Hallo beste
bloglezers,
Hier is de
opgewekte en steeds wakkere Sloefie. Dit
was vandaag wel wat moeilijk.
Het begon vandaag
allemaal om 2u … ja ja je leest het goed 2u.
Sandra deed de
lichten en spurtte naar het toilet.
Ik vond het wel
heel extreem vroeg om op verlof te vertrekken, maar op verlof gaan is steeds
een beetje afzien. Dus ik stond ook maar op.
Toen ik echter net
mijn boompje had gezegend lag Sandra al terug in bed.
Ik begreep het
helemaal niet en kroop snel terug dicht bij haar.
Een uurtje later
was het echter weer van dat..
Spurt naar toilet
en daarna terug in bed.
Oei oei.. mijn
baasje is ziek dacht ik.
En we moeten net
op verlof vertrekken.
Welk paardenmiddel
moet ik nu weer uit mijn vacht toveren?
Iets voor 6 begon
dan het leuke ochtendmuziekje te spelen.
Tijd voor op te
staan en ons klaar te maken voor het verlof.
Maar er kwam geen
beweging in Sandra.
“Allez baasje,
opstaan… tijd voor verlof”
Met veel tegenzin
stond ze op en maakte haar klaar.
Taxibroer en
baasje stonden al klaar voor de rit.
En gelukkig was
de bagage helemaal klaar want mijn ziek baasje was alweer verdwenen.
Net op tijd waren
we in Vilvoorde
Daar zagen we wat
bekende gezichten en dat stelde me wel gerust.
Baasje zal samen
met mij wel verzorgd worden indien nodig.
Ik ging likjes
geven aan Denise en Ilse want die ken ik al goed.
Oei.. er keek
iemand heel boos .. Dirk het vriendje van Ilse ging mee en die leek me een
vieze meneer.
Ik kroop dan maar
snel terug op mijn plaatsje.
Eens in de
luchthaven checkten we vol automatisch in.
Ik diende zelfs
niet mijn hondenpaspoort te tonen.
De mevrouw van de
bagage was in een machien gekropen dus dat was wel wat aanpassen.
Naar goede
gewoonte gingen we naar de diamanten lounge voor ontbijt.
Ik mocht vleesje
gaan halen maar Sandra nam slechts een glaasje water.
Aiaiai hopelijk
komt dit wel snel goed.
Vlieger op…de
cityjet nam ons mee naar Praag.
Snel onze bagage
zoeken en de bus op voor een half uurtje rijden.
We stopten aan een
rivier.
We mochten
uitstappen maar wat we niet wouden meesleuren mocht op de bus blijven.
Ik heb mijn klak
en sweatertje op de bus gelaten want het leek wel heel mooi weer.
Mijnheer de
buschauffeur vertelde dat de bus ging blijven staan en dat de bagage veilig
stond. Als we terug zouden zijn van de uitstap dienden we gewoond onze
kleerkast op wielen te nemen en de de kade op te gaan naar de boot.
Ik als goede
snuffelhond begon te zoeken waar de grote boot zich had weg gestoken.
Maar ik vond hem
niet..
Toen vertelde
mevrouw Ilse dat we geen grote boot hadden maar een rivierboot.
“Een wat ?”
Een boot waarmee
je op de rivier kan varen ..
En de onze was
een beetje speciaal want hij werkt met wieltje achteraan heb ik begrepen.
We mochten hem
wel nog niet gaan verkennen want het was nog te vroeg.
Dus.. we gingen
eerst de stad in.
Die vieze meneer
valt eigenlijk wel mee, want hij zorgde ervoor dat ik altijd het beste uitzicht
had van heel de groep. Ilse zal hem waarschijnlijk verteld hebben dat ik ook een
hele zware taak had op verlof… Zij begeleid de mensen, wijst ze de weg … En ik
moet het verslag schrijven. Wij zijn dus als het ware het olijke duo, zij zei
dat we compliment-tair waren.
In de Praagse
stad hebben we vele verschillende synagogen gezien : een oude, een spaanse, een
nieuwe, … ik wist helemaal niet dat er verschillen waren. Nadien zijn we op de ‘grote
markt’ gekomen en daar kregen we plots wat honger en dorst. Ook mijn baasje
voelde zich al wat beter - ze was niet
om de vijf minuten meer naar het boompje gelopen – en had een beetje honger
gekregen.
Ilse vertelde ons
dat Tsjechië gekend was voor zijn bier
en dus diende we dat eens te proberen he. Samen met enkele rare gevulden dingen
( n.v.d.r. Empanadas waren het
Sloefie) dronken we van naar onze smaak
een slappe pils.
Nadien trokken we
verder en mocht Sandra even de groep verlaten.
In Praag is er
immers een HRC en ze had haar glaasjes nog niet.
Dus Ilse ging met
de groep een beetje verder stappen, terwijl wij onze lange benen gebruikten om
snel over en weer te geraken.
We staken een
brug over met heeeel veeel sinten en kwamen we terug aan de bus.
We mochten niet
meer instappen en enkel snel onze persoonlijke spullen nemen en de
kleerkast.
Ilse vertelde dat
we met de Elbe Princess zouden varen, maar die vond ik nergens. Ik zag wel met
mijn wolvenogen de Elbe Princess 2 liggen.
Ik begreep er niets van, maar niemand reageerde. Ik was een verstekeling
dus ging al zeker niet vragen waarom er een 2 stond op de boot.
Aan boord kregen
we een drankje en werden we naar de kamer gebracht.
Een moooie ruime
kamer met groente tinten kregen we.
Ik kreeg mijn
eigen bed, net naast dat van mijn baasje.
Jipie ik ga dus
extra goed slapen.
Na een korte
verfrissing en een drankje werd de bootjongens en -meisjes voorgesteld. Daar
kregen we ook een hele moeilijk uitleg over de 1 en de 2 en kregen we we te
horen dat het plan helemaal veranderd was. Het plan? Je kan toch alleen maar
van boven naar beneden of van beneden maar boven varen. Hoe kan het plan dan
verandert zijn ? Ik begreep er niets van. Maar deze keer kwam er reactie.
De mevrouw van de
boot diende dus meer uitleg te geven : het was veel te droog geweest in Europa
en daardoor waren de rivieren aan het uitdrogen. Het was blijkbaar zo erg dat
de boot 1 niet tot hier meer geraakte en dat boot 2 hier niet meer weg geraakte
. Met als gevolg gingen we met boot 2 tot aan een plaats varen waar er nog net
genoeg water was… dienden we daar op een bus te stappen voor de uitstap en
zouden we nadien naar boot 1 gaan om verder door te varen.
PPFF veel te
moeilijk voor mijn hondenoren. Ik had deze namiddag net mijn valiesje uitgepakt
en nu zou ik het blijkbaar woensdag al terug moeten inpakken… Wat voor nen rare
boot is dat nu zeg.
Na de lange
uitleg mochten we naar het restaurant gaan voor ons avond menu. Aan boord werd
blijkbaar met een vaste 3 gangen menu gewerkt en kreeg je die aan tafel
opgediend. Nu weten jullie dat baasje niet zo graag dessert eet, en dus het een
2 gangen menu zou zijn. Ik bleef op de kamer zitten en genoot van de witte
zwanen die me kwamen goede dag zeg zeggen. Toen baasje terug kwam, had ze niets
mee voor mijn en aan haar smoelenbak te zien had ze precies toch nog een
hongertje.. Het eten moet dus niet al te lekker zijn. Is niet erg hé want morgen is het toch een
nieuwe dag.
Terwijl Sandra zich klaar maakt voor een eerste nacht aan boord van een rivierboot, ben ik
snel even aan de slag gegaan. Ik wil niet mee maken wat we in Rusland tegenkwamen.
Gelukkig weet broer nog veel van toen, want ik zou het niet allemaal meer
kunnen vertellen hoor. Ik heb mijn lesje
goed geleerd en ga dus elke dag flink mijn verslagje neerpoten.
Maar nu na meer
dan 15.000 mensenstappen, nachtelijk avondturen en het achter de zwanen zitten
ben ik wel heel moe.. dus ik hier nu maar stoppen
Tot morgen
lezertjes van mij (en van mijn baasje)
Sloefie
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten