Hier volgt ons vierde verhaal of ook onze derde dag, voor wie goed kan tellen. Straks wordt het moeilijker want we hebben maar vier pootjes en geen twintig vingertjes zoals mensen.
We hebben ons baasjes maar terug laten slapen tot 8 uur. Zo te horen hadden ze het nodig.
Buiten zag er het grijs maar droog uit. En niet echt warm. Maar, zoals mijnheer Didier al zei op de briefing, het kan hier rap veranderen aan de Oostzee.
Op naar dek 14 voor een lekker ontbijt. Mijn baasje bleef bij zijn Engelsachtig ontbijt, Sandra hield het eerder gezond. Sloefie houdt niet zo van gezond en dus heb ik maar een plakje bacon met hem gedeeld. En toch blijft hij zo mager. Zucht.
Terug naar de kamer dan om tanden en nagels nog eens proper te poetsen. En we waren er klaar voor. Warnemunde, here we come.
... and here we stay.
We waren nog niet tot aan de deur van de kajuit of een gigantische stortbui zette ons balkon onder water. En het was niet de lokale brandweer die het schip onderspoot maar echte harde regen zoals je die alleen aan de Belgische kust of hier aan de Oostzeekust kan vinden.
Brrrr.
Mijn baasjes zagen dat niet zitten.
Wandelen, tot daar toe. Maar in de plenzende regen? No way, José.
Dus werd er een koerier uitgestuurd naar de bar op dek 5 om onze niet deelneming mee te delen aan wie het aanbelangde.
En wat gingen wij doen?
Sloefie ging nog wat doezelen., Sinds hij in de bank werkt, is hij daar nog beter in geworden. En ik? Ik mocht nog wat verder schrijven aan de blogpagina’s. ‘T Is dus niet dat we aan het niksen waren terwijl de rest van de groep uitgeregend werd, er werd wel degelijk gewerkt door sommigen. Ter ontspanning werd trouwens ook nog de krant gedownload en nagelezen.
Het middagmaal was in buffetstijl. Alle verlokkingen van het ontbijt waren verdwenen en vervangen door lekkers van over heel de wereld. Texaan, Mexaan, Indiaan, allemaal kwamen zij aan hun trekken.
En dan moest de tweede belangrijke beslissing van de dag genomen worden. Rostock or bust? Wel het was ondertussen al enkele uren droog, dus waarom niet Rostock. Voor alle veiligheid toch maar een fleeze en een regenjasje meenemen. En dan van boord, tot op Duitse bodem.
Na enkele minuten wachten was de expeditie compleet en konden we vertrekken. Had ik al gezegd dat het enkele uren droog was? Mis poes. We waren het tentje van de security nog niet gepasseerd of een volgende plensbui trok richting zee. Een veeg, nat voorteken voor de rest van de namiddag.
Hatsjie, hatsjie, ... snif. Ik ben verkouden. Snif. Oei, maar nu loop ik wel op het verhaal voor.
Het station van Warnemunde (gebouwd door Belgen) was vroeger de vertrek en aankomstplaats van de ferries naar Kopenhagen. Vandaag gaat het er veel rustiger aan toe. We wandelden langs nog een grote CruiseLiner en passeerden ook een lokale overzet. Enkele BR 426 stelletjes stonden te wachten voor de volgende S-bahn dienst naar Rostock Hauptbahnhof. Het was een beetje een daluur en we vonden allemaal een plaatsje in het midden van de trein.
Een S-bahn is een trein die zo een beetje als een snelle tram rijdt rond grote steden. We waren op die vijfentwintig minuten heel vaak gestopt. Pfff. Ik wist niet dat Rostock zoveel gehuchtjes had. Het goeie nieuws was wel dat het in Rostock nog droog was.
Na de trein kwam de tram. En we hadden geluk, het was niet zo een oud Oost-Duits geval maar een moderne Stadler. Twee haltes verder gingen we over op transport #3, de pootjes. We stapten uit aan de Steenpoort, een overblijfsel van de oorspronkelijke wallen van Rostock. Rond de toren was veel kapot naar de oorlog (en niet hersteld door de communisten) maar de toren stond er nog als een echt obstakel voor tram, auto en fiets.
Na de nodige foto’s konden we verderwandelen tot aan de volgende belangrijke plaats, het stadhuis. Net als in veel Belgische steden was dat eerst een middeleeuwse handelshal en door de jaren werden er stukken bij- en voorgebouwd tot een ratjetoe van stijlen en kleuren. Het plein voor het stadhuis stond vol met kraampjes. Rostock viert volgend weekend zijn 800 jarig bestaan. En alle Hanzesteden waren op de verjaardag uitgenodigd. Ook Brugge was present en Amsterdam, de enige Hanzesteden in de Nederlanden.
Toen we terug buitenstonden, was het uit met de pret. De sluizen werden opengedraaid en het was pijpenstelen aan het regenen. We konden even schuilen onder het balkon van het stadhuis maar het werd al snel een gedrum van jewelste. Ik hoorde mijn broer al snotteren. Gelukkig had Sandra ook voor onze rugzak een kaweetje mee, knalrood zodat we goed opvielen.
Toen iedereen zijn kaweetje aanhad, stopte het ook met regenen. We konden verder naar de Marienkirche, ondanks de naam toch protestants. En daar gingen we binnen voor een zegening. En wat restoratoren in actie te zien. Toen we terug buitenkwamen, werden we allemaal driedubbel gezegend.
Van de kerk wandelden we naar het Universiteitsplein - de oudste van noord-Europa - en de Bron van de Levensvreugde. Het was over trouwens op dat moment. En van daar zakten we af naar de oever van Warnow en de oude haven van Rostock. Hier hadden de Britten het oude havenkantoren volledig in puin gelegd. Zoals vaker meer missers dan doeltreffers.
Het weer speelde met onze voeten, we bleven veilig onder ons rood kaweetje.
Na een mislukte drink - we waren met teveel voor de vele drankkraampjes - trokken we voor naar de Heilige Petrus - een kerk wel te verstaan. Die toen was lang de hoogste ter wereld, tot er liften uitgevonden werden - en had tot de hereniging van Duitsland moeten wachten op een nieuwe torenspits.
Alles zag er heel snoezig uit, ware het niet dat iedereen er zeiknat bijliep - behalve wij natuurlijk maar een kaweetje doet je wel zweten en dus waren we ook nat.
Oef, een café wou ons toch ontvangen en we konden ons een beetje laven.
En hop na een kwartiertje waren we terug op weg. Zoals een moe paard vonden we vanzelf de weg terug naar het Stadhuis en een drukke tram om ons naar onze stal - euh schip te brengen. Werden we onderweg nog eens nat? Ja. Natuurlijk. Maar morgen konden we allemaal opdrogen want het wordt een zeedag.
Tot schrijfs, en wie in zonnig België achtergebleven is ... profiteer ervan, het zal niet blijven duren die zon.
Groote Broer.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten