Lekker geslapen? Wij ook. Vanmorgen kwam een fijn zonnestraaltje ons neusjes kietelen. En dat is heel wat toffer dan gewekt te worden door waterstraaltje omdat het aan het regenen is.
De regen was weg, ten minste toch voor vandaag. En hopelijk blijft het zonnetje nog wat langer want nu gaan we vijf dagen op rij aan land.
Vandaag staat er een belangrijk ding op het programma ... Helsinki Hard Rock Café. Hihi. Dat is nogal een cultuurtempel hè.
Maar eerst het begin van de dag. Het ontbijt. Worstjes, twee soorten spek, pannenkoeken, fruit, maar geen beentjes. Snif. Ik heb dus maar een mager jochertje genomen voor de algemene gezondheid, en een stukje spek wanneer mijn baasjes niet keken. Hihi. Alleen van de bonen in tomatensaus moet je afblijven, want dan heb je net lippenstift opgedaan. En dat staat niet stoer.
En dan nog pootjes wassen en tanden en nagels. En dan waren we er klaar voor.
Als beginstukje kregen we het prachtige binnenvaren in de haven van Helsinki. Hier en daar zie je kleine eilandjes, soms maar een paar meter groot. Sommige gewoon kale rots, andere met boompjes en soms een huisje. Nog andere met metalen voelsprieten. Het moet hier wel gevaarlijk zijn voor de boten want om de zoveel meter dobbert er een oranje boei in het water want de meeste rotsen zitten - net als ijsbergen - onder water. En ik wil niet eindigen als de Titanic want Leonarde diCaprio is niet aan boord om me te redden. Ha.
Op het laatste stukje werden we nog langs links ingehaald door een ferry uit Tallinn - daar zijn we binnen enkele dagen. Die was duidelijk gehaast. Wij moesten trouwens naar het zelfde stukje haven. En zo konden we vanuit onze luie stoel al zien hoe wij ook gingen aanmeren. De ferry ging plots in de remmen staan (allez zo iets groots moet toch remmen hebben), maakte een groooote bocht tot zijn gat (achtersteven) naar de kade wees en ging dan langzaam in achteruit. Die kapitein had dat al vaker gedaan. Toen we aankwamen in de haven waren de klanten al van boord aan het gaan.
Dan was het aan onze kapitein. Die was heel wat voorzichtiger van aanpak. Hij doet dan ook niet alle dagen deze haven aan. Omdat we ook achterwaarts de haven binnenkwamen, konden we het laden en lossen goed volgen van de ferry. Nog voor we stil lagen, waren de eerste auto’s al aan boord aan het rijden. En ook de vrachtwagens mochten erop. Bij de auto’s waren er trouwens een paar specialekes. Vijf DeLorean’s stonden aan te schuiven en niet allemaal in het zilver maar ook in het zwart en rood. Ik denk dat alle modellen uit Finland bij elkaar stonden. Waar je een DeLorean van kent? Van de films Back to the Future natuurlijk.
Rond elf mochten we dan van boord. We moesten eerst op appel bij Mijnheer Didier op dek vijf in de bar. Om ons te laten tellen. Helsinki is Europa dus moesten we enkel maar voorbij de security van het schip sluipen om aan land te raken. Daar wachtte een privé-bus op ons, op kosten van mijnheer Didier. Mijn broer en ik waren er weer eens in geslaagd om als verstekeling van boord te raken. Op naar de vismarkt.
Wat stond er allemaal op het programma?
- Het Esplanade Park met een aantal mooie hotels en restaurants in Art Deco stijl en ook de meest bescheten standbeelden van het land. Dan schrijf je het Fins Volkslied en wat krijg je als dank? Een standbeeld op Esplanade waar elke meeuw of duif zijn gevoeg komt doen. Stand voor dank is echt letterlijk hier.
- De Vismarkt (Kauppatori) met verse groenten, vis en fruit (de aardbeien waren duur) en allerlei snuisterijen en namaak t-shirts. We mochten hier een kwartiertje vrij rondlopen van Mijnheer Didier.
- Het Senaatsplein (Senaatintori) met het vroegere senaatsgebouw, de universiteit, het standbeeld van een Russische Tsaar (bescheten) en de Lutherse Kathedraal.
- Nadat de nodige kaarsjes aangestoken waren gingen we dan door de universiteitsstraat op weg naar het station. Niet om een trein te nemen maar om iets te gaan eten want we hadden allemaal toch veel honger ondertussen.
- Iedereen mocht iets kiezen uit de toog - geen beentjes voor ons, snif - maar het duurde wel heel lang voor iedereen zijn slaatje of broodje gekregen had. De timing van Mijnheer Didier liep duidelijk in het honderd.
- Na een bezoek aan het station - baasje blij - gingen we nog langs het (nieuwe) parlement en dan de heuvel op richting de rotskerk. Dat moest het hoogtepunt en hoogste punt van de stadstuin worden. En toen bleek dat de Rode Duivels al Vier-Een voorstonden, was iedereen in de wolken.
En dan mochten we terug naar de bus. Wel nog langs een groot glazen koopcentrum (gesloten wegens Midzomernacht) en dan een oude hoofdstraat met weinig volk en veel trams.
Mijn baasjes werden onrustig. Ik denk dat ze net als goeie honden, iets geroken hadden. Maar wat?
Hard Rock Café.
Oef. Ze vonden wat ze niet zochten (nog meer glaasjes en t-shirts) en we konden eindelijk terug naar de bus.
Die stond ons al op te wachten. Op het Erotica plein volgens Mijnheer Didier. Mis poes, het was het Erottajankatu. Mijnheer Didier zat verkeerd met zijn gedachten.
Mijn broer en ik waren bekaf en nog voor we aan het schip waren, lagen we allebei al stil te snurken. (Ah ja want als ze ons horen, dan kunnen ze ons vinden en dan worden we betrapt als verstekelingen en dan moeten we daar blijven).
Ik ben blij dat het vandaag eindelijk warm was. Mijn baasjes allemaal zien er blij en ook een beetje rood uit. Ik kan nu met een gerust hart mijn hoofdje onder mijn kussentje stoppen., Want baasje gaat vannacht terug boompjes zagen.
Daaag tot morgen
Sloefie.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten