Dag 9 - Malaga

Hey daar lieve bloglezers,

Vandaag was er voor zij die wensten ontbijt in het Lido.
Ik was al een dikke week aan het wachten op een lekker stukje spek.
Dus toen Sandra me gisteren vertelde dat we zouden meegaan, was ik in mijn nopjes.
Ik heb deze nacht niet zo goed geslapen want ik wou zeker niet te laat komen.
Toen de wekker begon te spelen, ben ik er opgekropen zodat baasje hem niet kon snoezen.
Ja zeg, ik wil wel spekjes eten.

Iets voor 8 waren we dan aan het restaurant.
Sandra bestelde een wafel.
Neen geen slagroom op de wafel.
Neen ook geen warm fruit
Neen ook geen stroop of ander suiker.
En Ja met spek voor de hond.
De ober bekeek me even raar, maar knipoogde dan even naar mij.
MMMM spek.

Sandra kreeg een vers glas fruitsap en niet veel nadien haar cappucino.
Een deel van de tafel had een bordje fruit gevraagd.
Baasje moest toegeven dat het mooi gepresenteerd was.
En toch zag ik haar denken "hoe kan dat nu in hemelsnaam lekker zijn al dat rood en blauw"

En toen was het zover.
De eitjes van Benedict kwamen toe voor de anderen.
Iets later kwam de lege wafel.
Bent u zeker mevrouw dat er niets op hoeft?
Neen meneer, gewoon plane.

Toen iedereen bijna klaar was, had ik nog steeds geen spekjes gehad.
Allez waar zijn die nu. 
Ik was toch braaf.
De garçon had toch naar mijn geknipoogd.
Pfff... hij is het gewoon vergeten.
Moeten we het nou nog hebben?
Ik keek even hoopvol naar Sandra... maar Ilse zei dat we moesten vertrekken.
Ween ween...
Weer geen spekjes. Ik keek heel kwaad naar Ilse maar die had het zelfs niet door.

Snel naar de kamer achter de zak was het commando.
En niet veel later stonden we beneden aan wal te wachten op de anderen.
We namen een shuttlebus die dacht dat hij een privé tour ... van de haven deed.
Na een kwartier stonden we op iets meer dan 10 meter van waar we vertrokken, maar wel buiten de haven.
Nu was het Ilse haar beurt om niet blij te zijn.
HIHI ik had er dan wel plezier in.

Het was weer heel mooi weer en dus waren we blij dat er veel bomen stonden.
We wandelden door het park en hoorde vele parkietjes (of zouden het andere  papegaaien zijn)
Na wat klimmen - gelukkig zat ik in de zak - kwamen we dan aan de eerste bezienswaardigheid: het Alcazaba.
Het Alcazaba de Málaga is een voormalig Moors fort dat tegen een heuvel werd gebouwd. 
Vanaf het fort hadden we een mooi uitzicht op de haven, de zee en... onze boot daar in de verte.
Het fort was zo een grote doolhof dat ik samen met Sandra verstoppertje gespeeld.
Volgens Ilse - onze privé gids - was het fort was voornamelijk gebouwd om het paleis te bewaken.
We mochten nog wat ronddwalen, maar we dienden wel op tijd terug buiten te zijn.
Iedereen was zo goed op tijd, dat we een rustpauze en een plaspauze kregen.
Terwijl Sandra binnen het café het toilet zocht, heb ik de supermooiste boom gevonden en hem van MIJ gemaakt.

Na de pauze wandelden we maar een heel klein beetje verder.
Vlak naast Alcazaba is er een Forum.
Een wat ?
Ilse herhaalde Romeins Forum.
Ik wist niet goed wat dat betekende, want voor mij leek dat gewoon een groot theater in de openlucht
Wist ik veel dat forum theater betekende.
Het forum werd volgens Ilse in de eerste eeuw voor Christus gebouwd. 
Maar door de verschillende oorlogen was het verdwenen geraakt onder het puin.
Uiteindelijk was het theater pas weer in de twintigste eeuw ontdekt.
Ik luisterde aandacht naar Ilse, want ze vertelde alles zo duidelijk.

We wandelden door smalle straatjes en steegjes verder.
Gelukkig hebben we mr GPS mee want anders zouden we hier verloren lopen hoor.
Na een stukje wandelen kwamen we op een goot plein.
Op een van de zijkanten van het plein zat een meneer in de schaduw van een boom te genieten.
We zijn allemaal rond hem gaan staan en ik mocht op zijn schoot zitten.
Die meneer zei gewoon niets en bewoog denk ik ook niet meer.
Zou die meneer dood zijn?
Moeten we geen piew-piew roepen voor die meneer?
Maar na enkele minuten werd alles duidelijk.
Ilse vertelde dat we aan het geboortehuis van een bekende kunstenaar stonden
Nu wist ik eerst niet ze bedoelde.
Maar toen ze het kladderwerk van die meneer toonde wist ik het plots wie het was.
Picasso had als kind in Malaga gewoond en om hem te eren hadden ze hem een standbeeld gegeven.
Oef, die meneer was dus maar een beeld.

We wandelden nog verder in de steegjes en regelmatig hoorde ik klik klik.
Er werden veel foto's genomen, dus iedereen was het eens dat het er heel mooi was.
Na een halfuurtje slenteren kwamen we aan het begin van de belangrijkste winkelstraat van Malaga.
Ik heb aan Ilse gevraagd hoe ik het exact moest schrijven, want het was al te moeilijk om het uit te spreken: de Calle Marqués de Larios. 
Deze zo goed als autovrije straat is gelegen in het historische centrum van de stad Málaga en ik zag er heel veel bekende merken.

Van windowshoppen krijg je wel veel dorst en toen Ilse vroeg of iemand zin in een Sangria, was het eenduidig JA.
Ik weet waar er een goede café is... volg me maar...
Ilse is super goed in kaart lezen, dat weten we ...
Maar deze keer was het toch wat chaotisch.
We wandelen terug naar het begin van deze ochtend en deden onze tour terug opnieuw.
Ja ja.
We zagen het Alcazaba en het forum theater...
Nu ze ons allemaal verlekkerd had op Sangria, leek het uren te duren...
Uiteindelijk waren we bij de bar.

Nu heb ik al elke Sangria's mogen proeven en dat heb ik te danken aan Sandra.
Maar deze ... deze was toch naar mijn gevoel te waterig.
Hopelijk vinden de groep hem wel lekker... 

Sommigen gingen nog even de stad in opzoek naar het een of ander museum.
De anderen volgden Ilse om samen met haar de rest van haar plannetje (her)aftewandelen.
Eerst links, dan rechts, dan oversteken ... en zo door de mooie winkelstraat.
We wisten onze weg nu wel heel goed daar.
En met snuffelneus kwamen we heel snel terug aan de shuttle.

We dienden maar heel even te wachten en dan vertrok de bus naar de boot.
En ook deze keer kregen we nog een grote tour aangeboden terwijl de boot gewoon naar rechts was.
Door het wandelen en herwandelen hadden we allemaal wat dorst en honger.
Dus eenmaal aan boord gingen we snel naar de kamer en dan naar het zonnedek.
Daar namen we allemaal een lekkere snack en een superlekkere LIIT. 

Tegen 7u zijn we dan toch naar de kamer gewandeld.
We waren echt maar juist op tijd klaar om samen met de anderen te eten.
Andri en Johny waren al aan het wachten met de San Pelegreno's en de menu's.
Alex bracht ons favoriete wijn en we genoten van de maaltijd.
We misten onze kameraden Willy & Marijke... want die bleven ook deze keer in de kamer eten.
Mr Willy was toch niet zo goed als iedereen dacht en hij rustte heel veel.
Maar dit is wel een beetje normaal als je maar een week of 2 ervoor geopereerd bent.
Hopelijk zien we hem morgen wel.

Nog een snelle kijk bij de billboard en het was tijd voor bed.
Allez ik moest eerst wel nog wat schrijven maar ik viel op het keyboard in slaap.
Dus slaaapwel

Sloefie de nachthond