Vandaag was niet echt een typische verlofdag. De titel zegt al veel in feite.
Oorspronkelijk gingen we vandaag om 6 uur – ja ja – opstaan. Om dan na een frisse douche en een snel ontbijt ter vertrekken naar de lobby van het hotel. Daar zou een busje ons oppikken om met de fiets de vulkaan van gisteren af te rijden. Dat is lekker niet vermoeiend want er zijn alleen maar stukken bergaf.
Maar het mocht niet zijn. Gisteren kregen we namelijk een telefoontje dat we niet mee konden want de rit was afgelast. Snif. We mochten wel mee om 3 uur ’s morgens voor de zonsondergang maar ja, dat hadden we al gedaan.
Plan B was om naar de noordwest kant van het eiland te rijden maar vannacht had het heel hard geregend en bijna 60 kilometer van de baan was heel smal en gemakkelijk versperd door vliegende stenen. Plan B was dus geen goed idee voor de laatste dag op het eiland.
Dus voor vandaag was het plan D. En dat begon met wassen en plassen ... en drogen en strijken.
Dat is natuurlijk niets voor een waakhond zoals ik. In plaats daarvan ging ik stoer op de terrastafel zitten en probeerde alle rondhuppelende vogels schrik aan te jagen – het was toch Halloween. Maar ze zijn hier blijkbaar wel het een en het ander gewoon. Ze reageerden gewoon niet op mijn geblaf. Pff. Verwende vogels.
Na een tijdje was het wassen en strijken dan toch gedaan. Het zonnetje was er intussen ook doorgekomen en dus kozen we er voor om nog wat te zonnen aan ons zwembad.
Rond een uur of twee zijn we dan toch naar Lahaina vertrokken. We gingen nog eens een bezoek brengen aan een TexMex en nog wat fotookes trekken van het stadje en vooral van de grote boom want dat waren jullie twee jaar geleden wel vergeten he.
Na een vijftal minuten rondrijden vonden we dan toch een parkeerplaats waar we 3 uur gratis tuut mochten achterlaten. Dat is zo al niet makkelijk maar vandaag helemaal moeilijk want de Front Street moest leeg zijn om 3 uur voor een parade? Oei. Waarom zou dat zijn? Het is toch nog geen carnaval?
Nu tuut en Minneke veilig geparkeerd waren, gingen we eerst een paar kleine musea bezoeken. En binnen was het ook wat koeler dan buiten. Pff. Want het was wel warm hoor, nu dat alle wolken verder over zee getrokken waren.
Zo leerde ik wat bij over de eerste mensen die hier kwamen – van de Markiezen Eilanden. Dat ze heel verbonden waren met de natuur. Dat ze heel veel vochten. En dat zoals overal koningen en priesters het mooie leven hadden en de gewone duts al het werk mocht doen. Totdat de blanken kwamen en alles een beetje veel om zeep hielpen. Tja.
Daarna liepen we wat langs Front Street. Overal winkeltjes om toeristen te vangen met allerlei prutsen. Soms kunst. Soms Kunst. (tussen haakjes, Sandra, die klerenwinkel was er niet meer).
En zo kwamen we, heel toevallig, aan ons TexMex cafeetje. En we bestelden onze gewone eterij. Ik kreeg de IJsthee en Steven de Pepsi Light, voor een keer met ijs want het was warm. En of dat gesmaakt heeft. Het was daarna wel wat moeilijker om op mijn pootjes te blijven staan. Op een bepaald moment dacht ik er acht te hebben maar dat was omdat ik me mistelde.
We waren ook nog net op tijd om nog onze shooters te kopen in de winkel, want die ging extra vroeg dicht...
Voor de Halloween parade die hier aan de deur ging beginnen. Dus snel onze ijsthee en cola opgedronken en naar buiten om wat te gaan filmen. Om eerlijk te zijn, veel geblaat maar weinig wol. Er was een politicus die wou herkozen worden, twee wagens van de brandweer die hun sirene eens mochten opzetten, wat oude auto’s gesponsord door de Rotary Club en de band van de lokale school. Daarvoor zoveel lawaai?
De parade was om de mensen naar de kade te brengen waar een competitie was voor het mooiste griezelwezen van de stad. Er ware toch veel griezels die tussen het publiek liepen?
Ja. Dat is waar. Maar ik had geen schrik van die griezels hoor. Die maakten teveel plezier om echt te zijn. Moesten het nu scouts geweest zijn, dan wel. Allez toch volgens de nieuwste Vlaamse Filmkes.
Zo tegen 7 uur waren we terug in het hotel. Nog een avondje tv kijken en ondertussen de laatste dingen in de valies stoppen. Morgen was het terug op om 6. Gingen we voor de laatste keer langs de kust van Maui rijden. We zijn over halfweg.
Tot morgen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten