Vandaag stonden we lekker laat op want de boot kwam maar in Mexico tegen 10u. Lekker rustig ontbijten en de zak klaarmaken. Toen we van de boot mochten was er precies ergens iets gratis te verkrijgen: iedereen wou tegelijk weg wat natuurlijk niet zo goed lukte.
Vandaag gaan we 3 dingen doen: de ruïnes van Mayas bekijken, een beetje siteseeing doen en dan een uurtje of zo op de mooiste Beach. Samen met zo’n 200 andere stonden we braaf in de rij te wachten. We werden in groepjes van 50 gedeeld zodat we op de bus zouden passen. Sandra en ik kregen het gezelschap van een oudere dame. Tegen het einde van de trip wisten we zowat alles van haar: ze was getrouwd maar haar man wou niet mee op deze uitstap, haar zoon en zijn vriend (want hij viel in voor zijn verloofde die het plots uitmaakte), … Barbara de gids was heel communicatief en vertelde ons allerlei super interessante dingen van haar eiland.. Het was echter zoveel dat mijn oortjes beginnen flapperen zijn en dat ik … in slaap gevallen ben. Sorry Sandra, maar ik weet het niet goed meer.
Eerste stop waren de ruïnes. We kregen een tijdelijk gids, zodat Barbara met haar moeder (die blijkbaar ook op de bus zat) wat tijd kon hebben. Onze gids vertelde met veel plezier waarom het eiland zo belangrijk was voor Mayas. Voor de Maya was dit een zeer heilige plaats, het eiland was gewijd aan de godin Ixchel : IX betekende vrouw in het Mayaans en Chel betekende wit of blank gezicht .. Ja, ik vermoed dat jullie al weten wat wij deze god noemen : de Maan. .Oorspronkelijk leefden er 40.000 Maya, maar aan het eind van de zestiende eeuw was het eiland bijna helemaal verlaten.
Na 2u diende we terug op de bus te zijn om onze rondrit verder te zetten. We reden via rustige wegen tot aan de kust en reden tot aan het Chinquero strand. Het was een super mooi strand met een heel blauw gekleurde zee. Ik vroeg aan Sandra of ze hiervoor speciale verf gebruikten, maar blijkbaar was dit allemaal puur natuur. Barbara had ons aangeraden om eerst iets te eten en daarna pas het water te verkennen. Die Barbara was een heel slimme mevrouw hoor, want zo konden we direct gaan zitten aan een tafeltje.
Sandra twijfelde wel even … waarom? Wel je kon er niet met plastiek betalen en Sandra had maar 5 $ cash in haar zakken… Hoe kun je dat nu doen Sandra : we moeten toch ets eten en drinken : (2 zussen die blijkbaar steeds net dezelfde excursies hadden gekozen deden teken dat we naar hen moesten komen). Sandra ging bij hen zitten en vertelde dat ze dus geen cash mee had en dat het restaurant blijkbaar enkel cash wou. Die 2 dames hadden blijkbaar al zoveel plezier met mij Sloefie gehad, dat Sandra voor enkele uurtjes 20$ mocht gebruiken. Sandra was gelukkig en ik was trots: dank zij mij konden we eens een echt taco eten. We aten alle 4 iets verschillend : Sandra nam tacos met kip, de eerste mevrouw nam tacos met vis, de tweede mevrouw nam een stukje verse vis en ik… ik nam enkel nachos. Mmmm Ik moet zeggen het is wel totaal iets anders dan onze tacos of nachos. Na onze lunch gingen we even op het strand zitten en namen we nog enkele foto’s. Spijtig genoeg was het heel snel heel laat en dienden we ons te haasten naar de bus om naar het schip terug te rijden.
Eens op het schip was alles netjes gepland: eerst iets lekkers drinken, dan de douche onder, nog iets gaan drinken op het dek en dan snel iets knabbelen. Nadien was het SHOWTIME. Eindelijk zagen we de blauwe mannetjes terug.. Sandra had er al dagen over gepraat en gedroomd en nu .. zagen we ze weer. We hebben ons een kriek gelachen en genoten van de muziek. Na de show kwamen ze nog even hallo zeggen en ik moest zeker een foto met een van hen nemen. Ik ben niet zeker dat hij goed gelukt is …maar ik ben dan ook maar een hond.
Nadien was het tijd om... de blog te schrijven en dodo te doen.
Hasta la próxima, nos vemo
Sloefie
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten