Dag 5 : Harvest Caye

Hallo iedereen,

Deze ochtend moesten we niet vroeg uit bed en we gingen het er dan ook eens van pakken. Maar om 7u was Sandra al aan het rondlopen en ze vond dat ik ook al moest opstaan. PFFFF het is wel verlof he.

Samen hebben we op het terras wat genoten van hoe we de haven van Harvest Caye in Belize aanmeerden. Het uitzicht was direct om U tegen te zeggen. Harvest Caye heeft slechts 1 aanlegsteiger en is pas sinds november vorig jaar in dienst. Blijkbaar is het eigendom van Oceania Cruises zelf en hierdoor kan je dan ook overal betalen met de boordkaart.  

Maar voor we van boord gingen, hadden Sandra en ik nog wel iets anders gepland: om 10u werden we verwacht in de SPA om een lekkere relaxerende massage gevolgd door een gezichtsbehandeling.  We genoten vooral als die dame mijn pootjes masseerden: van al dat vele tokkelen waren mijn pootjes wat stijf geworden.  

We hadden om 12u30 afgesproken met de baasjes van Langnekje, maar Sandra had hen ook gezegd als jullie vroeger van boord willen, stuur gewoon een berichtje. Het plaatsje was immers maar de grootte van een klein dorp, dus we gingen elkaar zeker tegen het lijf lopen.  Toen Sandra nog niets gehoord of gelezen had van de baasjes, heeft ze zelf maar een berichtje gestuurd dat ze nog 15 min ging wachten met een drankje en dat we dan van boord gingen.

Toen we van boord gingen checkte Sandra even bij die meneer die gisteren vertelde dat we diende te melden dat we als groep weggingen, en hij confirmeerde dat de 10021 al van boord waren gegaan.  De hitte kwam ons tegemoet.  Na een wandeling onder een luifel van zo’n 500 meter kwamen we officieel toe in het stadje. Amai mijn pootjes : zo heet dat die stenen waren. Ik ben maar snel in de zak gesprongen van Sandra want ik wil geen rode kreeft zijn.

Na enkele kleine souvenirs winkels links en rechts kwamen we aan een immens zwembad met redders en met wel 300 stoelen.  We keken even rond, maar we besloten dicht bij de oceaan een plaatsje te zoeken. Slechts een paar honderd meter verder zagen we plots duizenden strandstoelen op duiken. Maar hoe vonden we nu iemand terug in de massa stoelen. Net toen we dachten we geven het op en we plaatsen ons gewoon dicht bij een bar en toilet, kwamen we GFC’ers tegen die al op de terugweg waren. Het was te warm en ze hadden honger. En iedereen zat helemaal vanachteren op het eiland “je kan het niet missen… het is net voor het privé strand en rechts van de bar”  We vreesden dat die helemaal achteraan wel eens heel ver was, maar na amper 300 m zwaaide juffrouw hoedje  - Ilse - ons al.. We zeiden hallo allemaal en zochten een lege strandstoel in de schaduw. Nu als er zo’n duizend stoelen zijn heb je wel veel keus, als ze dan in de schaduw moeten zijn dan heb je al wat minder. Maar we hadden het perfect plaatsje gevonden en wat bleek … Langnekje had een stoel voor mij gehouden.  Toch een schat van een liefje dat ik heb.

Na een cocktail besteld te hebben besloten we ons even af te koelen in de oceaan. Ik kreeg mijn speciaal pakje aan en ik mee zwemmen. Het water was gewoon ZALIG.  Dat was duidelijk de hondenhemel hier. Hier zou ik wel willen blijven, maar tja als ik dan Sandra alleen naar huis moet laten gaan dan komt dat ook niet goed.  Ik ga haar overtuigen hier zeker nog langs te komen. Bij de tweede ronde drankjes bestelde Sandra ook een bord nachos. MMM, de eerste keer in het verlof. Dat zal smaken.. NIETS daarvan, de kaassaus die erop was gedaan was koud en het leek of het al uren klaar stond.  Pech aan de rekker.

Om 18u ging de boot terug vertrekken, dus we dienden om 17u30 al zeker terug aan boord te zijn.  Met de hulp van een golfkarretje waren goed op tijd binnen. Ieder ging snel terug naar de kajuit om zich te verfrissen en op tijd klaar te zijn om samen met de andere GFC’ers de flessen te kraken.   Om 17u45 waren we net klaar en we konden direct beginnen aperitieven. Een mevrouw van de boot kwam ons verschillende vragen stellen “zetten we nog wat tafels bij? Halen we nog wat glazen? Doen we de flessen open?” Ik begreep er niets van, ze ziet toch dat we flessen mee hebben en glazen. Waarom al die vragen.. Maar Sandra had het in het snotje “Mevrouw, ik denk dat je dat best aan Ilse vraagt . Zij is de groepleidster” “Oei, ik dat echt dat u dat was” “Neen hoor, ik ben maar gewoon mee”

Sandra nam wat foto’s van het gebeuren en hoe langer de aperitief duurde hoe ‘beter’  ze werden.  Neen Victor van vorige cruise was er niet bij om zijn tenen tegen zijn neus te zetten, maar er zijn wel speciale dingen gebeurd.  Maar ik Sloefie heb een contract moeten tekenen en mag daar dus niets over zeggen “what happens on the boot, stays on de boot”

Nadien zijn we iets gaan ieten  en zoals elke dag is het eten hier super lekker of je nu in de specialiteitenrestaurant gaat of in de grand dining.  En vandaag hadden we zelfs geluk : we kregen ook eens gekoelde witte wijn. De vorige dagen was deze lauw tot warm geweest. Dan mag je uit een lijst van 10 kiezen dan blijkt dat de meeste eigenlijk niet gekoeld staan. Maar vandaag was het dus anders.

Na het eten, zijn we nog even gaan kijken of de show vandaag wat tof was, maar ik ging liever aan het verslag schrijven. Dus hier zitten we dan .. Sandra is voor de eerste keer haar foto’s aan het kopiëren en ik heb bijna het verslagje afgewerkt.

Nu pyjama aan en dodo doen

Slaapwel

Sloefie de waakhond