Dag 2 - Praag city

Hallo lieve vriendjes,

Deze ochtend hadden we een veel rustigere nacht... 

Alleen hadden we iets belangrijks vergeten ... de donkermakers stonden nog open.

Iets na 6en werden we dan ook gewekt door het zonnetje.

Snel even een boompje zoeken en dan kropen we terug in bed om te genieten van het uitzicht.

Zalig gewoon ... en mmmmm al die lekkere beentjes die voorbij zwemmen.

Plots werden we bruut uit dromenland gehaald door die muziek die ons altijd wakker maakt. 

Het was dus tijd om echt op te staan en ons klaar te maken.

Bij mij gaat datveel sneller : likje hier, likje daar en we zijn helemaal klaar.

Sandra nam wat meer tijd, maar we zijn op verlof dus we klagen niet.

Snel naar het ontbijt... een beetje koffie, een beetje brood en een beetje boter en kaas.

Iets na achten diende we ons aan de receptie te melden om op de eerste uitstap te gaan. 

Oei we zijn onze oortjes vergeten... dan maar snel terug naar de cabine en terug.

Ik vroeg waar mijn oortjes waren en Sandra zei aan je hoofd..  ?!?!?

Bus 1 voor Frans- en Nederlandstaligen, Bus 2 voor Engels.

Maar als we dan toch op een bus moeten zitten, waarom krijgen we dan die blauw bakjes met oortjes mee?

En na enkele minuten op de bus zat Sandra te knikken en ik ... tja ... ik zat te schudden.

Wat een rare taaltje is dat nu?  Oké ik ben grote reiziger van de vele continenten maar zo dit begrijp ik niet : Twee woorden Frans, dan plots wat Duits en dan wat Nederlands. Sandra gaf me haar verlengstukken en plots werd alles duidelijk. Dat raar bakje waar we terug voor naar de cabine gingen gaf maar 1 stem weer en die sprak iets wat Nederlands leek.

Ik was heel aandachtig in het begin... maar de stem hypnotiseerde me en ik viel in slaap. Plots werd ik wakker gemaakt ... we waren aan het kasteel : de burcht van Praag.  Dit kasteel behoort bij de grootste kastelen van de wereld en is opgenomen in het Werelderfgoed (n.v.d.r. Unesco). Het is meer dan 1000 jaar oud en momenteel zetelt er de “technische” regering. 

Het is eigenlijk meer dan gewoon een kasteel hoor. Ze hadden immers  meerdere paleizen en grote tuinen met grote bomen. Daar wil ik wel eens pootje tegen opheffen.   We dienden door een Security check. Het binnenplein bekijken kost je niets, maar als je de verschillende attracties wil bezoeken moet je wel centjes geven : de Kathedraal, de kerk, het oude paleis en het gouden straatje. Het laatste is een smal straatje aan de binnenzijde van de vesting. Vroeger woonden hier de kasteelwachten en -bedienden ... nu vele souvenierwinkeltjes.

Iets na 12 waren we terug op de boot.. net op tijd voor een lekker drankje en voor de lunch. Na de lunch kregen we gelukkig een half uurtje omde oogjes toe te doen... Ik droomde van de beestjes en de boompjes die ik vandaag al zag.

Tegen half drie dienden we terug paraat te zijn voor de stadswandeling. We werden met de bus naar de andere kant van Praag gereden en dan wandelden we terug. Nu moet ik zeggen. Ilse als toergids deed het gisteren blijkbaar heel goed want we zagen bijna alles gisteren al. Dikke poot Ilse.

Terug aan boord genoten we op het terras van de aperitief en dan de douche in... zalige straaltjes op mijn kop en dan op het buikje.  Plots werd het water toegezet, ik had blijkbaar veel te lang genoten en nu was het Sandra haar beurt... Pffff.

Na het eten was er nog een folklorische  “technische” avond... Er was gechingenchangel, een dansje en nog wat gechingenchangel... nu dat was allemaal niet zo speciaal hoor.

Plots was het 10 u en was het hoogste tijd voor bed.  Tandjes poetsen.. SLAAAPWEL

SLOEFIE

Noot van de redactie: Sloefie had niet echt door dat hij in Tsjechie was, waar men Tsjechisch speekt en niet Technisch. 

Dag 1 - Kennismaking met een andere cruiseboot

Hallo beste bloglezers,

Hier is de opgewekte en steeds wakkere Sloefie.  Dit was vandaag wel wat moeilijk.

Het begon vandaag allemaal om 2u … ja ja je leest het goed 2u.

Sandra deed de lichten en spurtte naar het toilet.

Ik vond het wel heel extreem vroeg om op verlof te vertrekken, maar op verlof gaan is steeds een beetje afzien. Dus ik stond ook maar op.

Toen ik echter net mijn boompje had gezegend lag Sandra al terug in bed.

Ik begreep het helemaal niet en kroop snel terug dicht bij haar.

Een uurtje later was het echter weer van dat..

Spurt naar toilet en daarna terug in bed.

Oei oei.. mijn baasje is ziek dacht ik.

En we moeten net op verlof vertrekken.

Welk paardenmiddel moet ik nu weer uit mijn vacht toveren?

Iets voor 6 begon dan het leuke ochtendmuziekje te spelen.

Tijd voor op te staan en ons klaar te maken voor het verlof.

Maar er kwam geen beweging in Sandra.

“Allez baasje, opstaan… tijd voor verlof”

Met veel tegenzin stond ze op en maakte haar klaar.

Taxibroer en baasje stonden al klaar voor de rit.

En gelukkig was de bagage helemaal klaar want mijn ziek baasje was alweer verdwenen.

Net op tijd waren we in Vilvoorde

Daar zagen we wat bekende gezichten en dat stelde me wel gerust.

Baasje zal samen met mij wel verzorgd worden indien nodig.

Ik ging likjes geven aan Denise en Ilse want die ken ik al goed.

Oei.. er keek iemand heel boos .. Dirk het vriendje van Ilse ging mee en die leek me een vieze meneer.

Ik kroop dan maar snel terug op mijn plaatsje.

Eens in de luchthaven checkten we vol automatisch in.

Ik diende zelfs niet mijn hondenpaspoort te tonen.

De mevrouw van de bagage was in een machien gekropen dus dat was wel wat aanpassen.

Naar goede gewoonte gingen we naar de diamanten lounge voor ontbijt.

Ik mocht vleesje gaan halen maar Sandra nam slechts een glaasje water.

Aiaiai hopelijk komt dit wel snel goed.

Vlieger op…de cityjet nam ons mee naar Praag.

Snel onze bagage zoeken en de bus op voor een half uurtje rijden.

We stopten aan een rivier.

We mochten uitstappen maar wat we niet wouden meesleuren mocht op de bus blijven.

Ik heb mijn klak en sweatertje op de bus gelaten want het leek wel heel mooi weer.

Mijnheer de buschauffeur vertelde dat de bus ging blijven staan en dat de bagage veilig stond. Als we terug zouden zijn van de uitstap dienden we gewoond onze kleerkast op wielen te nemen en de de kade op te gaan naar de boot.

Ik als goede snuffelhond begon te zoeken waar de grote boot zich had weg gestoken.

Maar ik vond hem niet..

Toen vertelde mevrouw Ilse dat we geen grote boot hadden maar een rivierboot.

 “Een wat ?”

Een boot waarmee je op de rivier kan varen ..

En de onze was een beetje speciaal want hij werkt met wieltje achteraan heb ik begrepen.

We mochten hem wel nog niet gaan verkennen want het was nog te vroeg.

Dus.. we gingen eerst de stad in.

Die vieze meneer valt eigenlijk wel mee, want hij zorgde ervoor dat ik altijd het beste uitzicht had van heel de groep. Ilse zal hem waarschijnlijk verteld hebben dat ik ook een hele zware taak had op verlof… Zij begeleid de mensen, wijst ze de weg … En ik moet het verslag schrijven. Wij zijn dus als het ware het olijke duo, zij zei dat we compliment-tair waren.

In de Praagse stad hebben we vele verschillende synagogen gezien : een oude, een spaanse, een nieuwe, … ik wist helemaal niet dat er verschillen waren. Nadien zijn we op de ‘grote markt’ gekomen en daar kregen we plots wat honger en dorst. Ook mijn baasje voelde zich al wat beter  - ze was niet om de vijf minuten meer naar het boompje gelopen – en had een beetje honger gekregen.

Ilse vertelde ons dat  Tsjechië gekend was voor zijn bier en dus diende we dat eens te proberen he. Samen met enkele rare gevulden dingen (  n.v.d.r. Empanadas waren het Sloefie)  dronken we van naar onze smaak een slappe pils.

Nadien trokken we verder en mocht Sandra even de groep verlaten.

In Praag is er immers een HRC en ze had haar glaasjes nog niet.

Dus Ilse ging met de groep een beetje verder stappen, terwijl wij onze lange benen gebruikten om snel over en weer te geraken.

We staken een brug over met heeeel veeel sinten en kwamen we terug aan de bus.

We mochten niet meer instappen en enkel snel onze persoonlijke spullen nemen en de kleerkast. 

Ilse vertelde dat we met de Elbe Princess zouden varen, maar die vond ik nergens. Ik zag wel met mijn wolvenogen de Elbe Princess 2 liggen.  Ik begreep er niets van, maar niemand reageerde. Ik was een verstekeling dus ging al zeker niet vragen waarom er een 2 stond op de boot.

Aan boord kregen we een drankje en werden we naar de kamer gebracht.

Een moooie ruime kamer met groente tinten kregen we.

Ik kreeg mijn eigen bed, net naast dat van mijn baasje.

Jipie ik ga dus extra goed slapen.

Na een korte verfrissing en een drankje werd de bootjongens en -meisjes voorgesteld. Daar kregen we ook een hele moeilijk uitleg over de 1 en de 2 en kregen we we te horen dat het plan helemaal veranderd was. Het plan? Je kan toch alleen maar van boven naar beneden of van beneden maar boven varen. Hoe kan het plan dan verandert zijn ? Ik begreep er niets van. Maar deze keer kwam er reactie.

De mevrouw van de boot diende dus meer uitleg te geven : het was veel te droog geweest in Europa en daardoor waren de rivieren aan het uitdrogen. Het was blijkbaar zo erg dat de boot 1 niet tot hier meer geraakte en dat boot 2 hier niet meer weg geraakte . Met als gevolg gingen we met boot 2 tot aan een plaats varen waar er nog net genoeg water was… dienden we daar op een bus te stappen voor de uitstap en zouden we nadien naar boot 1 gaan om verder door te varen. 

PPFF veel te moeilijk voor mijn hondenoren. Ik had deze namiddag net mijn valiesje uitgepakt en nu zou ik het blijkbaar woensdag al terug moeten inpakken… Wat voor nen rare boot is dat nu zeg.

Na de lange uitleg mochten we naar het restaurant gaan voor ons avond menu. Aan boord werd blijkbaar met een vaste 3 gangen menu gewerkt en kreeg je die aan tafel opgediend. Nu weten jullie dat baasje niet zo graag dessert eet, en dus het een 2 gangen menu zou zijn. Ik bleef op de kamer zitten en genoot van de witte zwanen die me kwamen goede dag zeg zeggen. Toen baasje terug kwam, had ze niets mee voor mijn en aan haar smoelenbak te zien had ze precies toch nog een hongertje.. Het eten moet dus niet al te lekker zijn.  Is niet erg hé want morgen is het toch een nieuwe dag.

Terwijl Sandra zich klaar maakt voor een eerste nacht aan boord van een rivierboot, ben ik snel even aan de slag gegaan. Ik wil niet mee maken wat we in Rusland tegenkwamen. Gelukkig weet broer nog veel van toen, want ik zou het niet allemaal meer kunnen vertellen hoor.  Ik heb mijn lesje goed geleerd en ga dus elke dag flink mijn verslagje neerpoten.

Maar nu na meer dan 15.000 mensenstappen, nachtelijk avondturen en het achter de zwanen zitten ben ik wel heel moe.. dus ik hier nu maar stoppen

Tot morgen lezertjes van mij (en van mijn baasje)

Sloefie