Deze
ochtend begon Sandra haar iDing plots muziek te maken. Is het nu al tijd om op
te staan? Ik ben nog te moe. Ik wil nog niet uit bed.
Sandra vond
het toch ook een beetje raar hoor, want ze keek even buiten en het was nog
zwart buiten. Dit kan niet juist zijn. Snel even naar de telefoon van de boot
gekeken en daar stond een ander uurtje op: we moesten een uur langer slapen.
Was dit de wraak van Ilse om de aprilvis te doen met haar? We zijn niet meer in
bed gekropen want we waren toch al wakker of iets dat er moest voor doorgaan en
hebben maar wat in de boekjes gelezen.
Een uurtje
later maakten we ons klaar. OM 7u15 pil werd er op de deur geklopt. Sandra liet
meneer pinguïn binnen en die begon de tafel voor ons te dekken. Ik begreep er
gewoon niets van… Wat komt die nu hier doen? We moeten vertrekken om beentjes
te gaan eten en nu begint die hier de tafel te dekken. Pffff... Krijg ik weer
geen eten? Als dat hier zo blijft doorgaan, ga ik ondervoed terug naar huis
gaan en dan moet ik weer naar de hondendokter. Maar toen hij een bord met
eitjes en een bord met spekjes op tafel zet, waren al mijn zorgen voorbij.
Sandra had voor mij een bord spekje besteld gisterenavond. Ik heb toch een lief
baasje hoor. Ze had haar wel wat misteld met de toast want voor 3 eitjes had ze
maar 2 toastjes.
Nadien
gingen we nog snel onze ijzerwinkel kuisen, het allerlaatste boompje op schip
bevoorraden en dan waren we op weg. Bijna iedereen van de grote groep ging mee
op uitstap en toen iedereen er was gingen we van boord. Ik herkende het
haventje direct en wist direct dat Sandra niet gelukkig ging worden. Er is
immers een HRC op het eiland maar deze ligt op zo’n 5 km van de haven. Ik zal
maar niets zeggen en hopen dat ze het niet opmerkt. Na wat op en neer te lopen
vonden we onze gids en die nam ons mee naar de startplaats van het avontuur :
de jeepsafari.
Nu ik weet
wat jeep is en ik ben al op safari geweest, dus ik begreep het weer niet
helemaal L Gaan we hier wilde lolifanten tegen komen? Of gaan we opzoek naar de
broers en zussen van Langnekje? Wow, dat zou wel heel tof zijn voor haar.
De auto’s
werden verdeeld, Sandra werd gebombardeerd als Chauffeur (ah ja, niet iedereen
had zijn rijbewijs bij, niet iedereen had zin om te rijden) Plots diende Sandra
in 3 auto’s te gaan zitten want die mensen hoopten dat ze met hen ging rijden. Ik
denk dat die mensen toch een beetje verkeerd zijn : waar halen ze het in hun
hoofd om Sandra het draaiwieltje toe te vertrouwen. Ik – Sloefie, de reizende
gids, alias bagagesnuffelaar, alias zonneklopper - zeg het jullie nu al “Hier
komen problemen van”. Maar zoals ze al afgesproken hadden, ging Sandra met mijn
vriendinnetje rijden zodat ik tijd met haar kon doorbrengen...
We
vertrokken : de motor werden gestart, iedereen zetten hem in 1ste of in D en
weg waren we. Of dat was toch de bedoeling. 2 van 6 jeeps bleven roerloos staan...
Yup ook die van Sandra. De gids kwam langs en vertelde Sandra een truc : Eerst
moet je in N zetten, dan in de 1 en dan in de D en dan zal het lukken. Rare
truc, maar het voertuig kwam in beweging. Ik durfde niets te zeggen, maar
iedereen begon wat opmerkingen te maken.
“we rijden
precies met vierkante wielen…”
“Amai die
auto slingert…”
En neen
Sandra was perfect aan het rijden hoor. Het was enkel zo dat ons jeepje het wat
moeilijk had en ook geen zin had om echt te werken. Maar werken moest hij,
anders bijt ik hem in zijn achterband.
Toen we de
beste zitpositie hadden gevonden, dienden we plots door een smalle poort te
rijden en daar dienden we te parkeren. Hein, is het al voorbij? We waren op de
eerste stopplaats : we konden snorkelen. Drama, Sandra had wel aan haarzelf
gedacht want ze had een badpak aan. Maar aan jullie lieve lezer had ze niet
gedacht. Haar watercamera lag nog in de linker schuif van de rechter kast in
kajuit 9019. En dat ze dan ook nog mijn kleertjes vergeet ;( Hoe kon ze dat toch
weer vergeten. Maar we zullen het haar maar snel vergeven he.
Na zo’n 20
minuutjes drijven op zee en visjes bekeken te hebben, was het 10 min droogtijd
voor we vertrokken richting de jeeps. Daar kregen we nog iets te drinken :
water, cola, sprite of mexicaans water. Ik heb zwijgplicht dus ga niets zeggen
wat we allemaal dronken HIK.
Alle jeeps
werden gestart, Sandra deed het auto-ritueel en weg waren we. We reden door een
mooie streek, langs bijna perfect wegen en zagen mooie palmbomen. Na zo’n 45
minuten gingen we van de grote baan af en reden we tot een ‘huisje’ aan de
kust. Hier kregen we onze lunch … om 11u. Rudi had al dagen gezegd dat hij geen
mexicaan lustte en dat ze hem dat niet moesten voorschotelen… Nu kan ik
verkeerd zijn maar ik geloof dat zijn bord wel als eerste leeg was. We genoten
na het eten nog een kwartiertje van het strand en blauwe zee en gingen terug
verder.
We rolden
verder voor een uurtje en stopten dan in een klein dorpje. We werden
uitgenodigd in een Tequila museum en kregen buiten een uitleg over de rode,
witte en gouden Tequila en ook een korte wandeling in het museum. Die meneer
die ons alles heel goed vertelde gaf ons dan allemaal een klein glaasje en we
kregen wel 5 soorten dingen op basis van Tequila. Ik vond het niet zo lekker
want het brandde een beetje in mijn keel maar baasje zei dat het wel te pruimen
was. De anderen vertelden dat het lekker was en dat die of die oh zo super was.
Maar toen we dan een fles(je) konden kopen, was het precies toch niet zo lekker
geweest. De verteller had een uurtje van zijn tijd opgegeven en zijn winst was
wel geteld 0 flessen verkocht. Die gaat niet zo blij zijn geweest maar zijn
maten moesten maar niet zo pushy zijn.
Nadien
gingen we nog naar een unicum : een Maya ruïne met net daar naast een katholiek
kerkje. De legende gaat dat de Spanjaarden de Maya tempel afbraken om het
kerkje te kunnen bouwen en dat ze de lokale bevolking wijsmaakten dat hun god
mee verhuisde naar de kerk. Waarom konden die Spanjaarden dan hun god niet
gewoon vragen om direct naar de tempel te gaan want dat was toch sneller en
goedkoper geweest? Ik met mijn hondenverstand kan er niet bij. Zou het iets
menselijks zijn?
Nadien
reden we nog een periode net naast het water (ik durf niet zeggen dat het
oceaan is want als het dan zee is dan gaat die oceaan een dikke nek krijgen) Ik
zag zoveel mooie dingen dat ik wel wat wou stoppen om het laten vast te leggen
op de fotoplaat maar we reden maar verder en verder. Plots reden we dan toch
van de weg af en speelden we enkele minuten fietsers. We stopten niet veel
verder aan een super mooi plaatsje. We kregen 15 min om de juiste foto te maken
en dan gingen we langzaam terug naar het schip gaan. En langzaam werd het wel.
