Dag 16 – Eiland nummer 4

Vanmorgen was het weer eens vroeg opstaan. Er wachtte alweer een vliegtuig op ons. Pff. Dat begint stilaan toch in mijn botten te kruipen hoor. Pakken en verhuizen. Pff.

Op Maui zaten we trouwens niet op 5 minuten van het vliegveld. Bijna elke dag zijn we langs de kust van West-Maui naar centraal- of Oost-Maui gereden en vanmorgen is het de laatste keer voor deze keer. Snif. We zitten trouwens in de ochtendfile. Niet zo erg als in Brussel hoor.

En onze tuut heeft ook nog eens dorst. Die moet sowieso zijn tankje terug vol krijgen. Dat doen we trouwens net buiten het vliegveld omdat we daar dachten de goedkoopste stations te vinden. Nou, nou. Maui is een stuk duurder dan Big Island.

Uiteindelijk waren we om 7 uur bij Alamo terug, het autoverhuurbedrijf. Minneke moest nog weggestopt worden in de valies en dan konden we direct op het busje naar de luchthaven. We hadden in feite ook kunnen wandelen want het was nog geen 500 meter maar dit was veiliger naar het schijnt.

Bij Hawaiian moeten we alweer bij een robot inchecken. En de security check is alweer anders dan de vorige luchthavens. Maar ik geraakte toch alweer door de inspectie. Wel maar op het nippertje want de rugzak is zeker vier keer terug door de machine gegaan. Na de controle zag ik er waarschijnlijk stralend uit van al die straling.

Als beloning kreeg ik dan een lekker melkske bij Mevrouw S*b*. Dat smaakte. En je wordt er ook wakker van. Eindelijk was het was al bijna 8 uur.

Na het melkje was het tijd om te wachten op het vliegtuig. IN het begin leek het of we alleen op het vliegtuig zouden zitten. Maar toen het tijd was om aan boord te gaan ... Mannekes, wat een hoop volk stond daar aan te schuiven. Ik kon mijn extra plaatsje aan boord wel vergeten. Snif.

Over de vlucht was niet veel te vertellen. Ik zat in de valies en kon dus niets zien. Snif.

En na een klein uurtje stonden we alweer aan de grond. Het was lekker warm in Lihue, Kauai. Het oudste, bewoonde eiland van Hawaii. Het was wel wat wachten op de valiezen. Die waren precies met de boot gekomen i.p.v. met het vliegtuig.

Enfin, niet gezaagd, na een tijdje was de valies er en de vier wieltjes waren er nog altijd aan. Jipie. We konden een nieuwe tuut gaan zoeken. Het Alamo busje was net weg dus we moesten nog wat langer wachten. Voor het eerst stonden we echt in de file voor tuut. Het was hier dus nog meer een toeristeneiland dan Maui. Oei.

Na een tijdje hadden we dan toch onze sleuteltjes vast. Het werd een Koreaan. Een Hyundai. Alhoewel de Chevy was ook in feite een Koreaan. Maar we gaan niet moeilijk doen. Wel grappig: op de reservatie staat Toyota Corolla of gelijkwaardig. En wat zie je niet op de parking staan? Juist. Een Toyota Corolla.

Na de tuut gingen we eerst wat winkelen. In blijkbaar de grootste shopping mall buiten Honolulu. Het is niet dat we graag gaan shoppen maar we wilden ook niet te vroeg in het hotel zijn, want dan was de kamer waarschijnlijk nog niet klaar.

Enfin, na een natje en een droogje en wat winkeltjes zijn we dan toch maar doorgereden naar het hotel. Dat was maar een 10 mijl ver. Wel raar. Waar we reden was alles afgezet met verkeerskegels alsof de ronde van Frankrijk hier ging passeren. Later hoorden we dat ze dat elke dag doen om de file van de oostkust richting Lihue te verminderen door tijdelijk twee rijvakken in de ochtend richting stad en dan 2 rijvakken in de avond richting kust. Maar het was wel raar en de chauffeur moest extra goed opletten.

Het hotel was heel groot. Alles afgewerkt met zwaar donker hout. Ha. Daar kon ik eens mijn pootje tegen opheffen zie. Wanneer niemand kijkt natuurlijk.

Nadat we de kamer geïnspecteerd hadden zijn we op ons gemakje nog naar het zeetje geweest een beetje verderop en we hebben wat genoten van de zon en vooral van de wind.

En dan was het tijd om te bloggen. En wat te zappen.

Tot Morgen Allemaal.