D11 - Tornino of is het Turijn

Buona giornata,

We geraken elke dag wat moeilijker uit bed ook doet de lawaaimaker zijn best.

Maar in onze nieuwe anti-toerirsmus zijn er strikte regels.

Om 8.30 is het ontbijt, om 19.30 is het avondeten.

Dus moesten we ons hard haasten.. Want te laat zou immers geen beentjes betekenen.

Onze slaapplaats wordt gerund door 2 Duits-Italiaans mensen en het ontbijt is er ook naar:

Enkele stukjes brood, wat boter, koffie en beleg… en een klein stukje cake.

Geen fruit of eitjes.. 

IK NIET BLIJ

Geen eitjes betekenen ook geen spekjes.

PFFFF 

Hoe gaan wij honden ons kunnen voorbereidden op de dagelijkse trektochten?

Daar we zo vroeger brokjes aten, konden we ook vroeger op pad.

Alleen vraag ik me nu af of mijn mensenvriendjes wel wakker genoeg waren.

We namen de Beemer naar Torino, wat blijkbaar de juiste naam is van Turijn.

Tot daar rijden lukte nog, maar dan het parkeren.

Mevrouw waze probeerde ons naar een parking te sturen.

Goed dachten we…

Maar we vonden nergens een aanwijzing van de parking.

Oké, dan maar de volgende in de rij proberen.

Weer werd er in de straatjes gedraaid en gekeerd, door smalle bogen gereden.

EN WEER mispoes.

Dan ben ik even beginnen helpen.

“Kan het zijn dat mevrouw waze je gewoon zegt waar er mogelijks parkeerplaatsen zijn, zo met parkeermeters enzo ?”

Geroezemoes.

Mimi dacht er net het zelfde over en fluisterde in het oor van haar baasje.

Die nam prompt haar GSM en zocht parkeergarage op.

Laten we dat eens proberen.

Beemer deed zijn best ook al vroeg hij zich soms af of hij tussen die muren diende te kruipen.

En dan … 

Plots op de rechterkant..

Een teken van parking.

Alleluja 

Ik denk dat de zoektocht naar de parking bijna even lang heeft geduurd dan de route naar de stad. 

PFFF.

We konden Beemer wat laten rusten en de beentjes namen over.

De zon brandde al hard. 

Gelukkig zijn er in Turijn vele gallerijen en dus kan je uit de zon lopen.

Toch kregen we heel snel dorst.

De koffie aan het ontbijt was maar zo-en-zo, dus een echte koffie zou smaken.

We zochten een koffiehuis onder de bogen.

Aan de eerste twee herbergen was er geen plaats.

Gelukkig was er aan de derde enkele vrije zetels.

We bestelden koffie en aperospritz..

Het was al na 11u dus dat mocht wel al.

Met de drankjes kwam ook de zon piepen onder de bogen.

Sandra en Rita zaten een beetje in de zon.

Maar die vonden dat niet zo erg.

En toe begon de zoektocht naar het toilet van de herberg/koffieshop.

Binnen vonden we niets, dus ging baasje het maar vragen.

Als antwoord kreeg ze een tennisbal met 3 sleutels.

Nu escape rooms dat kunnen we al goed spelen, we geraken steeds buiten.

Maar hoe je met 3 sleutels tot een toilet geraakt … dat was iets nieuws.

We kregen gelukkig wel een tip : “Buiten links vind je een bruine deur”.

PFFF

Gelukkig moesten we nog niet zo dringend naar toilet.

De tweede sleutel paste precies op de bruine deur.

Jippie 

Een deur - een sleutel gevonden.

Nog 2 te gaan.

De volgende deur was makkelijker.

In het halletje waren slechts 2 deuren… de ene zag er ons een ingang tot een appartementsgebouw uit, dus die lieten we links liggen.

Joehoe

Tweede deur - tweede deur gevonden

Nog 1 te gaan

De watersnood begon al te stijgen.

Volhouden Sandra volhouden.

We kwamen op een binnenkoer met veel planten en evenveel deuren.

Hoe kunnen we hier nu de juiste uithalen.

