De kajuit was stil.
Enkel de zware ademhaling van de baasjes of is het nu snurken van de pelouchen was te horen.
Ik lag wakker, want ik wou zeker zijn dat we op tijd op stonden.
Dan plots...
TRING TRING...
Sandra neemt slaapdronken op.
Hallo?
De wakeup call.
Samen met Mimi maakte ik iedereen goed wakker.
Maar Sandra waarom laat je ons wakker maken om 6u
HEIN?
Alle mogelijke wijzersmachines werden bovengehaald.
Sommige toonden het digitaal, anderen met wijzertjes... maar ze waren unaniem 6u.
God*******************
Nu zetten we de lawaaimaker van de boot en nu maakt hij ons al blaasjes wijs.
Het was geen 7u maar 6u.
PFFFFFF.
Het gaat een zaagdag worden.
Hoe moet ik dat nu weer goed maken?
Nog een uurtje dicht bij baasje kruipen en haar doen soezelen? Of toch maar op staan?
Allez, iedereen snel naar een boompje en dan nog een uurtjes oogjes toe.
NOPPES natuurlijk.
Als baasje wakker is, dan begint de hersenmolen te draaien.
Sandra ging naar het balkon en keek buiten.
Het zonnetje schijnt.
JIPIE.. de dag gaat toch zonder gemor doorgaan.
De pelouchen likten zich proper, de menschen namen een douche.
Toen stelde Sandra voor om een ontbijtje te nemen in de Pizza Drive.
Neen, ze ging niet om 6u30 een pizza eten.
Maar daar werden - ik wist dat nog van op zusje Koningsdam - lekkere broodjes gemaakt.
Twee lekkere broodjes met spekjes, eitjes, kaas en natuurlijk beentjes.
MMMMMMMMM
Terug in de kajuit werden de laatste voorbereidingen getroffen voor de eerste uitstap.
Regenjas? Check
Jasje? Check
Fototoestel? Check
Centjes? Check
GPS? Check
ID? Check
Neem nog maar een pakje koekjes mee ...
Oke.. Sultana koekjes ? Check
En weg waren we....
Daaaaag meneer Kumar en daaaaaag meneer Moh.
We gaan allemaal samen op pad.
Tot straks.
Stipt op tijd ging de groep van boord.
Oh, het is een glijbaan om de boot af te mogen.
Mogen we Sandra?
Neen, jullie moeten braaf mee aan de hand lopen anders mogen jullie niet mee.
Ik denk dat er iemand toch niet opgelet had dan, want toen ik vanuit de kajuit naar buiten keek zag ik toch iemand de schuifaf nemen.
Waarom mag ik dat dan niet?
PFFFFF
Maar ik ga flink zijn en het goede voorbeeld tonen voor de zusjes.
Na wel 20 minuten wachten hadden we dan ons treinticketje.
De groep werd plots in 2 kampen verdeeld :
Sommige mensen van de groep hadden naar meneer Didier geluisterd : het was goedkoper om een Single ticketje te kopen
Andere mensen hadden naar de mevrouw van het station en nadien naar de oproepster van dienst Sandra geluisterd : een Daysaver.
Als dat maar goedkomt.
Na een tijdje tjoek tjoek te doen, werd het plots donker.
En de tjoek tjoek ging verder in het donker.
Gelukkig was er wel licht in de trein ...
Nadien vertelde Hilde mij dat het een Metro was.
Nu.. een metro die gaat toch onder de grond ..
En deze ging boven de grond.
Ik denk dus dat het een een Treintro is.
Ah ja... Een trein die onder en boven de grond gaat.
De mensen maken het toch soms te moeilijk.
We stapten uit aan de halte Monument.
Toen we het daglicht terugzagen stonden we aan een grote zuil.
Ah toen begreep ik het waarom het Monument was.
Sandra nam haar klickklick machien en nam foto’s van alle kanten.
We wandelen een beetje verder en kwamen aan een mooie oude galerij.
Ik denk dat die glazenmaker-straat een toverstraat was.
Weet je waarom?
Wel, de zon scheen als we de ene kant binnengingen
En toen we buiten kwamen aan de andere kant was het aan het regenen.
Ik wou snel terug naar die eerste kant, maar dat mocht niet.
PFFFFF
Regenjasjes aan dan maar
We zagen nog enkele mooie en minder mooie gebouwen.
Veel kan ik er niet zo over vertellen want Sandra had de regenjas over de rugzak gedaan.
Zo zaten we lekker droog en warm... maar zagen we niet zo veel.
Toen we binnen in het oude winkelcentrum gingen, ging de jas even uit.
We waren precies weer weggetoverd.
Alles leek er van de jaren stilletjes : een beenhouwer, een vismarkt, een groentekraam,..
Zelfs de eerste Marc&Spencer was er : een winkel van 5m op 3m...
Alles aan 90%..
Gelukkig gingen we terug buiten langs de zelfde kant en kwamen we terug in het 2019.
OEF
We wandelden verder, Kerk in - Kerk uit - Kerk in - Kerk uit...
Ik denk dat we de kerkenwandeling deden of was het we-willen-even-in-de-droogte wandeling.
Plots zei meneer Didier.. “Wie heeft er dorst”
Iedereen riep IK, IK, IK
En zo gingen we de Duke of Wellington binnen.
We mochten terug uit de regenjas.
Het baasje van Mimi vertelde over hoe ik reisverhalen schreef.
En plots werd ik een tijdelijke beroemdheid.
Iedereen wou dat wel lezen ...
Sommigen wouden zelf mijn pootje.
IK FIER
Toen we buitenkwamen kwam er nog een quizvraag..
“Waarom hangen er aan de pubs een bord met de naam en een tekening?”
Sandra verdiende haar 2de pet - ale deze keer een virtuele pet ... - door te antwoorden “zo wisten de analfabeten ook wat het was”
Nadien zijn we nog - goed ingeduffeld - wel duizend trappen naar beneden gewandeld.
Deze weg wou ik niet terug doen hoor.. dat ging niet goed komen voor de groep.
Ik dacht dat ik het diende te vertellen tegen Didier, maar hij was al tot dezelfde conclusie gekomen.
We zagen 7 bruggen.
JAJA 7 bruggen : de ene voor de trein, de andere voor de treintro, de 3de voor de fiets en dan was er ook nog een voor de millennium.
Wat zou dat zijn ?
Het was wel raar wandelen op die Millennium brug : was zo een brug met een hele grote bocht.
Toen het aan het gieten was besloten we toch even te schuilen in een oude bloemmolen.
Een voordeel : we kregen een beter zich op de 7 bruggen.
Nadien werd er wijselijk beslist : WE GAAN TERUG.
We wandelden nog ver en kwamen dan terug aan het Treintro station Monument.
We denken dat meneer Didier hard had nagedacht tijdens de wandeling.
Iedereen die een Single ticket had gekocht moest terug een ticketje kopen.
HIHIHI
Baasje had goed opgelet en iedereen die naar haar had geluisterd kon rustig wachten
Maar waar waren onze ticketjes?
Alarm Alarm...
Waar is de portemonnee.
Ah daar.. verkeerd gestoken ...
En toen konden we met de treintro en de bus terug naar het schip
Voor zij die goed hebben opgelet .. ja het klopt tot nu toe hadden we nog geen beentjes gekregen.
Dus toen we aan boord kwamen zijn we snel beentjes gaan zoeken en eten.
Nadien dienden de baasjes zich snel klaar te maken.
Het was tijd voor hun HeteStenen-massage.
Een uurtje later kwamen er 2 mensen die wel op onze baasjes trokken terug in de kajuit.
Ze waren alle 2 zo relaxed....
Maar toen was de race tegen de tijd er weer : Kleertjes aan - Likjes hier en daar.
En net op tijd schoven ze aan tafel.
Vanavond was het geen Gala avond maar wel een “Chef Council”.
Dat betekende dat er enkel bordjes van de vele chefs aan boord werden geserveerd.
Die mannen en vrouwen hebben dus overuren moeten draaien he... want 2600 mensen eten geven..
Dat zie ik mijn sous-chefje niet doen hoor
Na het eten besloten we naar de kamer terug te gaan.
De baasjes waren moe en wouden snel naar bed.
Ik was ook blij want het betekende dat ik niet na middernacht in mijn bedje zou geraken.
OH
Ik blij..
Lolifant was terug op bezoek.
Samen met mijn vriendjes genoten we nog even van zijn rug...
En zo vielen iedereen in slaap.
Sssssshhhhhhtttt
Ik ga nu ook stoppen met tockelen
Want dit maakt toch wat lawaai.
SLAAPWEL
Sloefie
De verzopen hond
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten