Woef waf
Lieve Lezertjes.
Vandaag zou
ik eigenlijk in 1 paragraaf kunnen samen vatten: Sandra was in haar super
ambetante en dat terwijl de zon uiteindelijk kwam piepen. Waarom? Wel dat zal
je wel begrijpen na het lezen van het eerste deel van de blog.
Deze
ochtend waren mijn baasjes iets later op dan anders... Het was wel 7u toen ze
voor het eerst teken van leven gaven. Ik had terwijl al wat naar de zee zitten
staren hopend daar toch wat beter weer te zien. Maar tevergeefs... Ik zag enkel
wolken en donderwolken. Ik heb maar heel wijselijk gezwegen, want ik wou hen
niet ontgoochelen ... Ze hoopten immers al dagen op mooi weer.
Tijdens het
ontbijt was Sandra enorm stil, we durfden bijna niet te vragen. Misschien had
ze wel last van afkickverschijnselen van koffie en daarom zijn Steven, Sandra
en ik snel achter een portie café latte gegaan. Eens op de kamer terug, en
nadat we ons allemaal gedoucht hadden, vroeg Sandra plots “Steven, heb jij
netwerk op je GSM? Ik heb sinds deze ochtend niets meer en ik heb ook opgemerkt
dat de pc van het internetcafés (waar we onze koffie oppikten) ook geen
internet hadden.“ Steven keek even naar zijn GSM en schudde zijn hoofd. Sandra
zei dat misschien een tijdelijk foutje was en zat wat te kniezepoten. Na enkele
knuffeltjes en likjes van mij heeft ze haar badpak dan maar aangedaan en zijn
mijn baasjes naar die warmwaterbronnen gegaan. Zonder mij.
Iets na de
middag kwam Steven mij oppikken en mocht ik mee gaan lunchen... JIPIE... We
zaten nog maar net neer of plots kwam er heel luid draaiend lawaai. Het dak van
het lido-dek werd opengereden. Ook al was het tamelijk fris, de zon kwam binnen
piepen tot in het zwembad. Zou dit nu werkelijkheid worden: zouden we nu een
beetje zon (en warmte) beginnen krijgen? Omdat te vieren vonden mijn baasjes
dat ze eens een pintje bier mochten drinken en waarom klein als het groot ook kan:
een emmer met 5 Corona’s werd besteld ( 4 voor hen en 1 voor mij... want meer
kan ik niet verdragen dan word ik hyperactief). Uiteindelijk dronken we allen
maar 1 biertje en namen we de 2 overblijvende mee naar de kamer.
Sandra wou
immers terug naar de kamer –officieel om te kijken of de zon al op het terras
zat (neen), in werkelijkheid om te checken of er al internet was (neen).
Uiteindelijk hebben ze nog een uurtje of zo naar de tv zitten staren. Sandra
heeft dan maar met een teut van hier tot in Honolulu wat zitten kruisjes naaien.
Na een
uurtje was de zon ver genoeg op het terras gekomen om een stapje buiten te
proberen zetten. Steven en ik trokken onze stoute schoenen aan en probeerden de
temperatuur buiten. Niet slecht. Op een hip en een wip zaten we knus buiten in
het zonnetje. En Sandra was nu toch een beetje content want zij zat eindelijk
in de lekkere, warme zon. Zelfs een gebroken kruisjesnaald kon de pret niet
bederven. Ik genoot ook van de lekkere zon. Ik heb nog wat geslapen. Tiens, zou
ik in een vorig leven een katje geweest zijn?
Na een
extra douchke om het smeersel weg te wassen zijn mijn baasjes terug naar de
‘main dining’ gaan eten: een cheese soepje en een kip a laua voor Sandra; een
carpaccio en een steak voor Steven. Beide waren een beetje ontgoocheld want de
keuken had de vorige dagen beter zijn best gedaan. En Sandra bleef treuren...
want nog steeds geen netwerk.
Rond een
uur of op half negen, keek Sandra eerder uitgewoonte dan iets anders op haar
gsm en zag plots dat er netwerk was. Moet maar juist terug gekomen zijn, want
de sms’en stroomden binnen. Plots had ze 5 sms’en in haar inbox en je moest
haar gezicht gezien hebben. Het leek of de zon plots hard aan het schijnen was.
Er zat ook een mms bij van haar vader, maar die kreeg ze niet open ... dus wat
hij haar stuurde weet ze nog steeds niet... Bij deze een persoonlijk noot voor
Vikske: Stuur jij die foto eens per email. Ze is nieuwsgierig en nu gaat ze
blijven woefen over de mms)
Steven
heeft nog wat foto’s zitten nemen van het heelal en dan is hij zijn pyjama gaan
aan doen en in zijn bed gekropen. Voor de eerste keer op de boot lag Steven dus
vroeger in bed dan Sandra. Sandra en Bibi hebben dan ook maar hun pyjama aan
gedaan. (noot van de nalezer: het geheugen van Sloef is af en toe een beetje
kort)
Slaapwel
Sloefie de
hond
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten