Hier de bloggende hond met het verslag van vandaag.
Hihi
Ik klink als een Nieuwsreporter op die manier.
Zouden ze bij de krant niemand zoeken?!
Maar allez laten we maar terugkeren naar het orde van de dag.
Deze ochtend was het uitslapen geblazen.
Of dat was ons beloofd.
Maar om 8u was het TUUT TUUT.
Gelukkig werd er met een slets naar de lawaaimaker gegooid waardoor hij toch voor een volle 10 min zweeg.
Nadien kwam iedereen in actie.
PFFF
Verlof noemen ze dat.
Ik denk dat ik nog eens contact ga opnemen met de hondenvakbond.
Want dit kan toch niet meer : geen super mooi weer, vroeg opstaan en dan nog elke dag verantwoordelijk zijn voor de blog.
PFFFF
Eens we allemaal klaar waren voor de wereld buiten de kamer, bleek het eindelijk niet zo’n slecht weer te zijn.
Het zonnetje kwam piepen en het was niet zo koud.
Ik zal nog even de kat uit de boom kijken voor ik ga staken.
Sandra zorgde voor het her-verst brood want een Frans brood dat niet aangesneden is kan je op een miraculeuze manier doen tonen alsof het nieuw was.
We leerde onze gastheer dus iets nieuws.
Eens we ontbeten hadden was er nog wat tijd voor we aan de activiteit van de dag begonnen.
Het was lekker warm buiten en er staat een zwembad, dus vonden de baasjes het een leuk idee om snel een plonsje te wagen.
Natuurlijk was het water nog niet extreem warm en na zo’n 10 minuten hielden ze het voor bekeken.
Snel sprongen ze een voor een onder de warme douche en maakten zich klaar.
Ik weet niet wat er aan de hand was, maar volgens mij was het een unicum.
Ik was bijna een meter naar beneden getuimeld van het verschieten.
Vertel vertel hoor ik jullie al denken.
Wel,....
De beide baasjes hadden geen broek maar een kleedje of een rok aan.
Jaja
Jullie lezen het goed !
Zowel Doortje als Sandra hadden iets aan dat ze nooit aandoen.
Ik durf het niet aan Rudi te vragen , maar ik vermoed dat hij wel in zijn nopjes was.
Enfin....
Na een rit langs mooie wegen kwamen we aan in Les Vans.
Nu hoor ik je vragen wat is daar nu speciaal aan.
Wel....
Daar woont mr SOS.
Hij heeft hier samen met zijn zoon een klein restaurant.
Het eten en de wijntjes waren super lekker.
En dan komt zo de vraag “wat hebben we vandaag geleerd?”
Ten eerste was er geen SOS Piet te bekennen.
Ah neen, hij zat met zijn pop-up in Antwerpen
Ten tweede spreken ze daar een soort van Nederlands.
Raar he, want we zaten wel in Frankrijk.
Ten derde, moet je wel veel tijd hebben om lekker te eten.
En dat terwijl de zon zo hard scheen.
Ahja ik maakte er nog een ten vierde van : bij laatste nagerecht moet je je taloor aflekken.
Oh wat zou ik onder mijn pootjes krijgen als ik dat zou gedaan hebben, maar blijkbaar moest dit !?!?!
Zalig toch.
Het was al voorbij 5 uur toen we terug aan ons persoonlijk zwembad kwamen.
PFFFF zo laat.
En je raadt het al : we zijn nog wat gaan zwemmen.
Maar miljaar zeg.. wat een sterke wind.
Ik diende mijn zwembroek goed vast te houden om niet mee te gaan vliegen.
Meneer Rudi vertelde dat het de Mistral was die ons kwam goede dag zeggen.
“Dag Mistral...
Ik heb dag gezegd en maak nu maar dat je weg bent” dacht ik.
Pffff zo koud die wind.
Snel kwamen we uit de zwembad.
Juist naats het huis warmden we ons op want daar was meneer mistral niet
Na nog maar eens een omkleedsessie werd er nog wat lekkers gedronken.
Niemand had nog honger dus er werden geen brokjes op tafel gezet.
Toen het te koud werd buiten, gingen we met ons allen voor de tv hangen en keken we naar 1.5 film.
Ah ja.
De eerste was niet zo goed en dus stopten ze halverwege.
Ik begreep hem ook niet zo goed.
Het diende een komedie te zijn, maar niemand moest lachen van de scenes.
De tweede ging over een verboden liefde tijdens de oorlog en was blijkbaar gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Toen de film af was, maakte iedereen zich snel klaar voor het dodo doen.
Ik diende wel snel dit verslag nog te pennen.
Maar als je een geroutineerde verslaggever bent, duurt dat niet al te lang.
Dames, Heren,
Ik wens jullie nog een leuke avond...
Maar ik ga nu lekker slapen.
Toedeloe...
Sloefie
Redacteur van dienst
Posts
