Hier een niet zo happy hond, maar laat me maar beginnen bij het begin.
Deze ochtend werden we wakker in een nieuwe omgeving.
Alles was nieuw.
En toen wist ik het weer...
Ah ja..
We gingen op bezoek bij de zon die bij meneer Rudi logeerde
Ik denk dat de zon al op daguitstap vertrokken was want buiten druppels en een koude wind had ik nog niets gezien.
Toen we uit onze kamer kwamen was meneer al naar de bakker vertrokken.
Mmm wat voor lekkers zou hij mee hebben dacht ik.
Toen hij terug kwam, rook het hemels.
Nu was ik helemaal benieuwd.
Ik diende echter geduldig te zijn en te wachten.
Na een kleine discussie kwamen de baasjes en Rudi overeen.
We waren op verlof waar de zon is en dus ontbeten we buiten onder het afdak.
Na het ontbijt wisten we niet zo goed wat we gingen doen.
Iedereen had zon verwacht en het was aan het mieseren.
MISERIE MISERIE dacht ik.
Sandra ging achter de aaaitop en tankte alle foto’s van de voorbije dagen.
De mooiste foto’s werden direct aan lieve Rudi getoond.
Hij kreeg zelfs het filmpje van de vlooienbaan te zien.
Onze gastheer had een programma in zijn hoofd dat tegen de regen kon. Wat we allemaal gingen doen wou hij nog niet verklappen maar er was voor alles wat wils.
Ik dacht direct aan brokjes en boompje.
Broers en ik vlogen van de ene kant naar de andere kant van de auto.
Soms wou de auto precies niet meer berg op en kermde hij luid, maar telkens geraakte hij toch op de top hoor.
Na zo een uurtje draaiden we van de baan af en reden we een grote oprijlaan op.
OMG waar gaan we nu heen!?!?
We stopten bij een betere wijnboer van de regio en de baasjes gingen proeven : rosé , witte en voor sommige ook nog rood.
Terwijl mochten wij rennen tussen de druivenstruiken.
Het is er heel leuk om verstoppertje te spelen.
Nadat we uitgeproefd waren, gingen we naar de “ik zoek iets en ik vind het daar” winkel.
We kregen een kwartiertje vrijaf om door de winkel te snuffelen.
Zowel Rudi als de baasjes hadden vanalles mee..
Waar gaan ze dat nu nog allemaal kwijt geraken in de auto ?!?
Ik zie het zo gebeuren dat we vanachteren bij de bagage moeten dacht ik.
Pffff
Nu redenen we een stukje terug.
Wat waren we verrast toen we stopten om iets te eten.
We aten lekkere pannekoeken....
De baasjes zo’n speciale met slagroom en ijs.
Wij kregen er met wat beentjes.
Mmmmm lekker
Daar het regende had het geen zin om naar het huisje terug te gaan, want we konden toch niet gaan zwemmen.
Doortje was hier als kind geweest en herinnerde zich een chican in het water.
Doortje was hier als kind geweest en herinnerde zich een chican in het water.
Als kind was hij immers daar op de camping geweest.
Beide gingen volgens mij dus gewoon terug naar hun jeugd.
In tussentijds stopten we nog even bij de Pont d’Arc.
Het is een grote brug in steen over het water waar enkel vogels over kunnen.
Volgens de “kids” was alles een pak toeristischer dan vroeger. Speciale parkings met brede paden voor de voetgangers.
Er was duidelijk geen sprake van wildparkeren of stoppen waar je wil.
Plots begon het uit te klaren.
JIPIE de zon is daar.
En even plots was het “gaan we niet terug naar huis”
Het zal lekker warm zijn in het water.
Na een snelle plons beurt, dienden we ons klaar te maken om te gaan eten.
Papa van Rudi mocht ook terug mee.
Deze keer zijn we gaan eten in een cabanne langs de weg.
We hadden wel geen last van de auto’s en hadden een mooi zicht.
Neem daar nog lekker eten bij en onze avond kon niet meer stuk.
Nu ben ik wel extra moe hoor.
De baasjes liggen al in dromenland.
Slaaaaaapwel
Tot morgen
Sloefie de blogger
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten