Dag 5 - De zoektocht gaat verder...

Dag mijn lieve mensenvriendjes,

Ja, … die hond mag het weer uitleggen hoor ik jullie al zeggen. Maar ik vind het best wel leuk hoor om een verslag te schrijven van wat mijn baasjes en ik allemaal uitspookten.

Vandaag hebben mijn baasjes heel wat langer geslapen dan de andere dagen. Het was al na acht uur vooraleer Sandra als eerste de ogen opende en de dag in gang trok. Het eerste wat we dienden te doen is natuurlijk een boompje zoeken voor de kleine behoefte… Hier weet ik immers mijn weg niet zo goed, dus ik moet altijd wachten tot een van de baasjes meegaat.

Na het ontbijt (een omelet en een spiegeloog) hebben ze me nog even vertroeteld. Nadien hebben ze beide hun zwemkledij aangedaan om terug in het waterpark te gaan spelen. Zoals gisteren mocht ik weer niet mee, maar vond dat niet erg hoor... want dit gaf me de tijd om de boys te bedanken voor het lieve handdoekmonster. 'Kan al bijna niet wachten tot vanavond.

Sandra had een massage van hoofd-nek-schouders voorzien voor haar, dus die zou zeer ontstrest terugkomen van het waterfestijn. Mijn baasjes bleven lang weg en ik was een beetje ongerust. Misschien waren ze mij wel vergeten L Uiteindelijk ging de deur dan toch open. Het was na 2u en mijn baasjes hadden blijkbaar al wat gegeten. Voor mij hadden ze een lekker Sprite Zero mee want ik had nog niets te drinken gekregen sinds deze ochtend.

Eens op de kamer hebben ze hun normale kledij terug aan gedaan en hebben ze zich elk bezig gehouden met iets anders: Steven loste wat Sudoku’s op, kopieerde alle foto’s van de kaartjes en las nog wat verder in zijn boek. Sandra is met kruisjes in verschillende kleuren een hondje aan het maken. Enkel als het af is mag ik het aan jullie laten zien, maar ik mag jullie wel al verklappen het gaat mooi zijn J (Wie van jullie had gedacht dat Sandra een naaistertje is … ?)

Tegen 5u kreeg Sandra terug wat dorst en zijn ze een aperitief gaan drinken. Vanavond was het ‘formal night’ en dat betekende dat je dus piekfijn gekleed moet zijn om het restaurant binnen te mogen. Ik had mijn smoking al aangedaan, maar ze besloten om niet te veel aan de chichi mee te doen. Dus, ze gingen naar het Lido dek om te eten en daar was enorm veel volk. En weet je waarom? Wel veel van die chichi-meneren en madammen wilden naar het mooie restaurant gaan, maar moesten dan wel een uurtje wachten om te eten. En dat wouden die mensen dan ook weer niet doen, dus die kwamen in hun sjieke kledij bij het normale gepeupel eten. Steven had een spaghetti bolognese en een taartje zonder suikers; Sandra hield het bij een stukje kip met 2 soorten frietjes. Ik had nog nooit van die rode frietjes gegeten en mocht dus even proeven: die zoete aardappelen frit was lekker, maar geef mij toch maar de frietjes van Den Dries.

Mijn baasjes zijn nu nog wat tv aan het kijken, terwijl ik met mijn pootjes op het klavier tokkel.

Tiens, de film van gisteravond op TNT loopt vandaag terug. Nog altijd die domme toeristen in Vegas.  Het gaat blijkbaar verder waar we gisteren gestopt waren met kijken.. Ah! Vegas, wanneer ik daar eens mag over bloggen.

Maar ik ben eigenlijk wel een beetje moe geworden van zoveel schrijven. Dus ga ik nu stoppen met te vertellen en ga nu nog wat rond snuffelen… En ik moet nog altijd het handdoekmonster van vanavond vinden.

Slaapwel lieve mensenvriendjes

Waf waf