Dag 06 - zeedagje netje gevuld met niksen

Goede avond bloglezertjes,

Vandaag was het lekker uitslapen en dan werd er nog eens gedraaid en gekeerd.
De baasjes namen een warme douche en wij likten ons proper.
Rond 9u waren we klaar voor de dag.
Evn werd er overleg gepleegd: waar gaan we ontbijten ?
Uiteindelijk werd het een combinatie van het buffet en een lekker bagel.
Sandra zorgde nog voor wat beentjes
En Doortje voor de melkjes.
De pelouchkes werden lekker verwend.

We gingen terug naar de kamer...
HEIN?
Wat hebben we verkeerd gedaan dat er terug gaan wordt?
BAASJES ?!??

De laptop werd genomen
De fototoestellen uitgehaald
OEF..
Het is foto’s tanken tijd :)
EINDELIJK.
Ik schrijf de blog in de overuren terwijl iedereen al slaapt.
En nu nemen ze gewoon de tijd tijdens de dag ?!?
Mimi nam het boekje van IJsland en samen met haar baasje begonnen ze voor te lezen.
En na een tijdje begon het verhaal trager te gaan.
En nog trager.
En dan was het stil.
Sandra deed stil verder.

Rond 2u kwam er leven in de kajuit.
Mimi rekte zich uit, Honey kwam uit haar mini winterslaap en wij waren klaar met foto’s.
De badpakken gingen aan en wij kregen een luxe plaats aan het venster.
De niet-pelouchen gingen opwarmen in het bubbeltjesmachien.
Na een tijdje kwamen ze ons oppikken en gingen we naar de spuitende beesten kijken.
In de verte kon je enkel de water spuit zien, maar blijkbaar zouden het heeeel grote beesten zijn geweest.
Nadien gingen we terug wachten ik de kajuit.
Blijkbaar hadden ze nog een massage want toen ze terug kwamen blonken ze.

Snel werd er gedoucht want we gingen naar het theater.
Iets na het geplande uur keken we naar de dansshow.
Volgens Doortje was het vorige keer mooier...
Ik begreep het verhaal niet zo goed, maar de 6 deden vele pirouettes.

Nadien gingen we op restaurant.
Neen niet naar de dining hall, maar naar de Pinacle Grill.
MMMM het was lekker.
We namen krabcakejes, krabbepoten en honingspek als voorgerecht.
Ik was gelukkig want ik kreeg nog enkele stukjes van de steaks.
Er was geen plaats meer voor de desserts.
WEEN WEEN
Geen lekkere verbrande pap, kaastaart.
GEWOON NIETS.

We sloten de avond nog wat cultureel af.
We waren naar de pianobar gewandeld en daar bleven we luisteren tot op het einde.
Het waren allemaal verzoeknummers maar allemaal even mooi.
Het laatste nummer bleek een verzoeknummer van Doortje.
Ik ben wel de naam al kwijt.
Ik ben echt oud aan het worden :@

We gingen nog even naar het achterdek om de niet-ondergaande zon te gaan kijken.
Nadien maakten de baasjes de zak klaar voor morgen.
Terwijl schreef ik dit blogje.
Nu is het echt tijd voor dodo te doen

Slaaaaaapwel

Sloefie

Dag 05 : Een dagje op zee nietsen

Goede ochtend.

Deze ochtend hadden we kleine oogjes hoor.
De boot is pas om 3u deze ochtend vertrokken.
En ik zou geen goede waakhond zijn als ik dat niet wist.
PFFFF
Ik ben moe.

Gelukkig was het vandaag een dagje niksen.
We hebben een lekkere broodje als ontbijt gegeten.
We bleven wel heel lang zitten met onze tassen koffie.
Toen het 10.30 werd, zijn de baasjes in shopmodus gegaan.
Eerst bij mevrouw Hilde naar de solden gaan kijken.
Maar toen daar niets bleek te zijn dat voor de baasjes was, zijn we verder gewandeld.
In de winkel van de boot vonden de 2 baasjes net dezelfde sweatjas.
Het was wel grappig om te zien hoor : MINI & MAXI.

Na een klein brok te eten besloten ze nog maar wat te gaan bubbelen.
Het was immers wel koud buiten.
Na het bubbelpartijtje hebben we ons klaar gemaakt voor ons dagelijkse portie Dutch.
En toen was het al weer tijd voor het avondeten.

Geen pianobar vandaag want iedereen was veel te moe.
En nu vallen ook mijn oogjes toe.
Dus
...

Tot morgen
Sloefie de slapende waakhond

Dag 04 : Edinburgh by night

Goede nacht allemaal,

Deze ochtend geen vervelende tuut-tuut.
De baasjes hadden na het natte avontuur besloten de ochtend activiteit van Didier te skippen.
We stonden dus in alle rust op en maakte ons op een heel traag tempo klaar.
We dienden enkel tegen de vooravond klaar te zijn want dan zou deel 2 beginnen.

De baasjes besloten tijdens het ontbijt wat ze allemaal NIET gingen doen.
Ze gingen niet van boord in de ochtend
Ze gingen niet sporten
Ze gingen niet over en weer crossen op de boot.
Ik durfde bijna niet te vragen wat ze dan WEL gingen doen.

Ik begreep het niet goed.
Ze gingen terug naar de kajuit en daar waren mijnheer Moh en Kumar niet zo blij mee.
De 2 heren dachten net alles op orde te maken en besloten het straks te doen.
Wat zou hun betekenis zijn van straks :  straks, sebiet of later zijn?

Eens in de kajuit gingen de kleertjes uit en werden badpakken aangetrokken.
Dit betekende dus dat we met ons drietjes met Lolifant nog konden spelen.
De baasjes zijn gaan bubbeltjes maken en daarna in de grote droogkast gaan zitten.
Soms zijn ze toch wel raar zenne..
Hun eerst nat maken om hen nadien direct te drogen.
RAAR toch he

Na 2u die er veel meer leken te zijn, kwamen ze totaal relaxed terug.
De natte badpakken werden afgepeld en ze deden hun kleertjes aan.
We mochten mee naar de Dutch café om iets lekker te drinken en enkele beentjes.
MMMM

Nadien gingen we even op het bovendek zitten.
BRRRRRRR
Wat was het koud
Snel terug naar binnen.
Daar stonden heel lekkere pateekes want Mimi en haar baasje bleven verlekkerd staan.
Volgens Mimi waren super lekker en met de dubbele espresso was het ene klein feestje.

Tegen 4u gingen we terug naar de kamer om ons klaar te maken.
Nu werd er veel materiaal uit de kasten gehaald.
Naast een broek werden er plots T-shirt, pull, jas, regenjas, muts, sjaal, ... aangedaan.
Amai, gaan we naar de noordpool?

Toen we klaar waren gingen we ook de innerlijke mens klaarmaken.
En waar doe je dat het best ?
Juist ja,...den Dutch.
Onze collega’s GFC-ers waren net terug van hun uitstap.
En ja hoor.. iedereen diende zich mentaal voor te bereiden bij den Dutch.

Om 5u15 waren we stipt op tijd op de afspraakplaats.
Didier telde snel de koppen en weg waren we.
Oei.
We gaan naar de kerker van de boot.
Zo diep ben ik nog niet geweest deze reis.
Komt dit wel goed?

En in de verte was er lawaai.
Oh?
We gaan met een klein bootje van de grote boot weg.
We waren net op het bootje en het begon terug te gieten.
De baasje waren dus blij dat ze het zekere voor het onzekere hadden genomen deze ochtend.

Eens aan wal dienden we in een café te wachten.
Wel erg he,  Didier zette ons aan tot drinken.
Maar toch wel dank u Didier dat we lekker warm konden wachten  op de bus.
Sandra had wel veel interesse in dat beest op de hoek van de zetel?
Wil je zo een koe meenemen?
Neen, Sloefie.... maar zeg nu zelf ..
Waar zie je nu een koe in een café?

Waar gaan we nu naar toe vroeg enkele keren.
TAPTOE kreeg ik telkens.
Oke, ik zal maar zwijgen ... ik zal mijn tap toe houden
GRRRRRR

Een uurtje later waren we aan een groot kasteel.
Het busje bracht ons bijna tot op de binnenkoer.
LEUK HE?
Overal hingen er borden.
En plots had ik het door...
Sandra had niet gezegd "hou je smoel Sloefie", maar werkelijk gezegd wat we gingen zien.
We waren naar De Militaire Taptoe.
Een groot evenement waar marching bands van over heel de wereld een nummertje komen doen.
Voor we naar onze plaatsjes gingen hebben de baasjes nog een extra laagje waterbescherming gekocht.
Zou het echt nog lang regenen?
Moeten die mensen dan zo allemaal met hun instrumenten in de regen wandelen?
PFFFF zo zot zou ik niet zijn hoor.
Het was geen weer voor nen hond door te sturen.

Het evenement duurde iets meer dan 2u.
Sommige groepen waren iets minder dan de anderen.
De Nigerianen bijvoorbeeld hadden het een beetje moeilijk om in de maat te lopen en de muziek correct te spelen.
Maar dan waren er ook de KIWI’s, de  Fransen en de Schotten die er een heel mooie show van maakten.

Oh wat was dit leuk.
Op de terugweg werd er uitvoerig over nagepraat.
Heb je dat gezien?
Grappig met dat meisje van de Moulin Rouge he?

We waren iets na 12en aan boord en we werden verwelkomt met een warme choco.
Nadien gingen we op dek 9 nog een klein snackje eten.
Rond 1u zou de boot vertrekken, maar dat leek toch niet echt te lukken.
De boot leek nog leeg te zijn toen we in bed kropen.

Ik heb nu mijn verslagje geschreven en nog steeds is de boot niet weg.
PFFFF
Wat zou er nu aan de hand toch zijn.
Maar dat zijn zorgen voor morgen.

Slaaaaaaaaapwel

Sloefie en co

Dag 03 : Newcastle upon Tyne of is het nu up in de regen

Goede avond,

De kajuit was stil.
Enkel de zware ademhaling van de baasjes of is het nu snurken van de pelouchen was te horen.
Ik lag wakker, want ik wou zeker zijn dat we op tijd op stonden.
Dan plots...

TRING TRING...
Sandra neemt slaapdronken op.
Hallo?
De wakeup call.
Samen met Mimi maakte ik iedereen goed wakker.

Maar Sandra waarom laat je ons wakker maken om 6u
HEIN?
Alle mogelijke wijzersmachines werden bovengehaald.
Sommige toonden het digitaal, anderen met wijzertjes... maar ze waren unaniem 6u.
God*******************
Nu zetten we de lawaaimaker van de boot en nu maakt hij ons al blaasjes wijs.
Het was geen 7u maar 6u.
PFFFFFF.
Het gaat een zaagdag worden.
Hoe moet ik dat nu weer goed maken?
Nog een uurtje dicht bij baasje kruipen en haar doen soezelen? Of toch maar op staan?
Allez, iedereen snel naar een boompje en dan nog een uurtjes oogjes toe.

NOPPES natuurlijk.
Als baasje wakker is, dan begint de hersenmolen te draaien.
Sandra ging naar het balkon en keek buiten.
Het zonnetje schijnt.
JIPIE.. de dag gaat toch zonder gemor doorgaan.

De pelouchen likten zich proper, de menschen namen een douche.
Toen stelde Sandra voor om een ontbijtje te nemen in de Pizza Drive.
Neen, ze ging niet om 6u30 een pizza eten.
Maar daar werden - ik wist dat nog van op zusje Koningsdam - lekkere broodjes gemaakt.
Twee lekkere broodjes met spekjes, eitjes, kaas en natuurlijk beentjes.
MMMMMMMMM

Terug in de kajuit werden de laatste voorbereidingen getroffen voor de eerste uitstap.
Regenjas? Check
Jasje? Check
Fototoestel? Check
Centjes? Check
GPS? Check
ID? Check
Neem nog maar een pakje koekjes mee ...
Oke.. Sultana koekjes ? Check
En weg waren we....
Daaaaag meneer Kumar en daaaaaag meneer Moh.
We gaan allemaal samen op pad.
Tot straks.

Stipt op tijd ging  de groep van boord.
Oh, het is een glijbaan om de boot af te mogen.
Mogen we Sandra?
Neen, jullie moeten braaf mee aan de hand lopen anders mogen jullie niet mee.
Ik denk dat er iemand toch niet opgelet had dan, want toen ik vanuit de kajuit naar buiten keek zag ik toch iemand de schuifaf nemen.
Waarom mag ik dat dan niet?
PFFFFF
Maar ik ga flink zijn en het goede voorbeeld tonen voor de zusjes.

Bootje uit - Busje op - Busje af - Stationnetje binnen.
Na wel 20 minuten wachten hadden we dan ons treinticketje.
De groep werd plots in 2 kampen verdeeld :
Sommige mensen van de groep hadden naar meneer Didier geluisterd : het was goedkoper om een Single ticketje te kopen
Andere mensen hadden naar de mevrouw van het station en nadien naar de oproepster van dienst Sandra geluisterd : een Daysaver.
Als dat maar goedkomt.

Na een tijdje tjoek tjoek te doen, werd het plots donker.
En de tjoek tjoek ging verder in het donker.
Gelukkig was er wel licht in de trein ...
Nadien vertelde Hilde mij dat het een Metro was.
Nu.. een metro die gaat toch onder de grond ..
En deze ging boven de grond.
Ik denk dus dat het een een Treintro is.
Ah ja... Een trein die onder en boven de grond gaat.
De mensen maken het toch soms te moeilijk.

We stapten uit aan de halte Monument.
Toen we het daglicht terugzagen stonden we aan een grote zuil.
Ah toen begreep ik het waarom het Monument was.
Sandra nam haar klickklick machien en nam foto’s van alle kanten.
We wandelen een beetje verder en kwamen aan een mooie oude galerij.
Ik denk dat die glazenmaker-straat een toverstraat was.
Weet je waarom?
Wel, de zon scheen als we de ene kant binnengingen
En toen we buiten kwamen aan de andere kant was het aan het regenen.
Ik wou snel terug naar die eerste kant, maar dat mocht niet.
PFFFFF
Regenjasjes aan dan maar

We zagen nog enkele mooie en minder mooie gebouwen.
Veel kan ik er niet zo over vertellen want Sandra had de regenjas over de rugzak gedaan.
Zo zaten we lekker droog en warm... maar zagen we niet zo veel.
Toen we binnen in het oude winkelcentrum gingen, ging de jas even uit.
We waren precies weer weggetoverd.
Alles leek er van de jaren stilletjes : een beenhouwer, een vismarkt, een groentekraam,..
Zelfs de eerste Marc&Spencer was er : een winkel van 5m op 3m...
Alles aan 90%..
Gelukkig gingen we terug buiten langs de zelfde kant en kwamen we terug in het 2019.
OEF

We wandelden verder, Kerk in - Kerk uit - Kerk in - Kerk uit...
Ik denk dat we de kerkenwandeling deden of was het we-willen-even-in-de-droogte wandeling.
Plots zei meneer Didier.. “Wie heeft er dorst”
Iedereen riep IK, IK, IK
En zo gingen we de Duke of Wellington binnen.
We mochten terug uit de regenjas.

Het baasje van Mimi vertelde over hoe ik reisverhalen schreef.
En plots werd ik een tijdelijke beroemdheid.
Iedereen wou dat wel lezen ...
Sommigen wouden zelf mijn pootje.
IK FIER

Toen we buitenkwamen kwam er nog een quizvraag..

“Waarom hangen er aan de pubs een bord met de naam en een tekening?”

Sandra verdiende haar 2de pet - ale deze keer een virtuele pet ... - door te antwoorden “zo wisten de analfabeten ook wat het was”

Nadien zijn we nog - goed ingeduffeld - wel duizend trappen naar beneden gewandeld.

Deze weg wou ik niet terug doen hoor.. dat ging niet goed komen voor de groep.

Ik dacht dat ik het diende te vertellen tegen Didier, maar hij was al tot dezelfde conclusie gekomen.

We zagen 7 bruggen.

JAJA 7 bruggen : de ene voor de trein, de andere voor de treintro, de 3de voor de fiets en dan was er ook nog een voor de millennium.

Wat zou dat zijn ?

Het was wel raar wandelen op die Millennium brug : was zo een brug met een hele grote bocht.

Toen het aan het gieten was besloten we toch even te schuilen in een oude bloemmolen.
Een voordeel : we kregen een beter zich op de 7 bruggen.
Nadien werd er wijselijk beslist : WE GAAN TERUG.
We wandelden nog ver en kwamen dan terug aan het Treintro station Monument.

We denken dat meneer Didier hard had nagedacht tijdens de wandeling.
Iedereen die een Single ticket had gekocht moest terug een ticketje kopen.
HIHIHI
Baasje had goed opgelet en iedereen die naar haar had geluisterd kon rustig wachten
Maar waar waren onze ticketjes?
Alarm Alarm...
Waar is de portemonnee.
Ah daar.. verkeerd gestoken ...
En toen konden we met de treintro en de bus terug naar het schip

Voor zij die goed hebben opgelet .. ja het klopt tot nu toe hadden we nog geen beentjes gekregen.
Dus toen we aan boord kwamen zijn we snel beentjes gaan zoeken en eten.
Nadien dienden de baasjes zich snel klaar te maken.
Het was tijd voor hun HeteStenen-massage.
Een uurtje later kwamen er 2 mensen die wel op onze baasjes trokken terug in de kajuit.
Ze waren alle 2 zo relaxed....
Maar toen was de race tegen de tijd er weer : Kleertjes aan - Likjes hier en daar.
En net op tijd schoven ze aan tafel.
Vanavond was het geen Gala avond maar wel een “Chef Council”.
Dat betekende dat er enkel bordjes van de vele chefs aan boord werden geserveerd.
Die mannen en vrouwen hebben dus overuren moeten draaien he... want 2600 mensen eten geven..
Dat zie ik mijn sous-chefje niet doen hoor

Na het eten besloten we naar de kamer terug te gaan.
De baasjes waren moe en wouden snel naar bed.
Ik was ook blij want het betekende dat ik niet na middernacht in mijn bedje zou geraken.

OH
Ik blij..
Lolifant was terug op bezoek.
Samen met mijn vriendjes genoten we nog even van zijn rug...
En zo vielen iedereen in slaap.

Sssssshhhhhhtttt

Ik ga nu ook stoppen met tockelen 

Want dit maakt toch wat lawaai.

SLAAPWEL

Sloefie

De verzopen hond

Dag 02 - waar is het land ?

Goede avond lieve bloglezertjes,

Vandaag geen tuut tuut  om ons wakker te brullen.

Rustig wakker worden en klaar maken was het moto.

Na een snelle lik waren we op weg naar het eerste ontbijt.

Nog wat onwennig gingen we op zoek naar de beste brokjes en spekjes.

Samen met een super lekker melkje genoten we van het ontbijt met zicht op zee.

Mimi was plots even ongerust..

Waar zijn de bomen ?

Waar is het land?

Toen heb ik haar rustig verteld dat dit een groot land was op het water.

Voor alles wat we op land was, was er ook wel een zeeboot versie.

Ik beloofde haar de beste hoekjes en bootboompjes te laten zien

Toen werd ze rustig.

Na het ontbijt trokken de baasjes hun zwempakken aan.

Wij mochten nagenieten op ons super kussen terwijl de baasjes bubbeltjes maakten.

Terwijl ze op pad waren kwamen er 2 vriendelijke jongens ons extra vertroetelen : Kumar en Moh.

Terwijl ze de kajuit proper maakten kregen we af en toe een knuffeltje.

Dat kunnen we zeker gewoon worden.

Sandra en Doortje, want zo noemt het baasje van Mimi, deden hun gewone kleertjes terug aan en we gingen op een nieuwe zoektocht.

Een crockje of een toasti of een extra taartje.

Nadien dienden we 3 u lang naar de Didier te luisteren.

Allez zo leek het toch maar was maar 2 uur volgens Mimi.
Maaar....
Sandra won een klak met de quiz.
Vanaf nu is er dus naast PeeKlak ook een DoroKlak.

Toen was het high tea time : dus een tasje koffie en poffertjes.

Mmmmmmm

Lekker

Ik wil nog zo’n poffertjes 

Nadien maakten we ons met enkele likjes klaar  voor de show in mooie kleedjes : het was immers Gala avond.

De show was met 6 dansmensen en veel licht en muziek.

Was echt wel mooi.

Nadien kregen we nog lekker eten en een lekker wijntje.

Sandra heeft het wijntje voor de rest gevonden denk ik.

Nadien gingen we nog muziekje luisteren aan de pianobar.

De herinneringen van vorige cruises kwamen direct terug.

2 pianospelers die elkaar aanvullen en spelen wat iedereen vraagt.

Nadien hebben de mensen zich klaargemaakt voor het slapen  en ik heb snel en vlijtig getokkeld.

Maar nu ben ik wel echt moe hoor.

Dus ik ga samen met de andere pelouchen op het kussentje slapen..

Tot morgen

Sloefie 

Dag 01 - Op weg naar Amsterdam

Hey hey,

Gisteren was ik in slaapgevallen net na het tellen van cruises.
Sandra moet me op een bepaald moment rustig in de auto gelegd hebben, want ik werd wakker op de neus van mijn grote broer Loebas samen met Mimi, Honey en Groote broer.
We zochten samen een boompje op en dan vielen we allemaal terug in slaap.

Plots,
Tuut tuut tuut.
Welke lawaaimachine maakte er nu zo veel lawaai?
Die herkende ik niet zo goed
...
Ah ja dat is die van Mimi
....

Ik was duidelijk nog niet helemaal goed wakker want het duurde even voor mijn eurocent viel.
We gaan op reis....
Snel snel..
Iedere pelouchen en menselijk wezen wakker maken was mijn taak.
OPSTAAN blafte ik..
Niets
...
OPSTAAN LUIE SLAPERS...
WE GAAN OP REIS...
...
Stommel stommel
Ik hoor de menselijke boompjes lopen.
Zoals naar gewoonte waren wij de kleintjes sneller klaar dan de grote.
...
Ah daar is Steven..
Ook al heeft hij geen echte taxi voiture meer, hij is de taxirijder van dienst.
En weg waren we.

Eerste stop Vilvoorde Plage
Daar zouden we de rest van de mensenbende ontmoeten en ook Mijnheer Didier en Mevrouw Hilde.
Ik ben echt wel benieuwd of Didier me nog kent en of Hilde zo leuk is al werd gezegd.
De rolkasten werden verhuisd van de auto in de grote bus.
“Dag allemaal, ik ben Sloefie, de bloggende hond”
Zo heb ik alle 25 medereizigers begroet.
Oh maar daar is Paula en William.
Die ken ik nog van de Rusland cruise.

Om 8u stipt zijn de bus tuut tuut en weg waren wij.
De eerste stop was ‘t stad want daar kwamen nog enkele mensen erbij.
Eens die in- en opgeladen waren we dan echt weg.
Didier begon zijn grote speech af te steken ...
En ..
Ik dommelde in

Wakker worden Sloefie we gaan ontbijten.
Dat moesten ze maar 1x zeggen hoor.
Ik verlekkerde me al op die typische brokjes en spekjes.
Maar aan de MacDo stond zo veel jeugd dat we aan het normale restaurant aangeschoven.
Snif Snif
...

De reis ging verder en ik dommelde weer in.
De laatste werkweek had me echt moe gemaakt.
:@

Sloefie wakker worden, we gaan inchecken.
Hein?
Ik was maar eventjes ingedommeld dacht ik, maar plots was het dus wel een uur later.
Braaf stapte ik van de bus af en ging ik de roltrap op.

Euh? Links boot , rechts boot
Welke boot is de onze Sandra?
De Ms Rotterdam lag ook aangemeerd, poep tegen poep tegen onze boot de Ms Nieuw Statendam.
Ja ja geen New maar Nieuw.
De maatschappij is blijkbaar van oorsprong Nederlands ook al is de hoofdzetel nu in den Americ.

De vorige schipbewoners waren vlot van het schip geraakt en daarom mochten we direct op zoek naar de kajuit.
Pfff moeilijk hoor.
De eerste dag zijn alle geurtjes nieuw en vind ik de kajuit niet.
Maar eens Mimi, Honey en ik ons terrein hadden afgebakend zal het sneller gaan.

Mimi was heel zenuwachtig
Ga ik wel zeepootjes krijgen
Ga ik wel mijn boompje vinden
Ga ik wel goed kunnen waken met al die nieuwe geluiden om me heen ?

Maar eens we de kajuit samen wat verkend hadden, werd ze wel rustig en genoten we samen van de nieuwe woonst.
Net toen we de hoekjes wilden besnuffelen, wilden de baasjes iets gaan drinken en zelf op verkenning gaan.
Wij mochten in de kajuit blijven omdat we al zo flink waren geweest.
Ik ben fier en trots ...

Om half twee werden we snel opgepikt en gingen we samen naar onze eerste officiële bijeenkomst.
Neen niet de AA maar de GFC.
Hilde , blijkbaar het vrouwtje van Didier, ging de rondleiding geven op de boot.
Na een uurtje luisteren waren de baasjes een beetje afgeleid door de lekkere geuren van koffie en gebak …
En de baasjes waren niet meer te houden.
Rondleiding gedaan ...
...

We mochten mee naar het voor hondjes verboden gebied : de Spa.
Stilletjes diep in de handtassen hoorden we de uitleg.
Snel werd duidelijk dat de baasjes het er echt wel van gingen nemen ... : 14 dagen in en uit de Spa zoveel je wil, in een monster bubbelbad...
De Heaven voor elke hond.. maar tja  niet toegelaten :(
Pffff

Snel werden de rolkasten uitgepakt met af en toe een oog naar het tv-scherm voor de veiligheidsinstructies.
Tuut tuut tuut ....
De fire drilll
Komaan snel naar de verzamelplaats
Een kwartiertje later waren we dus klaar voor de grote tocht.

“Tuuuuuuuuut tuuuuut tuuuut” zei het schip
“Tuut tuut tuuut” zei het andere schip
Wel 5 minuten hebben de 2 schepen tegen elkaar getuterd.
Ik begreep er geen fluit van maar ook de mensen keken raar.

“Tuuuuuuuuut tuuuuut tuuuut” zei het schip en weg was de ka.
Alleen was het niet onze boot die bewoog maar de kleine zus.
En toen kwam meneer de entertainer vertellen dat de danscrew nog niet toegekomen waren en dat we dus dienden te wachten.
Zou de boot ook op ons wachten als wij wat later zijn?
Met bijna een uur vertraging zijn we dan ook vertrokken.

2 uurtjes varen tot aan de IJmuiden sluis en dan gingen we op volle zee.
Dan konden we ons snel klaarmaken voor de eersten diner.
Maar mispoes...
We mochten niet mee :@
We zochten  dan maar het beste kussen in de kajuit en vielen in een diepe slaap.

Net voor middernacht werden we wakker gemaakt
Terwijl de baasjes hun klaar maakt begon ik aan het verslag.

Nu snel ik ook tandjespoetsen
Dada woef woef
Klaar voor de eerste nacht

Sloefie
de bloggende reisgids
Ondersteund door de ganse pelouche gemeenschap

cruise 13 ... een geluk of een ongeluk

Hallo lieve Blogvolgers,

Ik denk dat we ver gaan vertrekken op reis...
Ik heb de details niet zo goed begrepen maar de rollende kleerkast is nu al 2 maal in de auto geduwd en 2 maal uit- en in geladen.
Toen we woensdag alle kleertjes aan het bijeenzoeken waren, dacht ik YES we zijn ver weg.
Maar het kleine rolwagentje waar ik me telkens wegsteek bleef leeg en onaangeroerd.
Hein?!?

Toen ging die grote rolkast in de auto en reden we gewoon naar Mimi.
Daar bleef ze enkele dagen gewoon dicht staan.
Allez,  wat is er nu aan de hand?

Vrijdag na een dag hard werken voor de groene centenmachine sprong Sandra plots in actie.
Die rolkast ging open en er werden nog dingen bijgeduwd.
Ook mijn verstekelingsvehikel werd gevuld...
Het komt goed.... Er is nog plaatsje voor Mimi en mij. Lieve Honey vond ook een zacht plaatsje.
Zou het dan toch snel gebeuren?

Zaterdag kropen we met ons drietjes uit onze schuilplaats en hielpen we Mimi en haar baasje.
Het begon een leuk spelletjes welles-nietes te worden :
Zou ik deze T-shirt meenemen?
Neen
Zou ik deze dan meenemen?
Ja
Zou ik 2 trainingsbroeken meenemen?
Neen, 1 is voldoende
...
Het ging een heel tijdje door...
...

Plots gingen de roldingen terug dicht...
Terwijl we naar beneden strompelden telde ik.
1
2
3
4
5
..
Oh my God
...
5 roldingen
...
Hoe lang gaan we wel weg?
..

Ik probeerde me het verleden te herinneren.
We gaan nu wel een lange tijd op patrouille maar 5 ?
Mimi vertelde als een hond in opleiding:
- 2 rolkasten met kleertjes
- 1 rolkast met schoenen ( Wat ?!?!?)
- 1 smeersel- en kleurendoos
- 1 elektriciteitsdoos

Het heeft wat geduurd voor ik het laatste begreep...
Maar het was niets anders dan ons plaatsje waar we op de camera, de aaaaaipad en de aaaaitop waken.
Pffff.
Ik zal toch nog wat werk hebben.

In mijn avonturiersbestaan heb ik toch nooit zo veel moeten bewaken hoor.
Gelukkig zijn we met 3 ( Allez  Honey is nog veel te braaf)
En toen begon ik te mijmeren over de vorige jaren.

Ik begon te tellen op mijn pootjes en kwam aan 12 boottochten.
Ja ja
Jullie lezen het goed...
12
Niet allemaal met Didier en Ilse ... want in het begin gingen we steeds alleen op pad.
Maar toch 12
...

Daar ook mijn baasje het moeilijk kon geloven, hebben we de koppen bijeengestoken.
Baasje maakte het tabelletje en ik vertelde wat ze zich niet meer herinnerende.
Het leuke is wel dat we nu een mooie samenvatting hebben met elke keer een handje naar de foto’s.
De laatste 2 zijn nog van Mijnheer Didier want daar zijn de drukke baasjes nog niet geraakt. 😕

Cruise #	Liner	Wanneer?	Hoe lang?	Waar
1	Holland America	7/05/2009	9	Alaska
2	Celebrity Cruises	25/04/2010	15	Panama kanaal
3	Holland America	19/04/2012	17	Hawaii
4	Celebrity Cruises	1/06/2014	15	Middellandse zee
5	Norwegian	8/03/2015	6	Caraiben
6	Royal Caribbean	8/02/2016	6	Dubai
7	Celebrity Cruises	13/11/2016	8	Galapagos
8	Oceania	31/03/2017	10	Caraiben
9	Holland America	17/09/2017	16	Middellandse zee
10	Celebrity Cruises	19/06/2018	12	Oostzee
11	CroisiEurope	26/08/2018	8	Elbe en Moldau
12	Celebrity Cruises	6/01/2019	14	Zuidpool
13	Holland America	4/08/2019	14	IJsland

En plots komt het besef... 13de keer met de boot..
Oho...
Als dat maar goed komt...
Maar dan vertelt Mimi dat haar geluksgetal 13 is en dus dat het een super leuke reis zal worden.
Ik ben benieuwd.
.....

Zoals jullie zien heeft baasje toch enkele favoriete bootmaatschappijen en locaties.
Maar ik ben wel blij dat het niet altijd ver bleek te zijn...
Soms met vliegtuig soms enkel met bus .
Wat een leuke tijd dat bootreizen..
....

Van dat opzoekwerk ben ik moe geworden
Dus ik ga een powernapje doen

Tot later
Sloefie