Woef Lieve
Lezertjes,
Mijn
baasjes hadden gisterenavond net voor het slapengaan nog een kaart buiten
gehangen. Om 8u stipt werd er op de deur geklopt en daar stond een van de
mannetjes met een plateau met fruit, omelet, toast, fruitsap en melk. Tegen
8u45 lieten ze me achter want in de voormiddag mochten er geen hondjes of
zakken mee. Enkel de kodak mocht mee. Waarom? Wel Steven en Sandra hadden een
helikopter uitstap geboekt.
Tegen 9u
werden ze met zo’n 10 anderen opgepikt. Vooraleer ze naar de luchthaven
gebracht werden, dienden ze eerst op een weegschaal te gaan staan, om de
helikopter optimaal en evenwichtig te laden. Toen ze uit de ‘terminal’ kwamen
zagen ze plots dat een zusterschip ook in de haven lag: de Volendam. (Dat schip
deed een toertje naar de Fiji eilanden, Hawaï en enkele Polynesische eilanden).
Enkele van de reizigers van de Volendam gingen ook mee voor een
helikoptervluchtje. Eens op de luchthaven kregen ze de veiligheidsinstructies
getoond en kregen ze te horen waren ze moesten zitten. Steven werd achteraan
aan het venster gezet, Sandra mocht achteraan in het midden zitten. Wie er nu
eigenlijk het beste zat van de twee kemphanen zullen we niet echt weten...
Eens in de
lucht vlogen ze naar de Kilauea vulkaan welke nog steeds actief is. Mijn
baasjes hadden geluk want de vulkaan had er zin in. Ze kregen immers te zien
hoe lavastromen nog steeds ontstonden en hoe ze dingen op hun pad vernietigden.
De piloot vertelden hen over een groots nieuwbouwproject van zo’n 1400 huizen die
normaal op deze uitgedoofde – dacht men – vulkaan zouden gebouwd worden. Er
waren zo’n 40 huizen klaar toen de vulkaan plots wakker werd. Bij de eerste
uitbarstingen werd het grootste deel van het gebied afgebrand. Na meer dan 20
jaar continue lavastromen is dan enkele weken geleden het laatste huis – lot 42
– eindelijk door de lava opgepeuzeld. Het enige wat er nu nog zichtbaar overblijft
van dat alles was een waterput en een stukje dak van het huis. Na de vulkaan
van alle kanten bekeken te hebben, vloog de piloot nog langs enkele mooie
watervallen en zette dan zijn heli terug veilig aan de grond. Wanneer alle
toeristen veilig terug waren, werd de groep terug naar de boten gebracht.
Op de boot
terug kwamen ze mij eerst oppikken voor we allen samen iets gingen eten. Op het
Lido dek aten we wat Mexicaans en genoten van het mooie weer. Spijtig genoeg
diende ze zich wel te haasten want tegen 1u15 dienden ze al terug op de pier te
staan voor het volgende avontuur. Deze keer waren we met zo’n 14 mensen om naar
volgens het boekje “spectaculaire” watervallen te gaan kijken. De eerste
waterval, de Akaka waterval, lag op een uurtje rijden. Ze is driemaal zo hoog
als Niagara Falls, maar veel minder breed. De andere 2 watervallen zullen
misschien in het voorjaar mooi zijn, maar nu waren ze niet echt spectaculair.
Na de
rondleiding kwamen we terug op de boot, namen een verfrissende douche en gingen
dan naar Canaletto. In dit Italiaans geïnspireerd restaurants hadden ze
gereserveerd om eens iets anders te eten. Maar het was duidelijk een
ontgoocheling, want zo super Italiaans was het niet. Misschien wel goed dat ik
er bij was... Ik heb me in tegenstelling tot hen, wel goed geamuseerd hoor. De
boys brachten een nieuw vriendje mee uit de badkamer. Eens zij terug waren van
hun dinertje hebben we allen nog wat tv gekeken.
Nu dat ik
deze blog geschreven heb, ga ik als eerste mijn bedje in... Ik zie wel wanneer
de baasjes komen slapen...
Woef wif
Lieve Lezers
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten