D8 - Grand Cayman

Hello lieve Belgen en natuurlijk lieve niet-Belgen,

Vandaag stond de wekker wel heel vroeg en ook vandaag werd er veel te vroeg op de deur geklopt. Maar we zullen het positief beschouwen, we zouden ons zeker niet overslapen 

Voor 8u diende we klaar te zitten in het theater want dat was het beginpunt van de volgende daguitstap. Vandaag waren we niet  gedokt en dat betekende dus dat we met de kleine bootjes naar de kade dienden gebracht te worden. Allez zo ging het toch altijd bij de vorige boten, maar hier dus niet. Hier werden extra grote boten die tot 300 mensen tegelijk konden vervoeren gebruikt. “Eigenlijk wel begrijpbaar hé Sloefie, als je weet dat er meer dan 4000 man op de boot zit” vertelde Sandra. We zochten ons een goed plaatsje uit en genoten van het uitzicht.

Eens aan land was het toch ene beetje raar hoor. We dienden onder de gele tent te gaan staan en we zijn daar wel een uur blijven staan. En dan begon iedereen plots te wandelen: de ene ging naar links, de andere naar rechts… Gelukkig had Sandra goed opgelet en werden we veilig naar het busje gebracht. Oeps.. we zijn met 36 en een baby en het busje kan maar 30 personen vervoeren… Tja, dan zullen we de andere bij andere bussen bijduwen. Sandra zat in zo’n bijbus maar ook al waren we later vertrokken we waren wel als eerste in de ‘club’. Daar kregen we de uitleg dat we eerst gingen sporten, daarna pas rusten. We dienden de rugzak, de kledij en sandalen in een grote houten doos te steken welke dan vast ging. Enkel de camera’s (die nat mochten worden) en IK mochten mee. Aja, ik had nog een extra veilig zakje waar ik alles kon zien en toch niet kon in nat worden. JIPIE


Daar Sandra alleen was, ging iemand van het personeel met haar mee. Een oude versleten meneer die probeerde Engels te praatte, maar waarvan we niet veel begrepen.  We stapten in onze kajak en weg waren we ... we dienden immers de groep te leidden tot aan het strand waar we gingen snorkelen.  We hadden wel duidelijk wat snelheid want alle anderen volgden op grote afstand. Eens aan het strand aangekomen sprong die mijnheer uit de boot en trok ons op het droge..  Daar dienden we dan te wachten op de anderen. Eens iedereen er was konden we onze flippers aan doen en kregen we ook ons masker. Jipie, ik ga mee naar de visjes kijken. Eten geven kon ik niet doen want dan diende ik mijn veilige cocon te verlaten en dat zag ik nu echt niet zitten.


Na een halfuurtje zwommen we terug naar de kajak om zo de weg terug te varen. Eens we daar waren mochten we ons snel wat afspoelen, we kregen onze spullen terug en we konden gaan rusten : iedereen mocht zich een strandstoel uitzoeken en daar lekker een uurtje gaan op slapen. Niet veel later kwam een lieve dame ons een rumcocktail brengen en konden we dan genieten van het strand. Natuurlijk niet te lang want we dienden te zorgen dat we terug naar onze grote boot geraakten.

De terugweg ging snel en zonder problemen. Sandra had al besloten wat we gingen doen.. alsof het een verrassing was : snel naar de kajuit, andere zak (met de leesboek) oppikken en naar het dek gaan slapen. De obers hebben ons onze dagelijks drankjes gebracht: een cola light zonder ijs en een LIIT. Rara, voor wie is wat :P 

Sandra is even over en weer naar de kajuit gelopen om de GoPro op te zetten om zo ook van deze stad afscheid te nemen in stijl.  Nu dat alles onder controle was en onze boek juist uitgelezen was, konden we een tukje doen

Tegen 18u maakten we ons klaar om in het steakrestaurant Cagneys te gaan eten. We namen daar een patatsoep en een New York Strip. Maar ik denk dat Sandra niet te veel honger had, want ik heb heel veel van de steak mogen opeten : perfect gebakken en lekker mals ... het was alsof het een stuk boter was dat gewoon kon smelten op je tong .

Nadien zijn we terug naar de Second City gaan kijken. Deze keer was het echter minder goed en niet zo grappig. De onderwerpen, voorwerpen, … die ze dienden te gebruiken waren waarschijnlijk niet zo makkelijk.. dus foei foei publiek.

Tegen 8en waren we terug in onze kajuit.. maar er was nog geen towelvriendje . dan ben ik even gedag gaan zeggen bij mijn andere vriendjes.  Daar Sandra moe aan het worden was, begonnen we aan de avondroutine : Sandra copieerde de foto's en filmpjes en jullie dienaar schreef zijn verhalen neer.

En  nu.. is het slaapjestijd..

Tot morgen
Sloefie (en de slapende Sandra)