S1 - Op reis met het baasje .... Vertrek

Hallo lieve vriendjes,

Jullie gaan het bijna niet geloven... maar ja hoor Sloefie de Hond blogt nog steeds. Het heeft enkele maanden geduurd maar Sandra is dan toch eens op verlof geraakt... NEEN ... niet naar de United Staten van Amerika.. daar was geen tijd genoeg voor... Deze keer zijn we op weg om enkel steden te verkennen.  Ik hoor jullie al zeggen “Sloefie... zeg jij dat Sandra steden gaan bewonderen?” Ja ja, Sandra gaat in de volgende 12 dagen  10 steden bezoeken.  Hoe en wat.. lees je verder maar...

We beginnen bij het begin...

Ik die dacht dat verlof betekent uitslapen werd iets voor 4u gewekt door een muzikale wekker. 2 minuten nadien begon nog een tweede wekker om aandacht te schreeuwen. Sandra is dan toch maar opgestaan en heeft me uit mijn bedje gejaagd...  “Sloefie niet treuzelen... de vlieger gaat niet op een verdoken passagier wachten” oei oei .... Moet ik op mijn eerste dagje verlof me al haasten ook L Snel wat hondelikjes om me te wassen en even de pootjes goed  uitgeschud .. Sandra nam snel een douche en we konden vertrekken. Alleen nog even wachten op Steven die taxi ging spelen. Hij rijdt nu ook met een taxi. Dat helpt.

Sandra had een beetje last van vakantiestress moet ik toegeven : gaan ze niet klagen over de 0,3 kg overgewicht, gaan ze wel de trolley meelaten gaan als handbagage, gaan ze wel dit, gaan ze wel dat ...  Heb snel mijn pootjes over mijn lange oortjes gelegd zodat ik het niet allemaal hoorde.   Haar niet zeggen he ... maar Sandra is soms wel een echt stresskieken voor niets . De bagage werd vlot aangepakt en gelabeld.  Dus eerste probleem was al verdwenen voor het er was.  

Volgende stop de security... er waren heel veel mensen die blijkbaar naar dezelfde plaats wouden want er was een file van hier tot in hondjesland...  Oops... de  handtas waar ik me in verstopte moest nog eens door de scanner. Plots was ik heel  bang want straks vertelden ze Sandra dat ik niet mee mocht.  Uiteindelijk mochten Sandra en ik naar de gate wandelen... Maar naar waar gaan we nu Sandra? Mag ik het nu eindelijk weten? 

“Sloefie, we vliegen met Vueling naar Venetie.”    En net toen vertelde iemand dat we mochten instappen. Sandra zocht haar plaatsje. Ze had een zetel aan het gangpad gekregen maar de zetel voor haar stond zo dichtbij dat haar knieën geen plaats. Net voor we vertrokken kwam er een heel vriendelijk dame haar iets vragen : 
“Mevrouw, we zitten met een probleem. Van de vluchtwetgeving zijn we verplicht om passagiers op de exit rows te hebben zitten. Vandaag heeft er echter niemand gekozen (lees betaald) om daar te gaan zitten. Zou u het erg vinden om daar te gaan zitten?”
Sandra kreeg dus een plaatsje iets verder in het vliegtuig maar met wel 2x zo veel beenruimte...   En ik .. ik kreeg een plaatsje op de zetel naast haar.

Na de korte vlucht, vonden we al snel onze bagage terug en konden we verder. Aan de uitgang stond een madam met een plaatje in de hand “Holland Amerika”. Toen Sandra er resoluut naar toestapte wist ik plots wat we gingen doen... We gingen bootje varen... JIPIE.  De lieve mevrouw vertelde Sandra dat ze wel nog even diende te wachten want dat er nog andere gasten zouden toekomen en dat ze dan samen de shuttlebus konden nemen. Mijn baasje vertelde me toen dat we toch maar aan boord konden vanaf 11u30 en dat we dus toch ergens gingen wachten. Liever in een luchthaven met een goede koffie dan in een wachtzaal van een haven. 

En uiteindelijk was het dan zo ver.. we gingen reden naar de boot en ik herkende naar waar we reden.... Het was een broertje van waarmee ik al mee mocht varen :) JIPIE ik ga me daar snel thuis voelen. Maar eerst moest Sandra nog enkele moeilijke vragen beantwoorden.

We waren nog maar net aan boord en tot in de kajuit geraakt of Sandra zei me dat we terug vertrokken. Ze wou naar Venetië stad.  Ze wist dat er dicht bij het San Marco plein een Hard Rock Cafe was en daar hadden we nog geen glaasje van.  Sandra leek me Venetië goed te kennen want ze stapte kordaat de boot af en ging recht naar een waterbus om mooi aan het San Marco plein afgezet te worden. 

Amai, zoveel duiven dat er daar zaten.  Het was overbevolkt van mensen en het aantal duiven leek nog groter te zijn.. Ik heb me snel heel diep in de handtas gestoken zodat de duiven mijn oogjes niet zouden komen uitpikken. Daar het al bijna 2u was stelde baasje voor om eerst iets te eten en daarna nog wat rond te kijken. Mmmm de Nachos met de een ijsthee (of zoiets) waren lekker. 

Na nog enkele steegjes door te wandelen dienden we snel naar de boot terug te keren want om 16u45 was het brandoefening en dan moet IEDEREEN op de peer zijn.. (NEEN Sloefie .. op het appel)  Blijkbaar hadden er toch enkele bootgangers niet goed geluisterd want die hun kajuit nummer is wel 10 maal rond geroepen en nog waren ze er niet.... De Nederlandse kapitein ging zelf vragen waarom ze er niet waren..Oeioei Die mijnheer leek wel heel kwaad.

Na de oefening zijn we gaan rondkijken op de boot en belandden we in de SPA services. Daar was een speciale korting bezig. De dames van de SPA hadden verwacht om om 5u te vertrekken en we bleven voor anker tot 11u. Dus om ze bezig te houden kon je een massage aan halve prijs boeken...  Sandra is dan snel iets gaan halen voor de grote dorst en heeft dan van een onstress massage genoten.  Ik had haar gezegd dat ze het verdiend had, want ze had de laatste weken wel net iets te lang gewerkt (en mij een beetje vergeten L)

Na de massage zijn we nog wat verder gewandeld en dan zijn we naar de kajuit gegaan om uit te pakken en te gaan slapen.  Terwijl Sandra nog wat tv kijkt, ben ik aan de blog begonnen..

Een ding is duidelijk... Het is verlof want Sandra heeft denk ik 2 min tv gezien en ze lag al te grollen. Zal dus maar snel stoppen en ook mijn oogjes toe doen.

Slaapwel lieverds van mij

SLOEFIE