Vannacht was het stil.
Geen boot die ons in slaap wiegde.
Geen kapitein die ons liet weten dat het ging slecht weer zijn.
Maar ook geen Piggy om mij te knuffelen.
PFFFF ik mis de boot
Of is het ik mis Piggy en mijn andere Towel vriendjes.
Deze ochtend werden we wakker door meneer de TUUT TUUT.
Het verlof is duidelijk voorbij.
Geen soezelen meer, maar direct uit bed.
Of toch niet.
Sandra duwde de tuut tuut af en stond in stilte op.
Mimi, Honey en baasje Mimi lagen nog te maffen.
We douchten ons en maakten ons helemaal klaar.
Dan deden we de zonafsluiters weg en kwam het zonnetje piepen.
Mimi was al eerste wakker.
Die kwispelde zo hard dat baasje ook wakker werd.
MAAR MIMI TOCH...
Ze is nog jong he.
Toen iedereen zich had klaargemaakt werden in alle rust de kleerkasten gemaakt.
Maar voor we vertrokken gingen we eerst lekker brokjes eten.
Wel zonder eitjes of spekjes, maar volgens Doortje was het toch een uitgebreid Frans ontbijt.
FRANS?
Maar die was toch niet mee?
Hoe kan dat dan een onbijt van Frans zijn?
PFFFF het is toch soms raar, de mensenwereld.
Na het niet-Didier ontbijt, maar Frans ontbijt, zochten we nog een boompje op.
AHA... Een voordeel van af boot te zijn.
Een echte boom waar duidelijk verre familie af en toe langskwam.
En dan werd alles in de auto geladen en ....
WEG waren we.
We reden en reden.
Gelukkig zate we allemaal vooraan, zodat we goed de weg zagen.
Want het was met periodes toch heel eentonig.
Oei... een bareel.
Normaal had Sandra zo een BIP BIP ding om snel door een bareel te gaan.
Maar deze keer bleef deze hardnekkig toe.
Achter ons stond al een extra auto.
PFFFF we zitten vast.
EN NU?
Met veel tegen zin nam Sandra een ticketje nemen en plots ging de bareel omhoog.
En we reden verder en verder en verder.
IS HET NOG VER?
JA.
MAAR WAAROM RIJDEN WE ZO VER DAN?
Omdat het in IJsland koud weer was en we nu naar de zon en de warmte rijden.
AH daar kon in mee leven.
En waarom dan ZOOOOOOO VER?
Omdat de zon ook op verlof is en we dus zo ver moeten rijden.
En dan.. dan moeten we dat toch niet doen?
PFFFF
En als je braaf bent Sloefie mag je woensdag mee naar meneer Piet.
Ik weet niet wie meneer Piet is, maar ik zal maar stilletjes zwijgen dacht ik.
Uiteindelijk kregen we toch ook nog enkele brokjes onderweg. Maar het waten brokjes van Franse slag.
Maar zo ver dat we reden.
Ik denk dat we een hele dag gereden hebben.
OOOPS.
Plots zag ik overal achterlichten.
FILE
PFFF
OOK DAT NOG !?!?!?!
De baasjes vonden dat toch ook niet zo leuk en dus deden we nog een extra stop.
Na die stop reden we plots van de grote brede baan af.
Oh.
Sandra begon aan haar favoriete stuk zei ze : het Bochtenwerk.
Na veel van de linker poep naar de rechter poep te wiegen en dan terug, viel ik in slaap.
Ik weet niet wat er nog allemaal gebeurd is onderweg.
Maar het was lekker warm achter het raampje.
Zelfs terwijl het dikke druppels regende.
ZON had Sandra gezegd, maar ik zweeg en dommelde verder.
Uiteindelijk kwamen we denk ik op onze bestemming aan.
We blaften van blijdschap want we konden onze pootjes strekken.
Terwijl we uitstapten kwam er een meneer buiten.
Ik herkende hem direct.
Het was meneer Rudi.
Een super lieve meneer die altijd mij knuffelt als hij me ziet.
Terwijl de baasjes een beetje uitpakten, zaten we met de 3 pelouchen onder elkaar te roddelen.
Momenteel weten nog niet waarom we zo ver reden.
Want waar we waren was het veel wind en frisjes.
PFFF
Waar is die zon die ons beloofd was.
We zwegen wel...
Zon of geen zon..
Het huisje waar we mochten rondcrossen was groot en helemaal mijn stijl.
En dan het uitzicht.
OH ZO MOOI.
En al die nieuwe boompjes en struikjes om te ontdekken.
En dan zwijgen we nog over het zwembad.
Hopelijk komt de zon snel te voorschijn zodat we er lekker kunnen in plonsen.
Blijkbaar was het voor de baasjes toch nog niet de koud..
Of waren ze nog de Siberische temperaturen gewoon..
Want niet veel later zaten ze in het plonsbad.
OH Ik ben blij dat we hier zijn.
We kregen iets lekkers fris te drinken.
Voor de jongelingen wat zonder alcohol, voor de andere natuurlijk met.
MMMM het was lekker.
Meneer Rudi kwam ook met lekker worstjes af.
OH ik zie die Rudi nu nog liever.
Na de aperitief gingen we samen met de papa van Rudi - ah ja die woont hier naast de deur - naar het stadje.
Daar was blijkbaar een marktje aan de gang want we vonden met moeite plaats.
We wandelden door het stadje. Gelukkig vonden we iets lekker te eten.
MMMM
Geen hondenleven meer maar een leven zoals een hond in Frankrijk.
ZALIG
Na nog wat lekkers te drinken en knabbelen werd het donker.
En als het donker wordt, dan wordt mijn baasje ook moe.
Dus besloten we maar naar onze kajuit - ah neen we zijn niet meer op de boot - naar onze kamer te gaan.
Terwijl iedereen zich klaarmaakte voor het bed, zocht ik de aaaaaaaipad.
Na veel snuffelen heb ik hem dan toch gevonden .. helemaal onderaan in de elektrische kast.
Eindelijk kon ik aan mijn verhaaltje beginnen.
Nu dat het hier gonst van muziek, is het tijd voor mij om oogjes te sluiten.
Tot morgen...
Hopelijk met heel veel zon
Sloefie
De waakhond
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten