Dag 8 - Meise dat eigenlijk Meißen was

Goede avond volgers.

 

Ik denk dat we de lawaaimaker mogen buiten gooien.

Elke ochtend zijn de baasjes immers wakker voor hij lawaai maakt.

En elke ochtend zijn we dan zooo moe dat we nog willen slapen.

Maar tja dat mag niet, want we hebben een programma af te werken.

 

Deze ochtend de eerste keer ontbijt in ons nieuw hotel.

Mmmmmm 

Lekker eitje en zo veel mogelijke brokjes.

Tijdens het eten waren we even vergeten dat die vieze beestjes nog bestaan.

Zo veel lekkers dat er op het buffet stond.

Maar plots stond de mevrouw van het hotel er…

“Sorry maar Julie moeten vertrekken.

Binnen 10min komen de volgende gasten en we moeten alles nog ontsmetten”

We overlegden nog even want het regende.

En in de regen is het niet leuk om een stad te ontdekken.

We gingen dus nog maar eens naar een plan B.

Ik vraag me af hoeveel B’kes er nog in de kast zitten.

Pffff

 

We namen de auto en gingen op avontuur.

Plots hoorde ik oma-grootmoeder-meter iets van Meise zeggen.

EUH?!

Gaan we op avontuur naar huis?

Hoe kan dat nu?

We hebben dagen gereden en nu zouden we een over-en-weer doen?!

Zonder onze kleerkasten?!?

Dat kan toch helemaal niet.

Ik begreep er niets van.

Maar ik was te moe om me te veel zorgen te maken.

 

Na een uurtje geslapen te hebben bij oma-grootmoeder-meter’s schoothond, moest ik opstaan.

Euh?

Zijn we al thuis ?!

Ik hoorde baasje zeggen dat we nog een plaatsje moesten zoeken voor de auto en dat we dan Meise konden verkennen.

Ale, hoe dom kan dat zijn !?!

Je eigen gemeente verkennen en dan nog parkeerplaats zoeken?!

 Maar toen keek ik zelf maar eens naar het bord.

Er stond tweemaal een s en een n achteraan.

Dus het was niet Meise maar wel Meißen.

Aha..

Dat kan ik dan weer wel.

Hier waren we met de GFC Ilse op bezoek geweest.

Zouden we hetzelfde parkoers doen ?

En ja hoor…

We bezochten het porselein fabriek van Meißen.

Nu veel heb ik niet kunnen zien, want hondjes mogen niet mee.

We zouden met onze kwispelstaart de bordjes er kunnen afgooien.

Pfff

Ze zullen wel gelijk hebben.

Gelukkig zaten Mimi en ik in hetzelfde kluisje en konden we verstoppertje spelen.

Toen de baasjes terug waren, hadden ze een grote zak mee.

Ik ben gaan piepen maar veel wijzer ben ik niet geworden.

Het is iets wit, een onduidelijke vorm, met heeeeel veel karton rond.

Wat zou het zijn ?

Mimi was in de handtas gaan snuffelen en vond het betaalbewijsje.

Het is blijkbaar een vaas.

Oei

Dan moeten we heel hard opletten waar we nu nog spelen in de auto.

 

Na een drankje gingen we naar de volgende stop.

We parkeerden de auto en gingen naar de Panorama-aufzug.

Dit lift-achtig ding zou ons van beneden in de stad naar boven aan de dom brengen.

Maar zoals zo vele dingen “was hij ausser betrieb” .

Er ging wel een busje die zelfde richting uit.

Nadat we genoten van de uitzichten rond de dom en een godsdienstige rondkijk in de kerk daalden we terug af.

Oh dit was nog zo mooi als vorige keer.

De smalle kasseistraatjes met pittoreske huisjes brachten me helemaal terug naar die tijd.

Daar waren we toen bijna verloren gelopen.

Ik moest en zou dus zorgen dat het deze keer zeker niet gebeurde.

We wandelden en wandelden.

Plots was ik iedereen kwijt.

Ik snuffelde en ja gevonden.

OEF.

Ze waren een winkeltje binnengegaan en waren kleertjes aan het passen.

Gaan die ook nog in de rijdende kleerkast kunnen?!?

Wel mooie en goede keuze hoor maar zaten de kasten al niet vol.

 

Eens we terug naar de auto waren geraakt was er terug topoverleg.

Rijden we direct naar het hotel of gaan we naar die ene winkel nog.

Goh… ze zitten er nu al zo lang over te babbelen…

En ja hoor..

De winkel werd bezocht en weer kwamen ze met een zak voor de kleerkast mee.

 

Deze avond zijn we nog even Dresden gaan verkennen.

Het hotel had enkele restaurants opgeschreven en die gingen we nu zoeken.

Het werd uiteindelijk een typisch Duitse pub.

Nadien werd er terug gewandeld via een andere route.

Met 2 gsm’s hebben ze uiteinde de weg gezocht en gevonden.

 Terwijl mijn baasje en Mimi’s baasje nog iets gingen drinken, is oma-grootmoeder-meter al naar haar bedje.

En ik..

Wel dat zie je …

Ik ben bezig aan mijn dagelijkse blog.

Maar nu ben ik klaar voor mijn nest.

 

Slaapwel 

Benieuwd naar morgen

Sloefie de sleeping dog 

 

Dag 5 - Meissen of is het Meißen

Hallo,

Hier is de kwade hond. Ik ga mijn verslag wel schrijven want heb ik ruzie met baasje en we moeten elkaar steunen in deze moeilijke tijden...  Ik zie jullie ongebrijpbaar kijken, dus laat me maar beginnen bij het begin.

Onze lawaaimaker stond om 7u maar Sandra was al voor 6u op. Na een likje en een wasje hebben we de 3 valiezen (een van mij, de rijdende kleerkast en de trolley) dicht gegooid. Eens klaar trokken we naar buiten en kon ik een boompje zoeken..  

Na het ontbijt was het snel snel .. de bus vertrekt ... snel snel. “Allez Sandra sneller.. straks is de bus weg..”

Uiteindelijk was baasje niet de laatste op de bus, maar wat was dat zeg. Iedereen wou plots achteraan zitten. Gelukkig vonden we nog twee zetels naast elkaar.  En toen begon de 2u durende busreis. 

Plots kwam er een  luidsprekermeneer vertellen dat we er waren. “Allen ousteigen”. We stonden in Meißen stad.. Eerste stop het porseleinfabriek.  Veel kan ik jullie er niet over vertellen want zak en ik dienden in de vestiaire te wachten... pfff weten die mensen niet dat ik een geleide hond ben. Normaal duurde het bezoek 2u maar Sandra kwam me na een klein uurtje al bevrijden..  Soms kan ze toch wel lief zijn he.

Na het bezoek kropen we terug de bus op..Volgende stop was 300m verder in de andere straat, net naast de buitenlift. “Welkom in Meissen” en toen was de oortjesmevrouw iets aan het zeggen dat ik totaal niet begreep. Volgens omstaanders was het Frans met cheveux op.  Snel besloten we een andere oortjesmevouw te kiezen en die bleek Inglish te spreken. Oef dat begrijpen we.

Per 15 mensen namen we de schuine glazen lift naar boven. Daar wachtte ons een andere wereld. Als ik de auto even wegdenk was ik precies terug in de oude tijd : kasseibaantjes, een groot plein met oude gebouwen, in het midden een Dom en niet te vergeten de Aelbrechtsburcht. Zou Sandra haar meter hier dan veeeel vroeger gewoond hebben?!?!   Ik heb maar niet gevraagd.  De mooie en in perfecte staat verkerende burcht wordt gezien als het eerste kasteel in Duitsland dat niet in de eerste plaats als vesting, maar als residentie werd gebouwd. 

We kregen de keuze door de straatjes naar beneden dwalen of terug met de lift. Het was mooi maar fris weer, dus waren we moedig genoeg :)  We dwarrelden door de middeleeuwse steegjes en zagen achter elke hoek een mooi fotostopje. Onze klikklik had heel werk maar deed het met veel plezier.

We waren bijna terug aan de bus toen het plots begon te regenen. Baasje nam de kawee voor de rugzak en plots zag ik het leven door een roze bril. Moest ik daarvoor al sinds deze ochtend met een jasje op uitkijk zitten !?!

Snel renden we naar de bus die ons naar de overkant bracht. Daar kregen we in een super de luxe hotel met zicht op de burcht een lekker buffet voorgeschoteld. Niam Niam.

En toen ... dienden we terug in de bus ... voor een 3 u lange busrit naar de andere boot.  Saai saai saai ... en iedereen was een beetje aan het zagen en klagen tegen elkaar.  

Plots kwamen we aan de boot.. Het leek als 2 druppels water op de eerste boot allen met andere kleuren en andere mensen.  Eens we onze kamerkaart hadden, werden we begeleid naar onze kamer. Daar zag ik onze valiezen terug.

De boot vertrok en we werden aangespoord om op het bovendek plaats te nemen om de brug te zien... en even nadien dienden we terug naar beneden voor de veiligheid (anders zouden de mensen hun hoofd verliezen heb ik me laten vertellen). En na een kwartier mochten we terug naar boven .... met wie zijn pootjes zijn ze hier aan het spelen :(

Na een half uurtje varen zag ik rare dingen : we vaarden op water - so far so good - maar dwars op onze vaarrichting onder ons was ook een schip aan het  varen ( Allez aan de kade liggend ) Hoe kan dat nu?  Sandra vertelde me dat dit een waterbrug was .. raar hoor.

Toen was het plots tijd om aan tafel te gaan. De tafels stonden anders en dus werd het terug een plaatsje zoeken. Het eten was denk ik iets lekkerder dan op de vorige boot. Nadien gingen we nog iets drinken in de bar en was tijd voor de oogjes en pootjes wat te laten rusten.

Terwijl baasje de valiezen leegmaakte heb ik snel dit verslagje geschreven..  We zijn beide zo ongeveer klaar en dus doen we de lichtjes uit

Slaapwel 

De busreiziger