Waf?
Oei, ik merk het al. Jullie verstaan er geen waf van. Ik zal maar verdergaan in baasjestaal. Dan kunnen jullie meevolgen.
Ik zei dus dag allemaal, blij om terug te zijn.
Jullie ook?
Vandaag was het een zeedag. Dan gaat het er wat rustiger aan toe aan boord, tenzij je natuurlijk alles wil proberen, proeven, sporten, ... dan is een zeedag nog meer vermoeiend dan een landdag.
Het was vanmorgen nogal stoffig in de kajuit. Niet dat Allan - dat is onze kajuitman - vergeten was om te stofzuigen. Nee. Het baasje van mijn broer was duidelijk aan het oefenen voor de terugmatch boompjeszagenbijnacht. Amai. Uiteindelijk ben ik vanmorgen maar onder mijn kussen gaan slapen om toch efkes te kunnen rusten. Pfff. En ‘s morgens heb je dan een hoop zagemeel waar je door moet baggeren. Pffff.
Hihi. Dat is maar spreekwoordelijk stof hè. Het is geen echt zagemeel. Maar ik plaag mijn broers baas graag.
Een zeedag dus. Dus mijn baasjes gaven maar een teken van leven na acht uur ‘s morgens. En dan was het nog op heel traag tempo. Want het was een zeedag.
En de eerste afspraak was maar om half elf voor baasje 1. In de Spa. En baasje twee moest maar rond de middag naar daar. De grote chef kreeg wel een speciale verjaardagsbewerking. Dus dat ging wel wat langer duren.
Wat doe je dan wanneer je baasjes aan zich laten trekken en sleuren of zweten in een stoomkabine of allerlei geurtjes uitproberen? Wel wij hebben als slimme knuffelhonden onze algemene kennis vergroot. Door te lezen bijvoorbeeld, terwijl ons baasje in de computer- en fotoboekjes zat te lezen, hebben wij onze neus gestopt in de Dag Allemaal van de laatste maandenhalf. Daarmee konden we weer mee met de volgende afleveringen van Thuis en Familie enzo.
En ter ontspanning hebben we ook nog wat kruisen met woordjes gemaakt en Japanse vierkantjes met cijfertjes.
Pfff. Intellectueel was deze zeedag top, maar we waren toch liever met onze baasjes gaan wandelen langs de zee of in de bergen, Want dan laten we ons als echte knuffels dragen.
Morgen gaan we aan land, bij mensen die een onverstaanbaar taaltje spreken. Vins, naar het schijnt. ZOuden ze dan ook kieuwen hebben. Met je vinnen praten moet toch lastig zijn denk je niet?
Tot morgen,
Sloefie de Hond,
Allerliefste bloghond ter wereld.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten