Dag 8 - Gibraltar

Hey daar,

Vandaag trokken we op met een Engelse ex-militair die nu buschauffeur en gids was.
Het was een raar man, maar we leerden veel bij.
Ik loop echter vooruit op de zaken, dus laten we starten bij het begin.

Vandaag meerde de Koningsdam pas aan om 10u dus we hoefden niet vroeg uit bed.
Iets na 9 stonden we op en maakten we ons klaar.
We hadden zelfs tijd om een bagel met Lax te eten, dus we waren in onze nopjes.

Uit het havengebouw komende, kwam een man met een opgeplooid papier in de hand.
Terwijl hij het aan het ontplooien was, wandelde hij ons voorbij.
Ik weet niet hoe Ilse het deed, maar ze zag op enkele seconden dat hij ons zocht.
Sir
Sir
You are looking for us?
Deze keer waren we de chinezen voor en hadden we onze bus.

Hij begon met een heel verhaal te vertellen dat hij militair was geweest.
En dat hij niets anders kende dan Gibraltar en dus daar maar blijven hangen was.
Dat hij een zoon had die ook militair was en net getrouwd was met een Zweedse.
Dit om zeker zijn vriendin mee te kunnen hebben in zijn militair huis.

Toen hij uitverteld was over zijn zoon, konden we eindelijk vertrekken.
Het was heel even stil en dan ... begon hij gewoon weer te ratelen.
Hij ging zo en zo rijden, want dan zouden we dat en dat omzeilen.
Ja ja 
We geloven jou
Rij nu maar en toon ons de mooiste stukjes.

We reden eerst richting Spanje.
Neen we gingen niet de grens oversteken...
Maar net voor de grens met Spanje ligt Gibraltar Airport.
Deze luchthaven is eigendom van het Britse ministerie van defensie, maar er mogen ook commerciële vluchten op.
Als je History Channel mag geloven zou het in de top 10 van gevaarlijkste luchthaven zitten.
Neen, niet omdat er veel ongelukken gebeuren.
Hein?
Wel de startbaan gaat gewoon over de normale baan.
Als er een vlucht vertrekt of aankomt, moet het verkeer stil gelegd worden.

Eens we veilig en wel terug in het stadscentrum waren, reden we richting de Rock.
Hij vertelde over de Rock van Gibraltar, wat een natuurlijk bescherming gaf tegen de vijand.
Maar de Britten waren ingenieus, en hadden de rock volledig doorgraven met her en der tunnels.
Zo konden ze van de ene kant naar de andere kant geraken zonder dat de vijand het gezien had.
We stopten aan een klein vissermansdorpje met mooi uitzichten.
Zo mooi, dat er 2 koppeltje in trouwkleding om het strand liepen.

Nadien reden we door naar Europa Point.
Het is het meest zuidelijke punt in Europa en zoals op alle mooie dagen zag je de Afrikaanse kust.
En dat we echt op de grens zaten, zag je vooral aan het Moskee die er naast een kerk was gebouwd.
We kregen was vrijetijd om de nodige foto's te trekken en alle bordjes te kunnen lezen.
Daarna gingen we verder door enkel van de WOII-tunnels.
De WOII-tunnels waren groot en zorgden ervoor dat je met grote voertuigen doorkon.
De gids vertelde dat we later kleinere tunnels van veel vroeger zouden zien.

We verder tot aan het volgende hoogtepunt te geraken: Sint Michaels Cave, is nu vooral gekend door festivals.
Maar in de grot vind je heel veel stalagmieten en -tieten en deze krijgen speciale effecten met speciale lichteffecten.
Eens buiten kwamen we de eerste Macaque aapjes tegen.
Zowel de buschauffeur als Ilse waarschuwden ons direct.
Let op met voeding
Let op met brillen
Let op met je handen uit te steken.

De gids liet ons even de tijd en vertelde nadien dat we nog meer aapjes zouden zien op het vervolg van de tocht.
Onze ex-militaire begon een wandelliedje te zingen om ons even op de serieuze klim te wijzen.
Om de zoveel meter was er zelfs een oog in de grond gestoken zodat de kanonnen en andere grote zware dingen makkelijker naar boven konden.
Rustig klommen we de berg op met het busje.
Af en toe liet hij ons een snelle foto nemen, maar stoppen deed hij niet echt.
Uiteindelijk trok hij de handrem op aan Apes Den.
Apes Den is een van de plaatsen waar de apen eten en water krijgen.
De apen zijn met velen en kwamen van Afrika.
Ín het begin werden ze gevoed door de staat, maar het werd zo duur dat ze stopten.
Nadien namen de militairen het over en zorgden dat er een veearts beschikbaar is.

We reden verder de hoogte in tot aan een klein museum: Great Siege Tunnels.
De tunnels zijn perfect gerestaureerd en tonen de bezoeker hoe ze in de jaren 1700 aan de tunnels begonnen.
Het idee toen was 1 kanon aan de andere kant van de Rock te zetten.
Maar toen ze begonnen te graven, raakten de mannen in zuurstofnood.
Hierdoor werden her en der zijgangen gegraven en werd er dan maar een canon in gezet om het te beschermen.
Uiteindelijk waren er zoveel zijgangen en kanonnen, dat het voorziene kanon eigenlijk niet meer hoefde.

Na deze stop reed de chauffeur terug naar de stad en zette ons af aan het centrum.
Sommige van de groep gingen verder mee tot aan de boot, maar de meeste trokken de stad in.
Nu, veel te zien in de stad was er niet zo: winkels voor tabak en kleding.
Na een drankje keken we nog even rond.
Het was echter zoo warm dat we besloten om naar het schip terug te keren.

Eens op het schip gingen we ons snel even opfrissen en spraken af voor de lunch (om 15u) op dek 10.
We namen allemaal een kleinigheid om te eten, want we zouden maar aan tafel gaan om 20u.
Nadien gingen we nog even in de zon uitrusten en in het brubbelbad afkoelen.
Ja afkoelen...
De brubbelbaden buiten op het achterdek waren immers gevuld met lauw water.
Met temperaturen boven de 30, is dat een super luxe.

Vanavond gingen we bij de Pinacle grill eten en we dienden ons dus een beetje te fatsoeneren.
Sandra nam snel een douche en in deed mijn hondentoilet.
Het eten was weer super en we aten allemaal weer veeeel te veeeel.
Na de koffie was het tijd voor bed.
Ik hoor jullie al denken "geen Billboard?"
Ah neen, vandaag niet want vandaag hebben pianoman en pianolady vrij.
Dus we konden snel in ons bedje.

Sandra kopieerde snel het kaartje en ik begon aan het verslag.
Een uurtje of 2 later is het uiteindelijk afgeraakt.
Neen, niet omdat ik inspiratieloos was...
Wel omdat ik tijdens het tikken al in slaap was gevallen.

En nu zet ik dit online en kan ik echt dromen.
Sweet dreams baby
Sloefie