We konden toch moeilijk elke deur gaan proberen met de laatste sleutel.

Op goed geluk begonnen we de zoektocht.

Na 4 pogingen hadden we de juiste deur.

Bleek daar toch niet in het klein een mannentje en vrouwtje op te staan zeker.

PFFFF

Hoe kon ik zo blind geweest zijn en baasje niet direct naar de juiste gebracht hebben.

Enfin.

Na 3 deuren en 3 sleutels kwam uiteindelijk de beloning : een toilet.

Terwijl Sandra even pauzeerde, ging ik ook het beste boompje uitzoeken.

Eens terug bij de rest van het reisgezelschap, bleek dat de andere ook naar de toilet moesten.

AHA

Ga ik ze helpen of liet ik heb ook de snuffeltocht doen?

Ik ben lief geweest en heb Mimi de juiste instructies gegeven.

Nummer 2, 3 en 4 vonden de weg veel vlotter.

Na deze vervanging van het water waren de menschen eindelijk klaar voor de tocht.

We wandelden en wandelden.

Soms in de plakke zon, soms lekker in de schaduw….

Maar de warmte bleef toch aanwezig.

De magen knorden en op een leuk pleintje vonden we een leuke plek voor het middagmaal.

De ober dacht dat hij de slimste en de grappigste was, maar als je zegt dat de driekleur met geel begint dan luisteren echte Belgen niet meer hoor.

Oma wou betalen, stak haar hand in de lucht en wreef haar duim tegen haar wijsvinger.

De ober zei ja, maar er gebeurde gewoon niets.

Oma probeerde het nog eens.

En weerom werd er ja gezegd maar kwam er niets af.

Bleek dat in Italië je niet betaald aan tafel, maar je naar den toog moet wandelen en daar betalen.

Tja…

We puften verder.

Na zo’n 8 km zagen een hoge spitse toren boven de huizen prijken.

Die moesten en zouden we gaan zoeken.

Na enkele links-rechts bewegingen kwamen we plots aan een groot gedrochte.

Die mooi spitse toren was blijkbaar een deel van het museum de la filma.

Pffff

Hebben we daarvoor zo een tour gewandeld.

Sandra begon het lastiger en lastiger te krijgen.

We kregen haar met moeite nog vooruit.

Maar we bleven haar steunen in moeilijke tijden.

Komaan baasje we zijn er bijna.

HEIN?

Bijna?

Ja… bijna.

Waar?

We waren bijna aan de PO, een rivier die je regelmatig in kruiswoordpuzzel moet invullen.

Iedereen dacht dat dit een brede rivier was.

Niets is minder waar.. . Het was een pisstraatje breed .

Moeten we daarom tot hier wandelen?

Sandra wou maar een ding meer.

Een stoel, en cola en de auto.

Oei oei wat een opgave.

Ik gaf haar waterslurf aan en daar dronk ze hard van.

Ze had dus echt wel dorst.

Groote broer en Mimi zochten de weg terug.

Nog even volhouden baasje.

Eindelijk begonnen we de straatjes te herkennen.

En vonden we ook drinkgelegenheden terug.

LAP

Geen cola te krijgen.

Dan maar een ijsje met koffie.

Er kwam terug leven in mijn baasjes.

OEF.

Na nog een dikke kilometer kwamen we dan eindelijk aan de auto aan.

Amai..

We hadden meer dan 10 km in de extreme warmte gewandeld.

Gelukkig bracht Beemer koelte in de auto.

Eens we terug in de B&B waren, werd er gedoucht.

Ah ja B&B want blijkbaar is dat de vertaling van de ant-toerisimus.

Snel maakten we ons klaar voor het eten.

MMM

Het was weer heel lekker.

Alleen Sandra met haar FODmap dieet had minder chance… vandaag was het vooral gepureerde tomaat, melk en kaas en papjes.

De oogjes zijn deze avond heel snel toegevallen.

Er werd geen aaipadje meer gekeken.

Iedereen was dus heeeeel moe.

Enkel ik had nog net genoeg energie om dit te pennen.

Maar nu is mijn pijp ook echt uit.

SLAAPWEL