Dag 5 - Porto

Dag lieve lezers,

Deze nacht om 2u heb ik samen met de kapitein met de klok gespeeld.
En amai zeg, wat een lastig werkje is dat... Ik diende wel 1000 klokken een uur terug te draaien.
Ze zouden daar toch eens iets moeten voor uitvinden hè... zo een simpel ding dat met een knop alles verzet.
Pffff zoveel werk op zo weinig tijd

Gelukkig betekende dat ook dat we een uurtje langer mochten slapen...
Iets voor 9u waren we klaar voor vertrek: zakje gemaakt, bagel met sjokolat opgepikt en een wakkerworder genomen.
En dan begon de tocht in verschillende stappen.
Eerste stap: een bus bemachtigen om tot aan het einde van de haven te geraken. 
Na een doolhof in het gebouw vonden we de uitgang en daar vertrok net de bus.
Het zonnetje scheen dus we vonden het niet erg dat we even dienden te wachten want daar was hij al.

Tweede stap: 3 taxi's versieren om tot aan de stad te geraken.
Dat ging net iets moeilijker want er stond een mensenfile.
Het eerste groep was na 5 minuten weg, de andere 2 groepjes dienden respectievelijk 15 en 20 min te wachten.
Ilse had het eerste groepje op weg gezet en sprong mee in de 2de taxi.
Sandra en ik gingen mee in de 3de taxi ...

Eens op plaats van afspraak was het zoeken.
Aha, daar is de taxi van Ilse...
Hihi, we waren er voor haar... 
Zij hadden blijkbaar de sightseeing taxi genomen.
Maar waar was die eerste groep?
Na lang zoeken bleken die gewoon in de schaduw aan de andere kant van hetzelfde plein te staan.

Na een goed uitleg van onze reisleidster over het gebouw daalden we af richting het station.
"Sandra, ik hou me aan mijn belofte... de HRC is hier de straat in dan eerste rechts en dan links".
Oei we dienden de groep achter te laten en zelf op pad te gaan.
Na wat stappen zagen we de HRC.
Neen ... we hebben er geen LIIT gaan drinken, het was immers nog veel te vroeg op de dag.
Maar we waren er wel met een missie: een shooter en T-shirts missie.
Een collega van Sandra, ook een Sandra, verzamelt voor haar zoon de witte T-shirts met gele bol.

Oei oei, er waren net geen witte T-shirts meer, dan maar spoedoverleg met de bank.
Ja
Neen
Neen geen witte meer
Neen dat grijs lijkt wit op de foto maar neen is grijs.
Ja zeker? 
Oké.

Na een snelle wandeling tot aan het station, kwamen de anderen tegen.
Die hadden het treintjesstation bezocht.
Sorry, grote broer ... je gaat je baasje moeten troosten want mijn baasje heeft geen snapshot genomen.

En nu gingen we allemaal de berg op, naar een Eglisia of zoiets.
Niet iedereen ging mee binnen maar Sandra en ik waren wel nieuwsgierig.
Nadien wandelden we verder in de kleine straatjes.
Uiteindelijk kwamen we op een plein terecht waar een terrasje ons zat toe te lachen.
Iedereen dronk er iets fris (neen geen alcohol).
We staken nog een ander plein over en eindigen op een van de geweldige uitzichtpunten in Porto.
Daar werden er veel foto's gemaakt, maar geen enkele met mij er op.
Sandra is mij volgens mij gewoon vergeten denk ik.

Ik ben heel de namiddag lekker in de zak blijven zitten en me de vele trappen naar beneden lekker laten dragen.
Na honderden grote en kleine treden kwamen we aan de rivier Douro.
Daar zagen we de vele port-boten aangemeerd liggen.
In sommige boten zou je volgens mij wel geen hond in krijgen hoor; ze leken meer een wrak te zijn dan iets ander.
We wandelden verder langs de kade van de rivier tot we ze konden oversteken.

Een smalle brug - net de breedte van een bus - bracht ons naar de Port-brouwerskant.
Ilse deed het beste voorstel van de dag: laten we een Port-brouwer bezoeken en enkele porto's proeven.
Iedereen vond het een geweldig idee en we begonnen aan de zoektocht.
De eerste, Porto Cruz, bleek dicht te zijn tot in de late namiddag.
De tweede, Sandeman, had een privéfeestje en liet dus niemand binnen.
En zo ging het maar verder.
Alle gekende merken hadden blijkbaar al genoeg cliënteel en dus wouden de groep zotte Belgen niet.

Toen we de wanhoop nabij waren, nam Ilse een gok.
Laten we eens vragen of we bij een onbekende iets lekkers kunnen krijgen.
Ilse ging bij Caves Vasconcello luisteren of ze een tour deden en een tasting.
Eerst was het neen, maar toen de groep slechts 10 man zou zijn... kon het plots wel.
We kregen de uitleg dat het 10 euro zo zijn om de rondleiding te krijgen.
Indien we nadien iets zouden proeven zouden we die 10eur terugkrijgen.

3 GFC'ers hadden plots geen zin in het bezoeken van een Cave en gingen iets drinken.
Met 8 (7 mensen en 1 hond) gingen we de grot binnen. 
Ik ben uit de zak gekropen zodat ik zeker alles goed hoorde van mijnheer zijn uitleg.
De mijnheer vertelde dat witte porto beter jong gedronken werd en maximaal 10 jaar kon worden.
Tijdens het ouder worden werd hij dan een meer gouden tint.
De rode porto die had verschillende niveaus: Ruby (1-3 j), Tawny (4-6j), Reserve (7-9j) en dan was er nog de 10 - 20 en 40 jaar.
Alles wat meer dan 40j was toch maar een mengeling van zeer oude en iets jonger (min 40j) porto.
Hoe ouder de rode porto werd, hoe lichter en gouden hij werd.
De mijnheer vertelde dat ze enkel de goede porto verkochten en zich dus concentreerde op de 10-20-40j.
De anderen waren voor hem supermarkt porto's en werden voornamelijk verkocht door de grote huizen.
Naast porto’s verkocht de Cave ook nog een super wijntje (max 400 flessen)

De groep leek super geïnteresseerd en leek aan de lippen van de wijnbrouwer te hangen.
Ik was het langzaam beu aan het worden en kreeg ook wel veel dorst.
Hoe meer die mijnheer vertelde over de goede smaken en geuren, hoe meer ik zin kreeg in een glaasje.
En dan was het zover... we werden naar boven gebracht om de verschillende dingen te proeven.
We kregen 4 glazen voor 4 verschillende dingen: rode wijn, witte port 10j, rode port 10j en rode port 20j.
Sandra is geen rode wijn drinker en dus mocht ik eens proeven...
Ik heb die snel aan Rudi gegeven want na een slokje voelde ik het al in mijn kop.
De witte en rode ports, waren SUPER.
Na de proeverij kregen we de prijslijst en begon de onderhandelingen.
Als we allemaal samen voor zo'n 350 dollar kochten, werden de flessen in speciale verpakking naar Brussel gestuurd.
Ilse gaf het adres van Go for Cruise.
Indien alles volgens plan loopt, kunnen we onze flessen direct meenemen wanneer we in Brussel landen.

Na de proeverij namen we de teleferiek naar GAIA. 
Neen niet die hondenbescherming, maar een wijk in Porto.
Ik heb Gerda goed vastgehouden want die had een beetje schrik vertelde ze me.
Eens boven, konden we de hoge brug over de Douro nemen.
Samen met de trein bereikten we veilig de overkant.

Ilse vertelde ons dat de tour in Porto zo goed als voorbij was.
We zouden terug afdalen naar de middenstad en daar taxi's terug naar de boot nemen.
Dat ging ongeveer even vlot als in de ochtend... en we hadden nu een chauffeur die woordjes Engels kende.

Vanavond was het de 2de formele avond, maar die hadden we deels omzeild.
Samen met Gerda, Phillipe, Reynild en Rudi hadden we een tafeltje gereserveerd bij Sel de Mer.
Dit was een visrestaurant. Iedereen had een geweldige avond. 
Ofwel omdat het zo lekker was, ofwel omdat de hoofdschotel en het nagerecht gratis waren.
We hadden zoveel gegeten en gedronken dat we deze keer niet naar de Billboard gingen.

Snel onze kleertjes uit, ik mijn verslagje werken en dan DODO doen.
Snel snel want morgen moeten we om 9u terug klaar zijn

SLAAPWEL 

De vermoeide hond die een SUPER dag had.