Dag 6 - Lissabon

Ola Belgica,

Deze ochtend diende we om 9u op appel te zijn. 
Nu lijkt dat vroeg, maar we waren al vroeg wakker.
Ik wou de zonsopgang zien en dus had ik Sandra wakker gelikt.
Ze was niet heel blij, maar oké... ik heb mijn zin.
Vooral als we al in de haven bleken te liggen...
Mevrouw luidspreker bedankte de kapitein om zo snel te varen.

Stipt op tijd gingen we van boord.
Ilse de lijdster ging ons eerst meenemen naar Belém.
Maar om daar te geraken dienden we onze pootjes hard te gebruiken.
De taxi's die aan de haven op wacht stonden wouden ons immers een dagpakket verkopen.
En dat was niet wat we nodig hadden.
En Marche.

We kwamen uiteindelijk aan een grote marktplaats.
Daar zagen we heel wat taxi's staan maar ook een trammetje dat naar Belém reed.
Toen het trammetje zijn deuren opendeed, sprongen we allemaal als jonge hondjes erop.
Ilse ging het ticketje wel kopen.
Nu kan ik heel verkeerd zijn, maar ik denk dat we donkergrijs gereden hebben.
De geldmachine werkte blijkbaar niet.

De tram werd voller en voller.
En plots kwam er een walm van pootjes-opheffen voor mij.
Ik hoopte dat die walm wel wegging.
Ik heb Sandra een paar tikken gegeven en zo draaide ze zich een beetje.
De geur was iets beter maar ik snakte naar de buitenlucht.

Ilse riep plots AFSTAPPEN.
Ilse had heel goed gekeken en had gezien dat bij de beste bakker van 't stad niet te veel volk stond.
We trappelden naar Pasteis de Belém en bestelden elk enkele pasteitjes voor de middag.
Ze roken verschrikkelijk lekker en ik had extra geluk. De cakejes lagen net naast mij.
Zou het opvallen als ik er een hapje van neem?

We kregen een beetje vrije tijd en konden de kerk van de Jeronimos bezoeken.
Voor het klooster was er geen tijd want er stond een file om binnen te mogen.

We volgden de Chinezen en namen wel wat foto's van hen.
Neen dat wouden we niet echt, maar ze sprongen steeds voor het beeld.

Eens iedereen buiten was gingen we verder op pad richting zee.
We staken op een bepaald moment de straat over en zo kwamen we op een plein met grote Rosas en Monument der Ontdekkingen.
Het werd opgericht in 1960, op de 500ste sterfdag van Hendrik de Zeevaarder en verheerlijkt de Portugese zeevaarders en ontdekkingsreizigers.
Het monument stelt de boeg van een zeilschip voor.
Toen iedereen uitgefototgrafeerd was, wandelden we verder langs de oever.

Op een bepaald ogenblik dienden we wel wat op te letten.
Iedereen dacht dat de baan gewoon doorging, maar neen hoor...
We moesten met een grote bocht rond de kleine haven.
Gelukkig waarschuwde Ilse ons, anders hadden we een natte broek gehad.

Eens dat obstakel voorbij, kwamen we aan het volgende monument: de toren van Belém.
De toren van Belém was eeuwenlang een essentieel element in de verdediging van de stad.  
De toren is door de Unesco dan ook uitgeroepen tot werelderfgoed. 

Oei oei... het is hoogwater alarm.
We dienden voor vele dames en heren plots een toilet te zoeken.
Dus begonnen we iets sneller aan de terugweg dan gepland.
Nu, eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat we ook wel enkele boompjes zijn toegekomen.
Maar niemand leek dat zo leuk te vinden om... op sommige vlakken ga ik de mens toch niet echt begrijpen hoor.

Na het bochtenwerk kwamen we aan toffe brasserie met zicht op het water.
Ilse ging snel even checken of er een toilet was en er was er een in de kerker.
Sommige staken zich weg voor de zon, anderen zochten de zon net op.
Maar iedereen vond dit HET MOMENT om de pasteien te testen.
Mmmmmmmmmmm zo lekker.

Eens ons drankje en alle pasteien op waren, stonden we er straf op en konden we de wereld aan.
Allez ... Lissabon, the Hill.
Maar toen we net aan de ondersteekplaats kwamen, riep Ilse 3 taxi's.
We gingen met de taxi naar het hoogste punt. 
Je kan daar ook wel met de tram geraken, maar niemand wou zich echt als sardientjes voelen.
Eens de 3 taxi’s ter plaatste waren, begon het laatste deel van het avontuur.

We keken even naar het mooi uitzichtpunt over Lissabon, en dan gingen we via de smalle wegen naar beneden.
We kwamen wel wat trams en tuk tuks tegen, maar blijkbaar was het leuker en sneller met de voetjes.
Plots stonden we op 2 meter van waar ons avontuur vertrok deze ochtend.
Een deel van de groep leek moe gewandeld en wandelde terug naar het schip.

De anderen, waaronder je dierbare blog-ster en Sandra, gingen nog verder de stad in.
We zagen vele rare wezens op straat: die deden allemaal alsof ze een standbeeld waren.
Maar ze bewogen om de paar minuten even...
Pfff wat wouden die nu eigenlijk bewijzen.

In een van de zijstraatjes zagen we een oud stalen ros staan.
Blijkbaar was dit de Lift van Santa Justa en was die getekend en gemaakt door een volgeling van Eiffel.
Mooie lift maar niet echt met een doel volgens mij, want je kon enkel naar boven en dan terug naar beneden.

Uiteindelijk zagen we ons doel van de extra uitstap.
Een mooi hoekgebouw met een rode cirkel met gele tekst in.
We hadden allemaal een drankje verdient en ik kreeg zelfs een LIIT.
Langnekje was mee op uitstap en daar ik haar zo lief vond heb ik haar een mooi bloemetje gegeven.
Terwijl de mensen van hun glas dronken en tetterden, genoten wij van de mooie auto die daar omhoog hing.

Sandra kocht de nodige verzamelobjecten en we konden de terugweg starten.
Ik weet dat we nog even halthielden aan een T-shirt winkel, maar ik heb voornamelijk gedroomd van mijn toffe date.
Eens we aan het schip kwamen, maakte Sandra me wakker want ik diende mijn ID te laten zien.

Ook al hadden we dorst na de lange wandeling terug, we spraken pas af net voor het eten.
We mochten niet te veel knabbelen want we gingen naar een super restaurant: de Tamarind.
Het was weer SUPER lekker: we kregen versie sushi, lekkere kippensoep en een hete rode curry met kip.
Eigenlijk was het veel te veel en Sandra besloot toch maar geen dessert te nemen.
Gelukkig maar want de andere mensen zaten te klagen dat ze te dik zaten.

Omdat we zo moe waren en er toch niets interessant was bij de Billboard, namen we afscheid van de groep.
Terwijl Sandra nog een aflevering van de Zoo bekijkt, werkte ik snel aan dit verslag.
Mijn oogjes vielen toe terwijl ik aan het tippen was... maar ik zette door.

En nu... ben ik aan het einde van de dag
Het einde van mijn latijn
En ga ik nu lekker dodo doen met Langnekje naast mij

Doei
Sloefie de gelukkige hond