Tot het
stadje kon onze jeep nog goed mee. Hij sputterde af en toe weleens en reed van
0 tot 140 in 1 miniseconden in de bocht en als we constant 60 reden, reden we
volgens mr jeep slechts 20. Maar eens in de stad kregen we toch wel
moeilijkheden : we reden niet vlot meer, we verloren onze 3de plaatst en waren
plots voorlaatste, we deden mee aan een hots-en-bots parkoers. en dan… stopte
de jeep gewoon aan het groene licht. TufTuf gaf het op. We mochten proberen wat
we wouden, niets lukte: herstarten deed hem gewoon zeggen TUUT en dan was het
terug gedaan. Na enkele pogingen had Sandra al een ontdekking gedaan : als hij
dan toch terug gestart was, mocht je niet aan de gas komen want dan viel hij
terug stil. Dus ze zette hem in 1 (de laagste versnelling) en zo bolden we op
wandelsnelheid verder. De andere auto’s achter ons leken enthousiast te zijn
want die begonnen allemaal te tuten, en nadien begonnen ze ons nog roepend aan
te moedigen. De achterste wagen die bestuurd werd door een van de gidsen ging
ons dan maar wat duwen. Maar dat lukte ook niet echt, want met zijn
strandjeepke kreeg hij onze mr jeep niet echt bollend. Dan maar terug in 1ste
en laten bollen aan de rechterkant. We werden voorbijgestoken door brommertjes,
fietsen, en ja ook voetgangers. Na zo’n 5 minuten (die eerder 5 u leken) sprong
de copiloot van de strandjeep uit zijn jeep en kwam naast ons wandelen : zet
jullie daar maar bij de apotheek. Er komt een andere jeep jullie oppikken. Je
zult het niet geloven maar tot op de parking van de apotheek zijn we dus niet
geraakt. Mr Jeep kreeg een aanvaring met een vluchtheuvel en stond lekker op de
heuvel te staan. De strandjeep gaf hem nog mot op zijn achterwerk maar ook dat
maakte niet veel uit. “Allez kom tuftuf, nog slecht 2 meters moet je bollen, en
dan zijn we van de baan” moedigde mr jeep aan en gaf Sandra de opdracht probeer
nog maar eens. Mr jeep kwam terug in beweging en na 2m stopt hij en zij TUUT-BOINK
gedaan. “dank u mr jeep”
Enkele
minuten later werden we dan opgepikt door een van de andere jeeps en werden we
bij de groep ( 100 m verder) afgezet. Iedereen maakte grapjes over ons, maar ik
vond toch dat Sandra het hoofd heel koel heeft gehouden. Goed gedaan
Nadien
wandelden we terug naar schip en we waren net op tijd binnen. Het All on board
was om half vijf en de laatste van de groep werd binnen geschreven om 4.29. De
meneer aan de controle was niet echt zo tevreden en Sandra diende het uit te
leggen aan hem :
“we zijn
een groep van 25 en we komen dus nu allemaal samen aan boord. De ene is wat
sneller dan de anderen maar iedereen (buiten die ene zonder kaart) is al op de
pier”
“Heb je dat
aan de receptie gezegd dat jullie met 25 op privetour waren?”
“euh dat
weet ik niet meneer, want ik ben niet de leidster. . die dame met een hoedje op
is de leidster vraag het haar eens. dag meneer”
Iedereen
had zo’n dorst gekregen dat we de veilige thuiskomst gingen vieren aan de
poolbar. We zijn een beetje blijven plakken aan de bar, maar toen het wat
frisser werd en de zee wat onstuimiger gingen we allemaal naar de kajuit. Bijna
de ganse groep had deze avond een reservatie bij Polo Grill, een van de 4 specialiteitenrestaurants
aan boord. We hebben er super lekker gegeten : Sandra nam een Clam showder en
een surf-en-turf.
Terwijl
Sandra nog wat aan het nagenieten is en een storyke leest, ben ik hier als een
brave verslaggever ons relaas aan het uittokkelen.
“Zo is het
wel gemakkelijk he Sandra. Mij al het werk laten doen, en er een fotoke bij
zetten dat is te veel gevraagd zeker”
Een
antwoord moet ik duidelijk niet verwachten want er ligt al wat extra hout op de
bed. Ik ga hier dus maar afsluiten en ook dodo doen.
Tot morgen
De
vliegende reporter
Sloefie
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten