ik niet begreep?

Zowel de baasjes als Piggy sprongen uit hun bed.

HEIN?!?

Blijkbaar was deze boottocht nu echt wel gedaan.

PFFFF

We maakten ons allemaal in stilte klaar.

Het was duidelijk.. niemand had hier zin in.

Maar tja.

Er is een tijd van komen.. en dus is er ook een tijd van gaan.

Net voor half acht zaten we voor een laatste keer bij meneer Pizza te ontbijten.

De laatste keer een lekkere bagel.

De laatste keer een mooie cappuccino.

PFFF

Wat ga ik dit missen

Mooi op tijd waren we de laatste keer op het appel

Meneer Didier telde een laatste keer of iedereen er was.. 

En weg waren we ... de laatste keer onze mooie zeekaart gebruiken om te tonen wie we waren.

Badging OUT ... en dat was het dan.

We stonden op de kade.

Door een doolhof van gangen en een berg van kleerkasten wandelden we.

Ik weet niet hoe baasje het deed, maar we vonden onze kleerkasten allemaal terug.

HOP naar de bus dan maar.

In de bus werden nog enkele mopjes verteld, maar nadien viel er een stilte.

Iedereen was precies hetzelfde aan het denken.

Amai dat was een mooie cruise

Waarom is het nu al gedaan?

We hadden wel mooi weer hé.

Na 3uurtjes rijden waren we terug waar alles begon : Vilvoorde.

Daar stond Taxi Steven ons al op te wachten.

De kleerkasten en andere zakken konden net in de auto.

Hein?

We hadden minder plaats dan in het opgaan?

Hoe kan dat nu?

Toen mochten we de elektrische winkel nog op de achterbank zetten,

Nu zei Steven : NEEN dat kan niet.

PFFFFF

Wat gaat er nu weer aan de hand zijn.

Voor we instapten namen we nog afscheid van iedereen en dan waren we weg.

En toen wist ik het waarom we alles in de koffer duwden.

Groote broer was mee.

Maar hij niet alleen.. Ook Loebas was er.

Hij zat braaf ingegespt op de achterbank.

We sprongen uit onze veilige plaatsten en we deden een grote groepsknuffel.

Even hielden we halte in UM.

Snel werd een boompje opgezocht en de vuile was belandde in de wasmand.

Daarna gingen we naar Oma-Grootmoeder-Meter Rita en Opa Vic.

Oh wat was het lang geleden dat ik hen zag.

Ik heb wel 10 min met hun geknuffeld.

Ik denk dat oma-grootmoeder-meter in alle stilte naar de kokschool van de boot was gegaan.

AMAI we hebben lekker gegeten : hapjes, vispannetje en dessert.

Precies zoals op de boot.

Oh wat mis ik de boot al.

Maar tegelijk herinner ik me nu hoe lekker het wel bij hen is.

Ik zal de baasjes stimuleren om toch wat vaker langs te gaan.

Na het eten zag opa Vic er heel moe uit en dus gingen we terug naar huis.

We bleven echter niet lang, want we vertrokken nog op een nieuw avontuur.

De Sloef-voiture werd voorgereden, de Franse kleerkast werd ingeladen en weg waren we.

Naar waar?

Wel ik weet het niet.

Ik heb het gevraagd aan Doortje, maar zei zij dat ik het wel zou zien als we er waren.

PFFFF

Weeral raadsels.

Na bijna vier uurtjes te rijden waren we aan onze slaapplaats voor de nacht.

Een leuk hotelletje.

Samen met de baasjes hebben we nog iets klein gegeten en gedronken.

En nu...

Wel..

Het is tijd voor te gaan slapen..

Want iedereen ligt al in dromenland of hoopt er snel te zijn

Dus

SLAAPWEL

Tot morgen voor het vervolg van dit ongekend avontuur

Sloefie de avonturier.

En natuurlijk ook de Mimi de ontdekkingsreizigster en Honey de routespeurster.

Dag 14 : Inpakken op zee

Hallo lieve bloglezers,

Vandaar nog eens een dag dat alles kan en niets moet.

Dus uitslapen en je nog eens omdraaien was het eerste wat we deden.

Eens we allemaal dan toch eens tegelijk wakker waren stonden we op.

We maakten ons klaar voor een dag op volle zee.

Maar voor je iets doet, moet je wel eerst wat eten.

Dus we gingen naar het buffet was lekkers zoeken.

Maar met lege handen gingen we terug naar onze ontbijtplaats bij uitstek : de Pizza dive in.

Daar namen we allemaal een bagel.

MMMMM

Terwijl wij even een wandeling gingen doen op het bovenste dek, gingen de 2 baasjes op bezoek in de keuken.

Nu ik weet het niet bij jullie... maar ik weet wel wat ik het liefste doe.

Ale zeg nu zelf.

Wil jij de binnenkant van het schip zien tussen de potten en de pannen?

Of ga jij - zoals ik - liever achter de meeuwen hollen en ze wegjagen van de boot.

Daar we laat ontbeten, besloten de baasjes de lunch met de kapitein te skippen.

Hopelijk vond de kapitein het niet te erg, want tja hij had hen wel uitgenodigd.

In de plaats werd de kajuit omgedoopt tot een grote winkel.

Overal vond je kleren : deze jas moet niet mee, deze T-shirt moet zeker mee, deze jeans weet ik nog niet.

Het duurde en duurde en duurde.

Omdat wij ons verveelden, zijn we terug naar buiten gegaan.

Net op tijd was de kleerkast voor Frankrijk klaar.

Wanneer zouden ze de rest doen?

Niet nu, want om 13.30 dienden we op het appel te zijn.

Samen met de andere vruisers kregen we uitleg over de laatste avond aanboord.

We kregen nog een samenvatting van alle uitstappen te zien via foto’s die ze hadden genomen.

Nadien werd er nog even gedroomd over volgende cruises.

Ik ben benieuwd of mijn baasjes al iets besloten hebben?

Ik heb wel verschillende mooie dingen gezien, maar tja ik beslis niets he.

We waren een beetje benieuwd wat voor weer het was.

De kapitein had immers gezegd dat er veel wind ging zijn, maar wel wat zon.

Dus we gingen op het achterdek even uitwaaien.

En de kapitein had alweer gelijk.

Mooi maar fris.

En dus kregen we weer kou.

Om de reis op een correcte manier te eindigen en omdat het de laatste keer was, mochten we mee naar bubbelland.

Eindelijk kregen we te zien waar de baasjes waren als ze gingen bubbels gingen blazen.

WOW het water was warm

en wel mooi hoor hoeveel bubbels ze konden blazen.

Na de bubbels was het dan toch tijd om aan het laatste deel te beginnen.

De rest van de kleding, alle technische snufjes en alle potjes en zalfjes opbergen.

Tegen deze nacht 00.00 dienden de kleerkasten allemaal buiten te staan.

Nu, het is gelukt hoor.

Net voor het eten was ook de laatste kous op de juiste plaats geraakt.

In alle rust genoten we nog eens van de lekker keuken.

Deze keer besloten we wel wijselijk wat lichte dingen te eten.

Eens terug in de kajuit, werd een laatste spotcheck gedaan.

Schuiven leeg ? Check

Kasten leeg ? Check

Badkamer leeg ? Check

Kluis leeg? Check

GSMs klaar? NOPE

Sandra kwam in actie : snel nog een kabeltje hier en een stekker daar en de GSMs zouden tegen morgen ochtend klaar zijn.

Terwijl de kleerkasten buiten werden gereden, heb ik snel dit korte verslagje gemaakt.

Daar we een dagje op zee zaten, was er niet zo veel te doen .. en dus ook niet te veel te schrijven.

Ikke blij.

Mijn pootjes doen pijn van de lange dagen schrijven.

En nu...

De laatst keer bij Piggy.

Oh wat ga ik hem missen

SWEET DREAMS

Sloefie en de anderen

Dag 13 - Bergen en mijn verre neef

Goede avond iedereen,

Deze ochtend dienden we maar om 8.30 klaar te staan dus er werd een beetje uitgeslapen.

Allez uitgeslapen

De lawaaimaker stond om 6u30 zodat we rustig konden wakker worden en ontbijten.

De baasjes besloten te ontbijten bij den Dutch : 2 krentenbollen en  2 chocolade croissants.

Ik snap ze toch niet helemaal hoor.

Als ze in België naar de bakker gaan verlangen ze naar exotische dingen.

Maar als ze dan mijlen ver van de bakkers zijn.... gaan ze eten bij den Hollander.

Begrijpen jullie dit?

De boot lag in de container haven.

Ja boot ...

Meneer Didier had ons nog eens uitgelegd wat het een vissersboot is en een cruiseschip is..

Maar als de boot dan tussen de containerboten ligt en tussen de vissersboten...

Wat is het dan ?

Boot toch?

Enfin voor mij waren we op weg met een boot.

Eens van boord werden we in een shuttle geduwd zodat we veilig de stad in konden.

De GFC chief wist blijkbaar heel goed zijn weg want deze keer was er geen mevrouw oranje bij.

We wandelden tussen oudere huisjes. 

De ene al wat schilderachtige dan de andere.

Toen we halt hielden om zo een huisje te bewonderen, zag ik een verre neef van mij.

Ik kwispelde en blafte vriendelijk naar hem.

Na een kort gesprek ging hij akkoord om wat te poseren voor de foto’s.

Zalig deed hij het... 

Een beetje kop naar links blafte ik. 

Iets rechter op ging ik verder

En daar zat ze dan... Perfect opgesteld

Iedereen nam er zeker 10 foto’s van.

Nadien ging ze er nog wat bij liggen om de prestatie nog indrukwekkender te maken.

Nadien wandelden we verder over mooie keien en grote boompleinen.

Oh, wat zou ik hier graag mijn stempel achtergelaten hebben.

Maar ik was bang dat baasje ging kwaad zijn.

Dus ik wandelde flink verder.

Toen we aan het marktje op de oude haven kwamen, kregen we 15 min vrij.

We zijn alle kraampjes afgegaan en hebben voor mijn broers lekkernijen meegenomen.

Een worst met eland, een met rendier en een met walvis.

Ja je zou denken hondjes eten geen vis, maar de walvis smaakte echt naar vlees.

We gingen natuurlijk ook wat rondkuieren op de kade om mooie foto’s te schieten.

Nadien gingen we de oudste werf van Bergen bewonderen : Bryggen. 

Deze werf is heel mooi gerestaureerd en herinnert iedereen aan het belang van de stad in de jaren stilletjes.

Het is zo mooi gedaan dat het een Unesco erfgoed werd.

Na door de steegjes te kuieren, zochten we een mooie set van oormerken uit voor Sandra.

Nadien dienden we dringend wat boompjes te zoeken.

Voor ons hondjes ging dat snel, maar de baasjes dienden wel een half uur aan te schuiven.

PFFFF

Gelukkig konden we met ons drietjes wat spelletjes spelen.

Nadien gingen we met de vlooienbaan naar het 300 m hoger gelegen gedeelte van Bergen.

De Floyen berg geeft je uitstekend zicht op de stad en de haven en het begin van de fjorden.

Normaal zouden we daar wat gaan rondwandelen, maar onze maagjes knorden.

De baasjes hebben daarom wat hete worsten gekocht en samen met een biertjes hebben we dat lekker opgesmuld. We mochten van meneer Didier kiezen of we de teleferiek terug naar beneden namen of een fikse wandeling deden.

Tegen het einde van de reis wordt een hond al wat moe en dus werd besloten de makkelijke weg te nemen.

Eens terug aan boord gingen we naar mevrouw Vat om wat centjes terug te vragen van onze aankopen.

Deze keer kregen we de centjes direct terug en diende we niet te wachten tot de visa kaart afgerekend wordt.

Dan gingen we snel naar ons terras om de uitvaart tussen de vele eilanden te kunnen zien.

Maar Jezus.

HET WAS KOUD

Sandra probeerde het nog even, maar neen te koud om buiten te blijven.

Als je kou hebt moet je opwarmen, dus gingen de baasjes bubbeltjes blazen.

Maar blijkbaar was het water toch wat frisjes en dus gingen ze naar de sauna.

De sauna stond nog maar net terug op en was dus koud, dus gingen ze op de hete stenen liggen.

Die stenen waren spijtig genoeg niet echt lauw en dus...

Gingen ze snel terug naar de kajuit voor een hete douche.

Het was de laatste gala avond dus zochten we allemaal onze mooiste kleertjes uit.

Sandra deed zelfs haar oormerken in ...

Voor we aten gingen we nog naar de show kijken.

Maar... het wat Miauw miauw 

Niet zo mooi en niet spectaculair, dus we verdwenen snel van onze plaatsen. 

De baasjes werden ook wel heel hard verwend in het restaurant.

Iedereen besteld zich een Surf en Turf , een beetje vlees en een beetje vis.

Meneer Didier had ook aan onze ober gevraagd of we nog wat meer surf konden krijgen.

MMMM

Het was lekker.

Daar we zo veel lekkers hadden opgegeten was er geen plaats meer voor dessert.

PFFFF geen verbande crème of ijslekker.

De baasjes hadden deze ochtend gezegd dat ze nog eens naar de pianobars wouden gaan.

Dus we stonden al klaar met ons verlanglijstje van liedjes.

Maar ze waren te moe

SPIJTIG

We gingen dus maar direct naar de kajuit.

Snel de pyjamaatjes aan en dan bed in.

Nu dat ik mijn werk afgekregen heb, mag ik terug bij Piggie kruipen.

SLAAPWEL

Sloefie 

Dag 12 - Alesund of is het alles zont

Goddag venner,

Hihi

Ik heb goed geluisterd vandaag naar de Noorse viervoeters.

Want zo zeg je goede dag mijn vrienden in het Noors.

Deze ochtend stond de lawaaimaker om 8u.

Maar ik denk dat mijn baasje niet echt zin had om al op te staan.

OPSTAAN LUIWAMMES

Ja soms mag ik haar ook de les spellen.

Zalig vind ik ik die momenten.

Uiteindelijk heeft de zon in de kajuit en het mooie zicht vanuit het bed haar toch overtuigd.

Snel werd er gedoucht en terwijl werden enkele foto’s genomen.

Toen iedereen klaar was gingen we ontbijten bij den Dutch.

2 krentenbollen, 2 croissants, een koffie, een cappuccino en 3 melkjes.

MMM

Wat was het lekker, zo typische Belgische of is het Nederlandse kost.

Na de nodige pitstops gingen we naar het appel van 10.30

Iedereen was blijkbaar al aanwezig

PFFF

Uitslovers!

Voor we van boord gingen, hebben we nog luid gekweeld.

Mevrouw Magda verjaarde vandaag.

We vertrokken op wandeling door de vikingstad.

OH zo mooi.

We gingen een bergje op tot aan een zeeeeeer oude kerk.

Daar mochten we even loslopen.

Honey zocht de zoetste bessen uit de struik.

Op een bepaald ogenblik hing ze helemaal vol met blauwe kleur.

OEI als dat maar goed komt.

Als baasje dat zal zien... 

Maar Doortje had het gezien en hielp haar terug te fatsoeneren

OEF.

Mimi en ik zochten de mooiste boom uit.

OH zalig .. een echte boom.

Dat geluid .... 

zo knisperend 

ZALIG

Oeps ik liet me even gaan 

Snel liepen we terug naar de baasjes.

We wandelden verder.

Langs de kade zagen we mooie zeilboten en van die snelle dingen met 2 onderstellen liggen.

Toen meneer Didier terug naar de boot wou wandelen, bleven de baasjes aan wal. 

Ze zochten een cafeetje met terrasje op.

Samen dronken  we lekkere biertjes.

Plots zei Mimi dat het hier wel wat te warm was.

Ik moest toegeven het was heet.

HOE ZOT

Het is net 17 graden en we klagen al dat het te warm is.

Wat gaan we dan doen als we in de oven van Frankrijk zijn.

Toen de baasjes wat honger kregen kochten ze een broodje met kaas en ham.

MMMMM was lekker

Maar de ober vroeg ons wel of we ons kinds voelde, want broodje was kindjes bedoelde.

Het smaakte nog beter toen

We dienden iets voor half twee terug voor de boot te staan om de rest van de wandeling mee te doen.

Op weg daarnaar toe zagen we een leuke winkel.

We pasten en pasten 

Oh dat is een mooie kleur

Oh dat is een mooie jas

En zo kwamen we tot de perfect combinatie voor baasje Sandra.

Een hevig blauwe softvel jas.

Echt mooi en niet duur want solden.

Toen we betaalden zei die meneer plots dat we ook nog wat gingen terugkrijgen van  de douane.

JOEHOE.

Een deel van de groep wou de 412 trappen wel naar boven gaan, terwijl anderen het rustiger aan wilden doen en met de taxi.

Baasje Doortje had wat last van haar knie en dus wij gingen met de taxi mee.

Eens boven genoten we van het uitzicht.

Nu,

Ik kan wel zeggen dat de trap gedaan heb.

HIHI

Ah ja ..

Als je van boven naar beneden trippelt  tot tree 408, je daar omdraaide en zo terug naar boven klauterde 

HIHI

Elke keer iemand van de groep de bovenste tree haalde werd tromgeroffeld.

We waren immers trots op hun prestatie.

Iedereen mocht wat uitrusten.

Nadien genoot iedereen van het uitzicht en werden de foto’s genomen.

Ik geloof dat Sandra uiteindelijk voor elk duo een kleine reportage heeft gemaakt.

Toen werd het tijd voor de afdaling.

De wandeling naar beneden was heel mooi.

Soms moest je wel eerst naar boven stappen om nadien naar beneden te kunnen gaan.

Toch bizar he

Eens beneden splitste de groep zich weer in 2: zij die gingen winkelen en zij die naar de boot gingen.

Rara, bij welke groep zaten wij?

Neeeeeeeen, we gingen niet shoppen.

Allez, dat was toch niet het plan.

Maar na een kwartiertje in het zonnetje wouden ze toch wel nog wat de stad verkennen.

Ik dacht we gaan nog een wandeling maken.

Maar neen hoor.

Ze bedoelden dus in werkelijkheid window shopping.

Winkel in winkel uit 

Straat oversteken

Winkel in winkel uit

PFFFF

Ik vond dat niet zo leuk.

Het was wel grappig toen Mimi sommige kleertjes probeerden aan te doen.

Een kous op de kop, een armband om de nek.

Was echt wel tof.

Maar we mochten dat blijkbaar niet echt doen

PFFFF 

Niet leuk.

Uiteindelijk hebben ze dan toch de juiste winkel gevonden.

En in die winkel dan ook nog de juiste jas in de juiste maat in de juiste kleur.

Maar weet je... ik begrijp de mensentaal toch niet helemaal.

JAS, dat is toch iets dat je rond jou doet, de armen insteekt en dan toeritst.

Waarom zeggen ze mij dat ze een jas hebben gekocht als ze een pilvormige dikke zak vasthebben die niets lijkt te wegen.

Ik begrijp het niet.

Oef

Ze waren toch uitgekeken.

We konden terug aan boord.

En natuurlijk als eerste stop naar den Dutch.

Mmmm lekker balletjes.

Terwijl ze zich klaarmaakten hebben ze het schip zien draaien om haar as en zien vertrekken.

TUUT TUUT

Jipie we zijn weg.

OH NEE

Nog 3 maal slapen en we moeten ons tijdelijk huisje vaarwel zeggen.

Na een snelle aperitief zijn we naar de chinjapees gegaan.

Het volgens mij iets minder lekker dan de vorige keren, want het bordje van Sandra is nooit helemaal leeg geweest.

Nu dat iedereen zich weer slaapklaar maakt, doe ik mijn dagelijks werkje.

Maar nu...

Riem er af...

Here i come

Sloefie Goes dodo

Daaaaaaaaaaag

Sloefie de blogger 

Dag 11 : Een dagje lekker genieten

Hello my darlings,

Vannacht was het weer BOINK BOINK.

Maar veel minder dan 2 nachten geleden.

De kapitein had ons er voor gewaarschuwd. 

We gingen immers terug uit onze beschutte fjord weg en op volle zee.

Maar rond 2en was het kalm.

Vandaag sliepen we uit.

Ik geloof dat we de eerste tekenen van leven gaven rond 10u.

JAJA... Jullie lezen het goed.

Geen 6,7 zelfs geen 8 of 9.

Wie zei er nu weer dat ze altijd vroeg opstonden.

Bij deze is het tegendeel bewezen.

Wij pelouchen waren al een tijdje wakker.

We hebben stilletjes met ons vriendinnetje piggie gespeeld.

Zij is toch echt wel zacht om tegen te liggen.

En in haar oren kan je goed wegsteken als je verstoppertje speelt.

Uiteindeljk kwamen ze dan toch uit hun bed.

Een voor een namen ze een douche en besloten zich niet meer voor de winter te kleden.

Waar gaan we eten?

Bij de pizza man?

Ja..... lekker...

Beentjes

Zo gezegd, zo gedaan.

Ze bestelden beiden een lekkere bagel en super koffie.

Zelfs na dat alles op was bleven ze zitten.

Sandra wou nog wat nalezen van al mijn getokkel zei ze.

Terwijl waren andere GFCers bij ons aangesloten.

Uiteindelijk zaten we er met 10 man samen te tetteren.

EN plots kwam er weer die term TETTERETTEKET

HIHI.

Zelfs nu dat Simone er niet meer is, zie ik haar Oranje jas voor mij

Plots was het 2u.. 

En toen was het toch wel tijd om naar de kajuit terug te keren.

De baasjes kregen vandaag hun laatste verwenbeurt met de hete stenen.

Terwijl baasje 1 douchte, tankte baasje 2 foto’s in het aaaaaaaimac.

Oh wat voor mooie foto’s toch.

Nadien was het aan baasje 2 om te douchen.

Oei...

Ze zijn al terug wel.

Oh... met de kleertjes voor het avondeten.

Ja Sloefie we gaan aperitieven.

Blijven jullie maar spelen met Piggie.

Na het eten kwamen ze direct naar de kamer.

Ik denk dat ze allebei heeeeel moe zijn.

WEERAL 

Hoe kan da nu?

Ze zijn pas om 10u uit hun nest gekropen.

Wie heeft hier dat hondenleven

Allez ...

Het is tijd voor het licht uit de doen wordt geroepen.

Tot morgen

Sloefie

De blogger

Dag 10 : het extra Akureyri

Hey daar,

Oh wat heb ik goed geslapen vandaag.

Wat een rustige nacht.

Ik heb zalig geslapen.

Echt waar.

Oh dat deed deugd.

Ontbijt zou om 6.30 toegekomen.

We hadden ons opgelikt tegen dan.

Maar geen TOK TOK..

Niet om 6.30, 6.45 zelfs niet 7.00

De baasjes werden onrustig.

We hadden allemaal honger en er was niets.

Aiaiai dit komt niet goed.

Om 7.30 diende we klaar staan voor Princes Oranje.

7.12 TOK TOK

Eindelijk dacht ik.

De baasjes hadden eigenlijk geen zin meer in het ontbijt.

Sorry sorry sorry

Me late... me wrong time

Sorry Sorry Sorry

Maar ze hadden honger dus aten ze in super tempo.

Snel nog langs den Dutch voor een Americano en een melkje

Dan waren we klaar voor de uitstap.

HALLO iedereen.

HIER ben ik weer.

Het is mistig maar het gaat optrekken hoor.

En toen vertelde ze ons dat ze iets speciaals had voorzien voor vandaag.

Daar we gisteren al een groot deel deden, gaan we nu naar het actiefste gebied van het land.

Neen zelfs Hilde en Didier hebben het nog niet gezien.

En weg waren we.

We passeerden de waterval van gisteren, maar we reden verder.

Ik dacht dat mevrouw oranje wat te veel uiensoep at, want ik rook iets.

Ik zal maar niets zeggen dacht ik, want het is toch wat gênante.

OEI

Er moeten nog mensen zijn die uiensoep hadden gegeten.

PFFFF

Gelukkig reden we verder en de protjes minderden.

We klommen hoger en hoger de bergen in.

Overal kwam stoom uit de grond.

Langs de zijkant lag er zelfs wat sneeuw.

Uiteindelijk stopte we aan de meeste actiefste krater.

Oh zo mooi...

Toen we uitstapten begon het spijtig genoeg te gieten.

Dus het was bus uit - 10 m wandelen - foto’s nemen - 10 m terug - bus in.

Amai wat een verschil van temperatuur.

Zalig in de bus.

Ik kom niet meer uit de bus.

We waren net weer op weg en de protjesgeur was terug.

Hier gaan we iets langer stoppen want het is gestopt met regenen.

En toen vertelde ze dat we overal kraters zouden zien.

PFFF

Zo stinken dat het er deed.

Ik weet niet hoe het daar heette maar ik heb het zelf een naam gegeven.

“Welkom tot het Stinklandschap met spuwende bergen”

Zolang bleven we niet rondlopen hoor.

De geur was immers niet te harden.

Sommige deden een grote wandeling, maar de meesten keerden snel terug.

Goed weggestoken in de bus wachtte we op iedereen.

Iedereen die terugkwam van de lange wandeling had iets vreemds.

Ze hadden allemaal hetzelfde geurtje en allemaal hadden ze vuile pootjes.

Als ik zo zou proberen in huis te komen, zou het mijn beste dag niet zijn.

Maar blijkbaar mochten zij dat allemaal.

PFFFF

Wat een hondenleven heb ik.

We reden verder.

Prinses Rood die over-nacht terug Prinses Oranje was geworden kwam rond in de bus.

We dienden van een specialiteit te proeven.

Nu het was niet slecht maar het had een gesmoord reukje.

DANK U mevrouw Simone.

Volgende stop was het trollenland van  Dimmuborgir.

Voor we de wandeling begonnen werden we getrakteerd door mevrouw Oranje.

Weet je op wat?

Op een beurt boompje gaan.

RAAR HE.

Toen begonnen we aan de expeditie : de trollentocht.

Overal waar je wandelde zag je trollen.

Soms waren ze klein, maar soms waren ze eigenlijk wel reuzen.

Oh wat had ik een plezier.

Oh kijk Sandra, een lachende troll.

Of daar de dumbo troll.

“Ma zie na wie we hier tegen komme”

HEIN

Die stem herkende ik.

Maar we zijn zo ver van België... dit kan toch niet.

Het was Katrien van Proximus die plots voor onze neus stond.

Blijkbaar was zij met haar gezin en een lokale gids op pad.

We namen een paar foto’s samen en toen zwaaiden we elkaar uit.

DAAAAAAG KATRIEN.

Hopelijk zien we elkaar sneller terug.

We reden verder tot aan het hotel waar we gingen middagmalen.

We kregen een lekker soep met stukjes vlees.

Nadien was het rare vis hoor.. 

Het stonk uren in de wind.

JAKKES 

Snel iets anders dan maar.

Nadien konden we nog naar de overkant van de straat naar de valse kraters gaan.

Maar de 2 baasjes twijfelden.

Ik had het veeeeeeeel te koud dus ik opperde om binnen te blijven.

Voorstel aanvaard werd geroepen.

Ik blij.

DAAAAAAAG

Dag lieve mevrouw Simone.

Tot binnenkort hoop ik.

Ik heb heel veel geleerd.

En vanaf nu 

TETTERETTEKET 

Om 14u waren terug aan boord.

De eerste stop was dit keer geen Dutch of Lido, maar de officiële mannekes.

We dienden onze onkostennota’s binnen te leven aan mevrouw de douane-madam.

Alles was goed ingevuld dus aanvaard.

TUUT TUUT TUUT

De boot vertrok.

We gingen snel naar het terras van de kajuit.

Nog geen half uur hielden ze het vol.

Het was te koud.

Dus snel naar binnen.

Ze bleven met hun 2 neuzen - afgekeken van ons - tegen de venster geplakt.

Ook dat konden ze toch niet zo goed hoor.

Wij honden zijn er op getrained.

Onze neus staat zelfs in de venster.

Ze leken echt verkleumd te zijn.

Dus ik stelde voorzichtig voor: doe jullie badpak aan en ga wat bubbeltjes maken.

Ze keken elkaar aan en bedankte me.

JIPIE.. ik ben een flinke hond.

Toen ze terugkwamen, verwachte ik een echte knuffel.

Maar ze hadden geen tijd.

Snel badpak uit - kleertjes aan..

En weg waren ze.

HEIN 

Waar gaan ze nu weer naar toe?

Iets voor 8u kwamen ze terug aan.

Ze zagen er anders uit.

Ze hadden verf aan hun pootjes.

Oei..

Hadden ze de werkmannen geholpen?

Ik kreeg een snelle knuffel.

JIPIE

In speciale tenue met verf aan de pootjes gingen ze naar de 2de gala.

Na enkele uurtjes kwam ze moe maar voldoen terug.

Nu dat Sandra terug was, was haar aaaaaaaaipad terug.

Eindelijk kon ik aan mijn werk beginnen

Het is toch een hondenleven hoor.

Elke keer als zij kunnen gaan slapen moet ik beginnen werken.

PFFFFFFF

Ik heb maar niet te veel tegengeprutteld.

En snel doorgeschreven dat ik ook in bed kon.

SLAAAAAAAAAAAAAAAAAAPWEL

Tot morgen

Sloefie de reizende blog-ster

Dag 09 : Storm op de oceaan

Hallo België en verre landen,

Neen geen goede morgen want dat is het dat niet.
PFFFF
Wat een nacht.
Ik ben bont en blauw.
Neen ik ben niet in gevecht gegaan met andere honden....
Maar ik heb gevochten met de boot.

BOINK BOINK
Rollend naar links, Rollend naar Rechts,...
BOINK BOINK
Ik vlieg naar boven, val naar beneden,...
BOINK BOINK
Rollend naar links, Rollend naar Rechts,...
BOINK BOINK

Rond 8u werden we wakker.
We probeerden naar het boompje te kruipen.
Maar zelfs dat was moeilijk.
BOINK BOINK
We vlogen tegen de muur.

Sandra had het wat makkelijker.
Met haar gewicht staat ze iets vaster op haar poten.
Maar ik met mijn pluimgewicht...
Mimi en Honey hadden het zelfde probleem.
Op een bepaald ogenblik lagen we alle 3 op een hoopje.

Doortje en Sandra hadden net hun kleertjes aan.
Maar op een bepaald ogenblik namen ze een goede beslissing.
We mochten allemaal terug in bed.
JIPIE..
Knuffeltijd.

MISPOES... MISPOES...
We moesten terug stilletjes liggen
En oogjes toe doen.

BOINK BOINK
Rollend naar links, Rollend naar Rechts,...
BOINK BOINK
Hopla we vlogen in de lucht en BOINK tegen het raam.

En plots was het 2u later.
En nog vlogen we alle kanten op.
Dan nog maar wat de ogen toe doen.

En eindelijk begon het wat rustiger ter worden.
Het was geen BOINK BOINK meer
Maar enkel nog ROL ROL.

We probeerden nog eens om op te staan.
Ja het lukte beter...
We stonden wat beter op de pootjes.

En toen kwam meneer de kapitein weer door de luidboxen.
We zijn goed opgeschoten.
We gaan om 2u aan leggen in plaats van 4u.
JIPIE ... straks vaste voet aan land.
Oh ik verheug me nu al.
We zien straks mevrouw van oranje terug.

We gingen op het Lido dek om wat te knabbelen.
Doortje nam een boterhammetje en Sandra waagde zich aan een soepje.
Wij kregen een stukje kip.
Niet te veel saus.... maar zo hadden we wel iets in onze leeg maatjes.

Sandra nam al haar medicatiebrol.

Ah ja .. mevrouw mooie-ogen-Tandarts had haar gezegd dat antibiotica diende te nemen. Gisteren had ze dat braaf gedaan, maar vandaag had ze nog niets genomen.
FOEI

Om 2u gingen we van boord.
Eindelijk terug stapjes op vaste bodem.
Oh kijk dacht ik
Daar is mevrouw oranje maar in het rood
Euh... zou ze haar jas gevoerd hebben deze nacht.
En ze was nog even enthousiast.

We bleken de enigste groep te zijn die van boord gingen.
We bleken ook de enigste bus te zijn die vertrok.
JIPIE
Geen pottenkijkers mee
Enkel het hecht groepje GFCers en prinses Rood.

We begonnen te rijden.
De eerste stop was een speciaal voor Hilde : de Xmas shop.
Naast typische kerstmannen , kerstbollen en kersttrollen waren er ook zwarte katten enzo.
Mijn haren kwamen naar boven ... klaar voor de aanval.
Sandra riep dat ik me koest moest houden.
PFFFF.
Nadien zijn we nog naar de lokale freshmarkt gaan piepen.
Daar proefden we enkele rabarberdingetjes en lekkere chocoladesaus.
Eens buiten gingen we nog eens wensdromen in de wensput.
Ik ga jullie mijn wens verklappen : Ik wenste dat ik mijn tweelingbroer tegenkom.
Ah ja, ik word een beetje oud en zoek naar een waardige opvolger.
Oke, ik heb Mimi die heel hard  haar best doet.
Maar die dient ook haar baasje te helpen.

Iedereen aan boord, werd geroepen.
Nog even de post in de postbus stoppen en dan hopla de bus in.
Daar werden we op de verhaaltjes van Simone in Red onthaald.
We gingen op pad.
Een uurtje reden we langs de mooie kustlijn.
OH sneeuw
We reden langs de sneeuwbanen.
Oh we kwamen aan een mooie waterval: Gooafoss.
Ook al hadden we regen terwijl we reden, eens we uitstapten was het droog.
Oh ik mag op de foto.

JIPIE....
Alleen op de foto.
Na een korte wandeling kwamen we aan de koffieshop.
In theorie dienden we nog de andere kant te bezoeken, maar de baasjes hadden geen zin meer.
De eerste druppels verschenen, er was watersnood en dus...
Een warme chocomelk, een americano en 3 melkjes aub
Ahja we kregen ook een zoetje : limoncello cake in disguise.

Na enkele kwartiertjes was de rest ook terug.
Iedereen kreeg de tijd om op te warmen en wat op te drogen.
Wij waren toch lekker droog gebleven.
Baasjes zijn soms toch heel slim hoor.
Eens terug aan boord van de bus reden we terug.
Lady in Red wou nog geen afscheid nemen en zorgde voor een citytour.
We reden langs oude huisjes, rode draakjes en mooie fonteinen.

OH de boot
Ik wil terug.
Ik wil naar de bubbeltjes.
Ik wil naar de warmte

JIPIE..
We zijn aan boord.
We zijn even nog balletjes gaan eten in den Dutch.
Ah ja.. dat is de dagelijkse gewoonte geworden.

Snel snel snel.
We moeten ons klaarmaken.
Ale Sandra ... je kleertjes aan doen ..
Je mooi maken.
Het is tijd Sandra.
Ah iedereen is klaar.
We gingen gaan eten in het specialiteiten restaurant van Rudy of is het Rudi.
MAAAR Wacht eens.
Rudi - dat was toch maar na de boot.. ?!?!
Is die nu plots op de boot gesprongen ?!?
En kan die plots super koken?
Ikke niet begrijpen hoor.

Enfin..
Terug naar de les.
We gingen naar het zout van de zee had baasje mij uitgelegd.
OEI.. zou alles dan met zout gemaakt zijn?
Dat wil ik niet eten hoor.
Toen vertelde baasje mij dat het allemaal visjes waren dat we konden eten.
HEIN?!
Dat moet ik vis eten vanavond.
HONDJES ETEN GEEEEEEEEEEN VIS.
Hoeveel keer moet ik dat nu nog vertellen.
Ik eet beentjes, brokjes, kipjes, boutjes, ...
Geen graten!
PFFFFFFFF
Weer geen eten.
Sandra ik wil hier weg!
NU wil ik echt wel naar lieve Rudi..
Die zal aan mij gedacht hebben en zo geen vieze beesten voorzien.

Sandra sloeg me op de pootjes.
Jij krijgt straks beentjes.. nu eerst de mensen rustig laten eten.
Dan krijgen jullie iets.
Oke.. ik zal heel braaf zijn en zwijgen.
De 2 baasjes kregen een tafeltje apart.
Een kop-aan-kop was voorzien door Hilde.
Love is in de zee.
De andere mensen van de groep zaten aan een andere tafel.
We zaten net naast elkaar.
En toch zaten we apart.
ZALIG

De baasjes bestelden een grote schotel.
Een schotel van 2 hondjeshoog met allemaal kleine en grote visjes op.
Oh.. ook nog van die dingen die Doortje niet graag eet.
Sandra was blijkbaar in haar nopjes.. Alle Oesters waren voor haar.
Er werd geruild .. Een Krabbepoot meer voor Doortje.
Kleine schelpjes, Grote Schelpjes. Lange staarten, Korte staarten,...
Alles kregen ze op.

Toen alles net op was, kwam er plots nog beesten op tafel.
Zo’n grote rode beesten hun staart lag op hun bord.
Hoe gaan ze dat nu nog opkrijgen?
NIET DUS

Gelukkig zat de groep naast ons.
De laatste staart sprong als een vis van de ene tafel naar de andere.
Hopla op het bord van den Didier.

Toen we de rekening vroegen, kregen we nog een zoetje.
Een aardbeien-in-chocolade-boom.
Ook daar kregen we niet alles op... zelfs ik kreeg een stukje.
De boom werd ontworteld en werd verkast.

...

...

Naar de andere tafel.
De andere GFC’ers vonden dat niet erg hoor.
Die smulden alles lekker op.

Nu...
Ik voel me bedrogen!
We zijn niet meer naar de beentjes gegaan.
De baasjes waren gewoon te moe om nog iets te doen.
Ze gingen rechtstreeks naar de kajuit.

Terwijl ik begon te tikken aan dit verslagje... werden de slaapkleertjes in stilte aangedaan
Tandjes werden gepoetst en ze kropen in stilte in bed.
Ze zijn duidelijk allemaal dooooodmoe.
Zal ik maar verder werken.
PPFFF wat een hondenleven.

EINDELIJK ik mag ook gaan slapen.
Mijn werk is gedaan.
TOT MORGEN

Sloefie
De bloggende reishond