Dag 17 – In een vliegmachien

Dag allemaal.

Dag 2 op Kauai. De begon in feite al gisteren met – alweer – een telefoontje van een reisorganisator. Ai. Toch niet afgesteld? Neen. Uitgesteld.

Vandaag gaan we de lucht in met een grote koffiemolen. Jipie. Dat heb ik nog niet gedaan.

Maar eerst de belangrijke dingen. Het ontbijt. Ik ging dadelijk al eens snuffelen of er wafels te versieren waren? Neen. Er was wel een rare soort toast, precies gebakken in eiwit. Brr. Geen wafels. Maar er waren wel worstjes en spek. Veel spek. Mmm. En er was ook omelet. Mmm. Spijtig van de wafels.

Allez we moesten wel niet te veel zitten babbelen want om kwart voor acht moesten we wel klaar zijn voor het busje.

En dat was er stipt op tijd. Een goed begin dus. De madam aan het stuur was wel een babbelkont. De rit was maar vijftien minuten maar ze heeft geen moment stilgestaan, niet haar busje en niet haar mond. Hihi. En dan wist ze alleens nog niet dat ik ook meeging aan boord.

Eens binnen in het bureautje van de vliegenier een mogelijk ernstig moment ... de weegschaal en het verdikt was ... 184 pond. He waarom geen kilogram. Maar steven moest dus in het midden zitten. De rugzak moest in het kantoor blijven, dus ben ik maar stilletjes in een van de zakken van de broek gekropen. Dit wou ik in geen geval missen.

Eerst krijgen we nog een uitleg over het vliegen, we krijgen een zwemzakje voor het geval we in het water vallen, en we krijgen een nummer van instappen.

En dan zijn we weg naar het vliegveld. Brr. Ik was niet bang hoor. Ik wist alleen niet wat te verwachten. Na een paar minuten draaiden we dan een veld op met een vijftal rare grasmachines. Het maaimes is boven het grasmachien in plaats van eronder. Raar. Ah, dat zijn dus helikopters.

Na nog een debriefing zijn we klaar om in te stappen. Wij zijn nummer 3. Hopelijk kan ik iets zien. Na een paar minuutjes begon dat machien te gillen en te beven. Heeft het een kat gezien? Neen. De maaier bovenop het dak begint te draaien. Dat is normaal blijkbaar. En dan hingen we in de lucht. Zo maar floep. Geen aanloop of zo. Oh. Tof.

We begonnen dadelijk met oorlogsmuziek of zoiets. Raiders of the Lost Ark blijkbaar. Want dat was gedeeltelijk hier opgenomen. Het was blijkbaar wel niet zo gemakkelijk vliegen want er waren veel wolken en nogal wat regen. Maar zo kregen we wel een aantal mooie watervallen te zien die je normaliter niet ziet. Af en toe werden we ook goed door elkaar geschud. Dat was wanneer we van een vallei in de volgende vlogen.

In het tweede stuk was het nog moeilijker vliegen want er was alweer meer regen en van de toren moesten we terugkomen want er kwamen ook nog windstoten. Maar dan verbeterde het weer beter en konden we toch nog een laatste mooie waterval zien.

Het landen was ook een beetje moeilijk want de wind blies ons altijd terug weg van de parking. Maar eindelijk stonden we dan toch stil. En omdat er toch niet dadelijk terug gevlogen mocht worden, was er ook nog een fotoke met mij en dat vliegend koffiemachien.

Nadat we teruggebracht waren in het hotel, hebben we samen besloten om de twee watervallen dichtbij te bezoeken eens het weer wat beter was. En dus tegen de middag waren we met de nieuwe tuut op stap.

Na de watervallen gingen we ook nog eens tot op het strand waar toch weer grote golven aankwamen. Allez toch voor mij. Voor echte Hawaïanen was dit maar klein grut blijkbaar.


Dat was onze zondag.

Tot morgen.