Even een korte persmededeling: we gaan dringend verlof moeten nemen, want we geraken onze nest niet meer uit.
Deze ochtend ging de wekker af om 8u.
Ik hoor iedereen al denken, amai zo laat.
En wij denken ... AUW dat doet pijn zo vroeg.
Sandra, duwde gelukkig nog even op snoezen.
Maar niet veel later begon dat ambetant ding weer lawaai te maken.
Er was geen ontkomen meer aan.
Om wakker te worden, sprongen we samen de douche in.
Zij waste mijn rug, mmmmmm
En dan snel snel ... kleertjes aan, naar koffiepot lopen en naar de Ocean bar.
Neen niet om een glaasje te gaan drinken.
Wel om op tijd te zijn op het appel van vandaag.
We gingen immers op uitstap naar Sevilla.
Ilse had ons verteld dat ze een bus geregeld had om tot in Sevilla te geraken.
Daar zou een Nederlandstalige dame ons opwachten en we zouden de stad verkennen.
Maar de bus mocht de haven niet binnenrijden, want de cruise maatschappij had de haven afgehuurd.
Dus we dienden een kleine kilometer te wandelen tot net buiten de haven.
De wandeling ging heel vlot, want het was nog niet te warm.
So far ... so good.
We stonden er 10 minuten, 20 minuten, ...
Ilse werd nerveus en begon rond te bellen.
Hoe je ziet de bus niet...
Hij stond er nochtans.
Wij hebben hem niet gezien.
Euh... Laat me wat telefoontjes doen.
We wachten verder.
Ilse belt wat kwader terug,
Ik ben diene bus nog steeds aan het zoeken.
Ilse dacht dat de bus dan misschien tot in de haven was geraakt en liep een spurtje tot daar.
Maar daar vond ze ook geen bus die ons zocht.
Ilse was plots verdwenen, want plots kwam zij ook niet meer tevoorschijn.
Oei Bus weg ... Ilse weg ...
HELP
Plots stopt er bus aan de andere kant van de baan met dubbel pinkers.
Na 5 minuten staat die daar nog en niemand weet waarom.
Ludo - waarschijnlijk was hij het al minuten beu - stapt naar de bus toe.
Diene superman doet daar ne parlez en zegt dan plots dat het onze bus is.
Maar Allez hoe kan dat nu...
Die is uit de haven gekomen ... Heeft Ilse haar weggestoken misschien op de bus.
Maar neen na 5 minuten wachten besluit Sandra even tot de bus te wandelen.
Die meneer spreekt spijtig genoeg enkel Espanols en dus ze geraken er niet uit.
Uiteindelijk belt Sandra Ilse terwijl ze bij die chauffeur staat.
Sandra doet een korte samenvatting en geeft dat de telefoon aan de meneer.
Ik heb er niet veel van begrepen maar die mijnheer leek wel heeeeeeel kwaad.
De chauffeur duwt de telefoon in mijn baasje haar handen.
Ilse zegt haar: Stap maar in die bus want het is die van ons.
Op een zeer rustig tempo wandelde iedereen naar de bus, want ja Ilse moest ook mee.
Op een drafje kwam ze toe, toen de laatste van de groep net op de bus stapte.
We lieten haar even uitademen en dan was iedereen te nieuwsgierig.
Ilse vertelde dat ze vanavond Nasi ging maken.
Hein? Wij begrepen er niets van.
En dan vertelde Ilse rustig het verhaal.
Onze bus stond op tijd op de afgesproken plaats.
Een groep van 12 chinezen was naar de bus gestapt.
You to Sevilla?
You Go for Cruise?
Yes, Yes
En weg was de bus.
Ilse was dat te weten gekomen via de busmaatschappij.
En daar diezelfde maatschappij de shuttle dienst verzorgde voor de HAL, heeft ze gewoon een bus gebusnapt.
Allez, ze is naar de mevrouw gestapt en een shuttle geëist.
Met een telefoongesprek met den bureau is het dan goedgekomen.
En eindelijk... bijna 3 kwartier te laat waren we dan weg.
De gids was van in het begin in de telefoongesprekken betrokken en ze wist dus dat we vertraging hadden.
De busrit was een uurtje lang, maar ik kan jullie er niet zinnigs oververtellen.
Ik heb wat geslapen en dat gesnurkt.
Plots hoorden we in de verte de stem van Ilse.
Begin ik nu ook al te dromen van Ilse?
Pfff...
Maar dan stopte de bus plots en stapte er een dame in.
Ze vertelde dat de bus daar ging blijven staan tot we terug naar de boot vertrokken.
Het was blijkbaar de enig parkeerplaats voor hen
En dan begon de wandeling.
Ik dacht wij gaan hier vele kilometers moeten wandelen.
Maar na een dikke kilometer waren we aan onze eerste stopplaats: Het Alcázar.
Het is koninklijk paleis dat nog steeds gebruikt wordt door de koninklijke familie.
Als die op bezoek zijn, kan je het paleis niet bezoeken.
We hadden dus geluk, want we mochten binnen.
We kregen daar een rondleiding van meer dan 2uur.
Het was een zeer mooi paleis waarin duidelijk de invloed van verschillende culturen zichtbaar is.
De mevrouw vatte het ongeveer zo samen: Op de grond had je tegels, op de muren pleisters & de plafond was in hout.
Af en toe stonden er zeer mooie tekeningen (volgens de koning) die dan in werkelijkheid teksten uit die Koran waren.
Op sommige plaatsen vond je een Jodenster terug, maar ook dat liet de koning toe.
We kregen gelukkig een korte waterstop want de temperatuur was al goed aan het klimmen geweest.
Na het kasteel wandelden we nog door de smalle straatjes van de buurt.
De gids vertelde ons ook over tapas en hoe je die moet sharen, en hoe je met 2-3 voldoende moet hebben.
En terwijl ze dat vertelde, kreeg iedereen meer en meer honger.
Maar die mevrouw bleef maar door gaan.
Uiteindelijk nam ze afscheid van ons net voor de kathedraal.
Daar het zondag was dienden we te wachten tot 14.30 om ze te kunnen bezichtigen.
Maar door haar uitleg over eten, was niemand nog echt geïnteresseerd in de kathedraal.
We wouden zo snel mogelijk wat tapas eten.
Na enkele meters terugwandelen zagen we net een tafel vertrekken.
Zoals vliegen vlogen de GFC op de strooptafel.
We aten wat paella en dan nog enkele tapas samen met een grote pint bier.
Mmmm het was lekker.
Nadat iedereen ene boompje had opgezocht vertrokken we terug op tocht.
We namen nog kleine steegjes en plots liepen zowat op de HRC.
Sandra liet de groep verder wandelen en shopte snel voor de verzamelaars.
De groep was echter blijven wachtten en samen gingen we gewon verder.
Ilse had duidelijk een doel voor ogen: Plaza de Espana.
Toen we daar toekwam lagen er enkele bootjes te dobberen en Ilse had een voorstel.
Waarom roeien we niet met zo'n bootje om de Plaza en zijn mooi gebouw vanuit een verschillend perspectief eens te bekijken.
4 zagen het echt niet zitten en dus gingen we met 7 en 2 bootjes op weg.
Ik kan je zeggen ik heb me diep in de zak gestoken, want ik kwam niet meer bij van het lachen.
De ene groep draaide blijkbaar graag rondjes op dezelfde plaats, terwijl wij na wat pogingen vlot wegroeiden.
Toen we terug het vaste land bereikte, gingen we op zoek naar de anderen.
Onze dag was supersnel voorbijgegaan en nu was het tijd om naar de bus terug te keren.
De busrit terug was even interessant als de heenrit en we werden enkel wakker gemaakt om af te stappen.
Iedereen zocht eerst een verfrissende pint op het 10de vooral in de douche te springen.
Na het eten bezochten we nog heel even de Billboard.
De muziek was echter niet echt onze meugd en dus gingen we snel door.
JIPIE, we zijn eens voor 12u in ons bed geraakt en ik heb mijn verslag al af.
Ik ga lekker kunnen gaan slapen ...
SLAAPWEL
De bloggende slaaphond ... Euh. Snuffelhond
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten