D6 - Bellagio

Hallo België (en alle andere landen),

Hier ben ik weer.

Gisteren had ik een dagje verlof.

Gelukkig nam broer het dan van mij over.

Deze ochtend werden we wakker met de lawaaimaker.

Ik vraag me echt af of we eens zonder wekker mogen wakker worden…

Want dit is niet echt verlof

Toch?

Na onze brokjes, sapjes, eitjes en lekkere koffies waren we klaar voor de dag.

Eerste job : op het terras beslissen waar we naar toe zouden gaan.

Na enkele minuten was er een consensus.

We zouden eens de veerboot nemen naar Bellagio.

Neen niet naar Vegas.

Daar is ook wel een Bellagio, maar deze keer was het een stad in Italië.

Steven stelde voor om te rijden en dus namen we de Beemer.

Na een kwartiertje was het en bleef het donker.

We stonden in file in een of andere tunnel.

PFFFF 

Een Tunnel is toch donker hoor.

Na een half uurtje tuffen zagen we de oorzaak van de file.

Een BMW, neen niet Beemer, had een kusje gegeven aan de muur.

Oma-grootmoeder-meter vertelde dat die auto er niet goed uitzag.

Zolang de bestuurder er nog goed uitziet, is het oké dacht ik.

Na nog wat bochtenwerk kwamen we aan in Melk-a-go.

JIPIE

Hondjes mogen mee op de veerboot.

We konden dus in alle fierheid genieten van het windje in onze manen.

In Bellagio dronken we eerst een lekker drankje.

Neen niet omdat we dorst hadden, maar wel om wat plaats te maken voor het drankje.

Ale zo is ons het uitgelegd.

En toen begonnen we aan onze wandeling.

We hadden op Komoot een toffe wandeling gevonden.

Deze doorkruiste het stadje via allemaal kleine steegjes met kasseien.

Doortje had ons gewaarschuwd, maar dat het zooo veel trappen waren hadden we niet echt door.

Gelukkig deden de dragers al het zware werk en konden de pelouchen gewoon genieten.

Na een uurtje klimmen en dalen, begon het pad vlakker te worden.

We zagen ook meer bomen opduiken, die we dan ook even keurden van dichtbij.

De baasjes hadden ook wat honger.

Na een snel toast ging de wandeling verder.

We kwamen aan bij een chique villa.

Daar mochten we in de tuin wandelen, spelen en bewonderen.

Steven ging even op een ander pad de tuin onderzoeken, maar we vonden elkaar wel weer terug hoor.

OEF

Na dat we buitenkwamen vonden we dat we genoeg hadden gewandeld.

Eerst boot en dan drankje of was het eerst drankje en dan boot.

Dat werd het onderwerp van gesprek in de laatste kilometer.

Mimi onthield zich en dus zaten we in een vast dilemma : 3 - 3 .

En dan zei Mimi plots : KIJK de boot is daar al.

Tja

Dan was het natuurlijk snel beslist.

Maar slecht nieuws. De boot was vol. En we moesten naar kaai 4 en wij waren op kaai 1.

Iedereen begon in een versnelling sneller te wandelen; Doortje moest bijna lopen om iedereen bij te houden.  

Steven ging snel door om de boot al te laten weten dat we kwamen, zodat wij ons iets rustiger konden haasten.

YEP, we made it . Can we go again. ?!

Groote broer wou nog eens bootje varen denk ik.

Daar we onze aperitief niet voor de boot hadden gekregen, gingen we op zoek naar een cafe.

Oma zag een tof terras en ging direct binnen.

Oh het is een hotel.

Tja en dan

“Kunnen we iets drinken?”

Ja zeker…

Iedereen nam een lekkere cocktail : ja ja er werd een LIIT genomen.

De pelouchen hielden Oma en Doortje gezelschap, terwijl Sandra & Steven Beemer gingen zoeken.

Op de weg terug was het opvallend stil in de auto…

De keuken van onze agri-toeristimus was vanavond gesloten.

We gingen dus moeten elders brokjes zoeken.

Maar blijkbaar waren we niet alleen, want de restaurants/bar/tavernes zaten goed vol.

Gelukkig hadden we al in het stadje gewandeld.

We zijn uiteindelijk in een wijnbar - waar alles behalve wijn werd gedronken - geland en blijkbaar was dat ook de place to be voor de locals.

We namen allemaal een pizza.

Ah ja je moet toch pizza eten wanneer je in Italie bent.

Maar zo lang dat het duurde en we hadden zo veel honger.

Mijn maagje begonnen zelfs luidkeels te knorren.

Ons geduld werd beloond : we kregen een super lekkere pizza.

Eens terug aan he agri-toeristimus ging iedereen snel naar de kamer.

We waren immers allemaal zoo moe.

De tandjes werden gepoetst, de lensjes afgedaan en iedereen kroop in zijn nestje.

Behalve ik…

Ik had writers duty.

Maar nu .. ga ik toch ook dodo doen hoor.

Slaapwel

De bloggende hond